Eigenlijk

 Gisteravond kwam m'n vriendin thuis na een zakenreis. Natuurlijk haalde ik haar (samen met m'n zoon en haar moeder) af van het vliegveld en was ik gisteravond nergens live online te vinden. Tot zover de informatie voor hen die zich de vraag stelden waar ik gisteren toch was...;-)

Wie was de eerste cowboy ooit die 'Yihaa!' riep en waarom deed-ie dat? Best een moeilijke vraag naar het schijnt want ik vraag het mij al jarenlang af en heb nog nooit een afdoende antwoord gehad.

Natuurlijk zit ik met meer vragen in het leven, niet in de laatste plaats rond m'n kinderen.

M'n zoon had het afgelopen jaar maar 9 verzuim-uren! Bijzonder weinig dus wanneer men nagaat dat daar ook de verzuimde uren vanwege zijn maandelijkse bezoek aan de orthodontist bij zitten.

Nee, spijbelen is bij hem zeker geen probleem!

Communiceren is een probleem voor mensen die zowel blind als doof zijn; zij zijn afhankelijk van het Lorm-systeem: een alfabet van handaanrakingen. Communiceren over afstand is dus afhankelijk van de lengte van de armen. Bovendien moet de gesprekspartner óók Lorm 'spreken'. Maar een slimme kop kwam met de Mobile Lorm Glove: een electronische handschoen met drukpunten die de aanrakingen omzet in een tekstbericht en - en nu komt't! - ook omgekeerd!

Fantastisch, niet? Zo ziet u maar: al lijkt een oplossing onmogelijk, soms wordt-ie wel degelijk gevonden.

Nog zo'n moeilijke vraag is: Wie zijn wij? Dan bedoel ik niet hoe u heet, wat u doet voor de kost, wat uw favoriete bezigheden zijn of zelfs over welke karaktereigenschappen u beschikt.

Nee, wat ik bedoel is: kunt u eerlijk en oprecht antwoord geven op de vraag: 'Wie bent u eigenlijk?'

Koe

Met m'n kinderen keek ik 'The gods must be crazy', een komische film waarin een bosjesman probeert te begrijpen wat 'bezit' is en waarom 'zware mensen' (zoals hij u en ik noemt) daar zo dol op zijn. Hij heeft nog nooit meegemaakt dat iemand voor langere tijd gelukkig werd van iets te bezitten. Ook vraagt hij zich af waarom mensen bereid zijn voor dat 'bezit' met kogels op elkaar te schieten...

De kogel is door de kerk; na een hoop gesteggel (mooi woord, niet?) en gedoe zijn we er uit. Mijn zoon mag gewoon 3 VWO overdoen op zijn huidige school. Hoewel wij hem liever naar 4 VWO op een andere school hadden zien gaan.

Het was wel een onrustige week omdat wij in eerste instantie hoorden dat hij niet mocht doubleren en dus van school af moest. Waarna een vermoeiende en hectische tocht voerde langs andere scholen en gemeentelijke- en overheidsprocedures. Wij hadden namelijk voor 1 april moeten opgeven dat hij naar een andere school wilde. Alsof je maanden van tevoren weet wat er in juli gaat gebeuren!

Hoe dan ook: bij ons is de rust weergekeerd, worden boeken voor het volgend schooljaar besteld en maken wij een plan van aanpak om het volgend schoolseizoen goed aan te pakken. Wat dat betreft ben ik ontzettend blij met de mensen om ons heen want mijn zoon kreeg spontaan aanbiedingen voor (gratis!) bijlessen Frans, Duits, Grieks en Latijn!

Vol vertrouwen gaan wij nu vakantie vieren (althans: m'n zoon want ik moet gewoon werken) en laten u voor nu even achter met de vraag: die melk in de supermarkt die 20 cent duurder is dan het huismerk, komt die uit een ander soort koe?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Jon Lord