Gynaecoloog

Het was een goede bewonersvergadering dinsdag en ik maakte kennis met aardige mensen. Een geslaagde avond dus. Gisteren veegde ik de woonkamervloer, schrobde het toilet en prepareerde m'n in het Engels vertaalde verhalenbundel voor de drukker. Daar gaat-ie morgen heen.

Vannacht mocht ik werken op een particulier feestje. Hoe ik er uitzag ziet u op de foto hieronder. Op de andere foto's ziet u hoe mijn collega's van vandaag eruit zagen op een festival ter ere van Hemelvaart: het Hemeltjelieffestival in Amsterdam. Wij liepen mee in de parade van Pretvormer.

Voor het feestje vannacht en dat van vanmiddag hoefde ik zelf geen make-up mee te nemen en dat is maar goed ook want ik ben al een paar weken m'n favoriete mascara kwijt. Best irritant maar niet onoverkomelijk. Ik noem dat 'het kiezelsteentje-in-de-schoen-effect': je gaat er zeker niet dood van maar leuk is anders. Als ik eenmaal de macht heb dan ga ik dat soort irritaties gewoon verbieden...

Als dictator kun je mensen in het gevang zetten omdat ze drie keer een kauwgumpje hebben gestolen of wiet hebben gerookt. Vrienden die voor miljarden hebben gefraudeerd geef je een paar miljard van het geld van anderen om hun bedrijf opnieuw op te starten en buitenlandse verdachten mag je gewoon martelen zolang je dat maar 'hard ondervragen' noemt...ofwel: leuke film, 'The Dictator'.

Die zagen wij (m'n zoon, m'n vriendin en ik) voordat ik aan het werk mocht, gisteren. De film was vooral vermakelijk maar zette ook aan tot denken. Ik hou ervan om aan het denken gezet te worden en doe dat ook graag met anderen. Bijvoorbeeld op deze manier:

Ooit zat tandpasta in een glazen pot maar de uitvinder ervan was ook schilder. Daarom bedacht hij dat het goedje ook goed in een tube kon worden gestopt en ontstond de tandpastatube zoals wij die ook nu nog kennen. Maar stel nu 'ns dat de goede man fietsenmaker was geweest. Of gynaecoloog.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Donna Summer

Uitpakte

Sommigen van u wisten het al maar anderen niet: ik ben lid van een overkoepelend orgaan van bewonersorganisaties en vanavond gaan we weer lekker vergaderen...

Zoals u vermoedelijk al wist was ik het afgelopen weekend in Londen. Het komt daar wel'ns voor dat er een metro-lijn wordt stilgelegd vanwege een bommelding. Met een verleden van IRA-aanslagen en zelfs een enkele aanslag die is toegewezen aan al-Qaida zijn de Londenaren wel wat gewend.

Ze halen dan ook berustend de schouders op, bellen de baas dat ze wat later zijn en lopen naar een ander metrostation. Al is het maar omdat paniekerig rondrennen zo vermoeiend is.

En waarom zou je bang moeten zijn voor bommen? De kans dat er NIET eentje naast je ontploft is vele malen groter dan dat dat wèl gebeurt en àls-ie naast je ontploft heb je geen tijd te bedenken of het pijn zal doen.

Dat hele bommengedoe is misschien het vervelendst voor hen die bagage moeten controleren op explosieven; elke tas die je openritst kan je laatste zijn. Al is de kans dat je sterft van ouderdom vele malen groter en ouder worden we (een enkeling uitgezonderd) allemaal. Of we dat nu leuk vinden of niet.

Soms moet je iets doen wat je niet leuk vindt, of je nu in loondienst werkt of als 'zelfstandige zonder personeel (ZZP'er)'. Bonnetjes inplakken bijvoorbeeld. Of aardig zijn tegen iemand die je eigenlijk helemaal niet zo aardig vindt. Soms heb je helemaal geen zin in een netwerkavond met vakgenoten maar toch ga je maar. Al is't maar vanwege het gratis biertje. Op zo'n netwerkborrel kwam ik mijn huidige vriendin tegen. Waarmee ik heel blij ben en waarmee ik maar zeggen wil: soms loont het de moeite om iets tegen je zin te doen.

En u? Heeft u wel eens iets gedaan waar u eigenlijk geen zin in had maar wat tòch goed uitpakte?