Uitgerust

Als ZZP'er (zelfstandige zonder personeel) ben je niet alleen de baas van een bedrijf maar ook de boekhouder, de secretaresse, het hoofd inkoop, de PR-manager en vaak ook de webmaster.

Dat lijkt best veel. En is't eigenlijk ook. Maar 't is ook heel leuk. Althans, dat vind ik.

Misschien ben ik geen doorsnee ZZP'er met een beroepsleven dat vooral bestaat uit entertainen, presenteren en acteren. Maar toch. Lastig zijn ook de wisselende werktijden; meestal vindt het werk 's avonds laat plaats maar soms ook overdag. Je kunt zomaar een telefoontje krijgen met de mededeling: 'Kun je over een uur aan de andere kant van het land zijn voor een klus?' Nou, niet dus. Althans, niet zonder het breken van diverse verkeers- en natuurwetten.

Ooit ontving ik een e-mail met de vraag of ik diezelfde dag om één uur 's middags in Antwerpen kon zijn. Het bericht was verstuurd om 10 uur. Blijkbaar gaat men ervanuit dat entertainers 24 uur per dag hun mail lezen en bovendien zonder problemen in 3 uren van Amsterdam naar Antwerpen kunnen reizen. Ook gaat men er gemakshalve van uit dat je eigenlijk altijd wel kan en geen afspraken kunt hebben met vrienden, je gezin of eventueel een andere opdrachtgever.

En soms moet je mensen teleurstellen: 'Sorry, ik kan niet naar je feestje komen want ik ben zojuist geboekt voor een betaalde opdracht die avond.' Er zijn vrienden die dat prima begrijpen en anderen reageren boos: 'Ja maar, je had al gezegd dat je zou komen!' Teleurstelling begrijp ik dan nog wel maar boosheid? Natuurlijk zie ik vrienden graag maar ik ben ook graag in staat de huur te betalen. Als vrienden dat niet willen begrijpen dan zijn het blijkbaar geen vrienden. Erg jammer maar het zij zo.

Nog even nagenieten van twee dagen meewerken aan een televisie-programma (gisteren van 9 tot 9, de dag ervoor van 1 tot 10). Een paar mensen schatten mij op dertig jaar (ik ben 44!) en vlak bij de set liep ik een vriend tegen het lijf.

Nieuwe contacten zijn gemaakt en oude aangehaald maar het kost ook een hoop energie dus moet er even worden uitgerust.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ann Rutherford

Figurant

Door de Kalverstraat loopt een gezin: vader, moeder, zoon en dochter. Moeder en dochter met een keurig hoofddoekje om. Alle gezinsleden hebben een egale lichtbruine huidskleur en zijn duidelijk niet van 'Hollandse' komaf. De vader loopt trots iets voor zijn gezin uit. Hij draagt een trotse grijns. En een knaloranje 'Hup Holland!'-sjaal.

Natuurlijk waren ook wij ietwat teleurgesteld toen bleek dat het Nederlands voetbalelftal de tegenstander onderschat leek te hebben en met 0 tegen 1 verloor van het team van Denemarken.

Toen wij eerder die dag door de stad liepen wisten wij nog niet wat er die avond met het voetballen zou gebeuren. Wij kochten een droogrek en een zestal (tweedehands) boeken voor twee tientjes.

Het was vrij druk in de kassa-rij maar als je daarin staat in een boekwinkel hoef je je natuurlijk niet te vervelen: je hebt immers wat te lezen bij je?

Dat heb ik ook vandaag op de set van een TV-programma waar ik mag rondlopen als figurant.