Gymnasium

Vandaag 'fijn' bezig geweest met debiteuren en uiteindelijk besloten de zaak uit handen te geven waardoor er wat rust in de kop is ontstaan.

Straks even de was wegvouwen, m'n kasboek bijwerken en vroeg naar bed want ik wil morgenochtend niet alleen goed uitgerust zijn maar ook nog m'n nagels knippen voordat ik het huwelijk van vrienden ga bijwonen. Mijn vriendin pikt mij op met de auto. En dat is erg fijn. Zo reed zij mij ook zaterdag naar mijn optreden in Schiedam en bracht zij mij de week ervoor naar een gig in Utrecht. Zij heeft haar auto niet alle dagen nodig en deelt die daarom met vrienden. Erg praktisch.

Autorijden met alcohol op is verboden. En terecht. Eén glaasje van de meest gevaarlijke harddrug ooit kan al zorgen voor het inleveren van een halve seconde reactietijd; het verschil tussen iemand aanrijden en iemand doodrijden. Je mag ook geen mobiele telefoon in de hand houden tijdens het rijden want dat leidt te veel af. Klopt ook.

Maar handsfree bellen leidt óók af. En naar de radio luisteren terwijl Martijn Krabbé iets vertelt leidt óók af. Evenals rijden met liefdesverdriet, met slaapgebrek, met Carice van Houten naast je, met kinderen op de achterbank, omgeven door mede-weggebruikers, etcetera...

Kortom: autorijden is sowieso levensgevaarlijk. 'Behalve voor mij', denkt elke auomobilist 'want alle anderen rijden slecht. Ik ben de enige die echt goed kan rijden en het verdient om te mogen rijden.'

Hetzelfde gaat natuurlijk op voor fietsers, brommer-rijders, treinmachinisten, piloten en dergelijke.

Aan de andere kant is thuisblijven geen optie want verreweg de meeste mensen sterven thuis.

Geen idee wat ik met bovenstaande wil zeggen maar als het u aan het denken heeft gezet is dat prima. Eigenlijk ben ik gewoon blij dat ik een avondje thuis zit met m'n zoon die hard aan het werk is in zijn laatste weken in de derde klas van het Gymnasium.

Regenachtig

Na jaren van verwaarlozing werd het tijd om mijn zolder-berging onder handen te nemen. Jarenlang kon ik vanwege m'n versleten heup de steile trappen niet op komen maar nu m'n lichaam gewend is aan de nieuwe heup zijn de excuses op.

Natuurlijk was ik erop voorbereid er oude troep en rommel aan te treffen maar niemand had mij gewaarschuwd voor de emoties; het feestmutsje van m'n zoon's tweede verjaardag, het besef dat ik geen oude knutsels heb van m'n dochters, een vuilniszak vol met beroete speeltjes en papieren, gered uit een brand, nu ruim vier jaar geleden. Een brand waarbij ik veel tastbare herinneringen verloor. Gelukkig was m'n vriendin erbij om mij te helpen sjouwen en mij ook moreel te steunen.

Hoe dan ook: vrijdag was het tijd voor een feestje. Een privé-feestje want m'n meissie en ik waren die dag precies zes maanden samen. Die middag werd ik nog gevraagd voor een betaalde klus maar soms gaat het meissie voor de zaken!

Zaterdag mocht ik 'werken' op een heuse blogmeeting, georganiseerd door de uitzonderlijke Wil/Zizy. Erg leuk om collega-webloggers in het echie te zien! Hier bij Ans vindt u een verslag (ondermeer van mijn optreden) met foto's.

Vanmorgen met zoon, dochter en vriendin naar oud-werkgever The Amsterdam Dungeons waar vandaag één collega van indertijd bleek te werken. Er was het een en ander veranderd sinds ik daar voor het laatst was en het voelde goed er weer even te zijn.

Het voelde ook goed om bij m'n moeder te gaan lunchen daarna.

Vanmiddag kwam ik ook wat (oude en nieuwe) bekenden tegen. Dat was bij het afscheid van 'Ome Kees' van buurtcentrum De Havelaar in Amsterdam-West.

Het was erg druk maar ik zag er ondermeer de dames van Pretvormer, de vroegere stadsdeelvoorzitster, een medewerkster van een lokale supermarkt, een vrijwilligster van m'n zoon's oude school en collega's van het bewonersplatform.

Zoals altijd bij feestjes die 'Ome Kees' organiseert was het ook vandaag regenachtig...