Huiswerk

Vorige week zondag genoten m'n vriendin en ik van een warme, zonnige middag op het strand terwijl wij de dag ervoor de pepernoten al in de supermarkt zagen liggen. Is dat een record: op 8 september beginnen met het vieren van een bekend 5 december-feest?

En over feest gesproken: vrijdag was ik jarig en daarom had ik donderdag met vriend Georges afgesproken na het werk, vrijdag een familie-etentje gevolgd door een feestje en zaterdag nog wat vrienden op bezoek. Gezellig hoor! En het geeft een rijk gevoel.

Zoiets als iets kopen terwijl je eigenlijk het geld er niet voor hebt...Stel: je koopt een geweldige televisie van zo'n 3000 euro. Eentje die je niet kunt betalen dus eigenlijk. Je sluit een banklening af om over voldoende geld te beschikken. Omdat de overheid het geweldig vindt dat jij iets koopt wat je je eigenlijk niet kunt veroorloven krijg je de rente op die lening gewoon aan het einde van het jaar weer terug. Een belachelijk en onzinnig scenario? Niet voor huizenbezitters!

Wellicht leuk en aardig voor jonge mensen die pas een huis kopen en nog geen startkapitaal hebben maar goed beschouwd is het raar dat mensen worden beloond voor het leven boven hun stand. Bovendien is de overheid (en dus de burger...U en ik!) ruim drie keer zoveel kwijt aan het uitbetalen van Hypotheekrente aftrek dan bijvoorbeeld aan bijstandsuitkeringen.

Natuurlijk: het is momenteel niet makkelijk een baan te vinden in Nederland en zeker niet voor mensen van boven de veertig. Maar toch zijn er legio mensen die doen alsof er niets aan de hand is en die maar blijven kopen, kopen, kopen en kopen. Terwijl er zoveel dingen belangrijker zijn dan spullen. Vriendschap bijvoorbeeld.

Vandaag zwaaiden wij een vriend uit op Schiphol, bezochten wij de moeder van m'n zoon en gingen we een potje klimmen in de klimhal waar m'n jongste dochter ons 'team' compleet maakte. Nadat de meiden waren opgehaald door hun moeder aten m'n zoon en ik bij m'n vriendin en na een potje Yathzee ging ik aan het schrijven van dit blogstukje en hij aan zijn huiswerk.

O ja: had u mijn verhaaltje van vrijdag al gelezen?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Joop van Tellingen

Zwarte Tranen (Een verhaaltje)

Hij had nooit haast. Ook vandaag wachtte hij geduldig tot de bus stilstond bij de halte. Hij stapte in en vertelde de chauffeur het verhaaltje dat hij zijn kaart kwijt was maar naar zijn zieke oma moest. Of hij alsjeblieft - voor deze ene keer - gratis mocht meerijden?

De meeste chauffeurs trapten er niet in en lieten hem de eerstvolgende halte uitstappen. Dan wachtte hij gewoon op de volgende bus.

Sommigen glimlachten en namen hem een paar haltes mee. En soms zette een chauffeur meteen boos de bus aan de kant en liet hem uitstappen maar soms mocht hij de hele rit uitzitten.

Zij keek even op want het gesprek tussen de man en de bestuurder trok de aandacht maar al gauw zag zij dat de dakloze jongeman geen bedreiging vormde.

Zij onderdrukte een geeuw en ging verder in haar boek. Dat droeg de titel: 'En hij huilde Zwarte Tranen'.