Racisme

Straks een potje kaarten met vrienden en dan maar vroeg naar bed want morgen wil ik fit zijn voor het lesgeven in Sociale Media aan psychiatrisch patiënten.

Vrijdag deed ik mijn aangifte omzetbelasting en voerde ik andere leuke klusjes uit. Zaterdagnacht mocht ik rondlopen in een nachtclub om vanmorgen om vijf uur in bed te liggen en de wekker te laten afgaan om 08:30u voor een alleraardigste opdracht: Assurancetourix spelen bij de première van Asterix en Obelix bij de Britten. U zult begrijpen dat ik de tijd nam voor een middagdutje, ook al lag er nog wat huishoudelijk werk op mij te wachten.

Toch heb ik tussendoor nog even een verse column geschreven voor de Bewonerskrant. Deadlines dienen nu eenmaal gehaald te worden.

Nadeeltje van al het werk de laatste tijd is dat ik weinig tijd overhoud voor het helpen van buren en andere bekenden. Maar ja: ik heb niet voor niets besloten eerst m'n geliefden en mijzelf te helpen.

De overheid hielp al eerder het noodlijdende Fortis, de hoofsponsor van de Rotterdamse voetbalclub Feyenoord, door miljarden weg te halen bij ondermeer zorg en onderwijs en daarmee de bank te redden na de problemen door eigen wanbeleid. En de liefde van de overheid voor Feyenoord gaat zelfs nog verder!

De overheid betaalt mee aan het nieuwe Feyenoord-stadion. Daarmee is ook de Amsterdamse belastingbetaler mede-sponsor van Feyenoord. En nee, dat is niet de schuld van 'de Islam' of van 'de Grieken.

De rellen onlangs bij Haren ook niet. Die waren de schuld van christelijke jongeren. Christelijke jongeren? Hoe weet jij dat het om christelijke jongeren ging? Nou, heel simpel: de jongelui die onder het excuus van een 'Project X'-party naar Haren kwamen om rotzooi te schoppen waren vooral kinderen van mensen die regelmatig een kerk bezoeken. Blank dus. Maar zo stond het niet in de krant. Zouden hun ouders echter moskee-bezoekers zijn dan hadden de media gesproken van 'islamitische jongeren'. Puur afgaand op de huidskleur van de relschoppers.

Gelukkig leef ik in Nederland; een land dat beschaafd is, waar men niet doet aan discriminatie of racisme...

Weer (Een verhaaltje)

In het café waar zij elkaar hadden leren kennen bestelde hij hetzelfde als toen: twee biertjes. Geen spectaculaire bestelling maar het was wat zij toen dronken.

Hij liep naar hun tafeltje, zette de biertjes neer en begon te wachten. Tijdens het wachten nam hij steeds een klein slokje van zijn bier. Toen het flesje leeg was begon hij aan het andere.

Toen ook dat leeg was stond hij op, groette de barman met een glimlach en een hoofdknik en ging naar huis.

Elk jaar weer.