Paprika-chips (Een verhaaltje)

Zij was aan het joggen. Duidelijk wat onwennig.

Misschien ook wel noodzakelijk want haar billen pasten net niet goed in haar glimmend zwarte sweatpants.

Zij droeg ook overduidelijk geen sport-BH maar wèl een grote grijns.

En een zak paprika-chips.

Door

Vanmorgen paste ik het kostuum dat ik eerdaags aan mag voor de opnames van een televisie-programma. Ik krijg er nog voor betaald ook! Nog even zo doorgaan en ik ben uit de bijstand...

Eén of andere rechtse mijnheer beweerde dat van alle allochtonen in Nederland, de helft een bijstandsuitkering ontvangt. Dat mag dan het onderbuikgevoel zijn, er is helegaar niets van waar. Het werkelijke percentage is namelijk 11. Niet bepaald hetzelfde als 50. Voor mij toont het weer aan dat rechtse individuen vaak bezijden de werkelijkheid leven. Zij scheppen een werkelijkheid waarin zij altijd gelijk hebben en wentelen in het geloof dat alle werklozen lui zijn, alle buitenlanders werkloos en dus alle buitenlanders lui.

Zelden tot nooit geloven zij in deze of gene godheid 'want geloven in iets dat je niet kunt zien is onzin!' Vreemd genoeg geloven zij dan weer wèl in 'vrije marktwerking'. Nu vraag ik u: heeft u ooit wel eens een la open getrokken en daarin een portie vrije marktwerking aangetroffen? Hoe ziet dat eruit? Is het paars? Is het vierkant? Maar als je het niet kunt aanraken dan bestaat het toch niet? Althans, dat vindt onze niet-gelovige medemens.

Zelf heb ik in principe maar één geloof (en de vaste lezers weten dat) en dat is het geloof in de medemens. En dan met name het geloof in mijn kinderen.

In het afgelopen weekend deed ik leuke dingen met m'n zoon en dochter. Haar zusje had een turntoernooi. Van de ruim 100 jonge deelneemsters legde zij beslag op de zesde plek! Voorwaar een hele prestatie!

Tien jaar worden is op zich geen prestatie maar toch mocht zij eerder dit jaar een cadeautje uitkiezen: een fiets of een mobiel. Zij koos de fiets en was daar later een beetje over teleurgesteld. Tot ik haar wees op het bestaan van haar fietsbel: 'Kijk, nu kun je èn fietsen èn bellen!'

Haar beteuterde toetje klaarde meteen op en ook ik liep meteen rond met een wat vreugdevoller gemoed.

Gisteren was een dag die was gevuld met een en al vreugde; vrienden gingen trouwen. Zo kwam het dat ik ruim een halve kilo ben aangekomen in die ene dag want er werd flink gegeten, vrijwel de gehele dag door.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ray Bradbury