Lunch

Vrijdag mocht ik in een circustent staan om te worden gefotografeerd. Voor wie het resultaat wil zien: in juni staan enkele van de die dag genomen foto's in de nieuwe glossy 'Park Magazine'. Editie 4.

Direct na de fotoshoot aten m'n zoon, m'n vriendin en ik bij m'n moeder om daarna snel door te reizen naar de bioscoop voor het zien van de vermakelijke speelfilm 'The Pirates'. Zaterdag werkte ik op een burlesque-feest in Den Haag en ook daar werkte ik - net als op de shoot vrijdag - met een prettig en professioneel gezelschap.

Daarna gingen we snel door naar een verjaardag in Amsterdam. Vandaag was het tijd voor een beetje rust en opruimen...Ja, beste lezers en lezerinnen, mijn weekend was weer lachen!

Over een paar maanden wordt het ook weer lachen:
'Ik kon geen rood potlood vinden. Is een blauwe ook goed?'
'Ik wil KRO stemmen. Waar staat die op het stembiljet?'
'Waar staat Joop den Uyl nou? Ik stem altijd Joop de Uyl!!'
'Waarom mot ik nou me sonnebril afzettuh!? Die Turk daar hoeft toch ook niet ze baard af te scheruh!? Tis discriminatie!'

Hoe dan ook: 12 september zijn er weer verkiezingen in Nederland en we zullen wel zien of een volgend kabinet ons een beetje geluk brengt.

Volgens sommigen brengt het geluk om honderden mensen lastig te vallen met 'je krijgt geluk als je dit doorstuurt'-e-mails. Het is ongetwijfeld heel lief bedoeld maar ik geloof niet dat mijn geluk afhangt van het aantal mensen aan wie ik zo'n berichtje doorstuur. Maar dat ben ik. Mensen die dat wèl leuk vinden kunnen dat gerust blijven doen.

En soms zitten er interesante e-mailadressen bij de mail. In plaats van in de 'BCC'-lijst staan geadresseerden veelal in de 'CC' of zelfs in de 'Aan'-lijst. In het eerste geval blijft elke geadresseerde onzichtbaar voor de anderen, 'CC' of 'Carbon Copy' (voor mensen van onder de 40: in vroegere typ-kamers gebruikte men een velletje carbon-papier om van een enkele brief één enkele extra afdruk te maken) gebruik je zoals met reguliere post 'een kopie van dit schrijven is verstuurd aan...'.

Maar goed. Sommigen worden van van alles gelukkig. Zelfs van het betalen van een paar euro om heel hard ondersteboven gedraaid te worden in een kermisattractie. Mij zult u daar niet zo snel in aantreffen en dat is vooral uit piëteit met de mensen die over het kermisterrein wandelen als ik in zo'n bak zit, vlak na de lunch.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Roland Moreno en Dik Bruynesteyn

Lezen (Een verhaaltje)

Nu stond zijn besluit eindelijk vast.
Zijn vrienden hadden al heel lang aangedrongen op actie.

Eerst zou hij gaan slapen maar morgen zou het dan echt gaan gebeuren!

De volgende morgen dronk hij niet eens eerst zijn dagelijkse bakje koffie maar ging meteen de tuin in. Hij pakte een spade, zocht en vond de juiste plek en begon te graven.

Al snel voelde hij weerstand en hoorde hij het geluid van metaal op metaal. Voorzichtig pakte hij het gebutste donkergroene rechthoekige blik op en legde het op het aanrecht.

Urenlang stond hij ernaar te staren terwijl hij donders goed wist wat te doen. Hij zou zichzelf niet langer in spanning houden maar het blik schoonmaken en openen.

Zonder al te veel moeite gebeurde dat ook. Zonder zijn bril op te zetten zag hij al wat erin zat: een envelop.

Hij pakte de envelop, nam die mee naar de woonkamer en ging er rustig voor zitten. Niet in zijn luie stoel maar in die met de rechte rugleuning aan de eettafel.

Zijn vingers trilden een beetje toen hij de envelop open maakte. Hij pakte de brief bij een punt, bang dat die op zijn aanraking uit elkaar zou vallen.

Dat gebeurde niet. Dus pakte hij zijn bril en concentreerde zich op de letters in de nu uitgevouwen brief. Hij herkende het handschrift niet, noch de taal.

En dus gooide hij de brief maar weg want wat heb je aan een brief die je niet kunt lezen?