Burgemeester (Een verhaaltje)

Nog wat vol van het etentje met het Bewonersplatform gisteren vertrok ik vanmorgen naar Spijkenisse om mijn vriendin voor te stellen aan mijn peetzoon. Het avondeten, gevolgd door een potje Mahjong vond plaats bij mijn moeder alwaar ook mijn zoon inmiddels was. Maar genoeg over de dag van vandaag en zoals nooit op vrijdag politiek geneuzel. In plaats daarvan gewoontegetrouw weer een verhaaltje:

===

De voorstelling was afgelopen en zij stonden buiten na te kletsen. De avond was mooi maar niet zo mooi als de vrouw die tegenover hem stond. Hij was in een speelse bui en met een blik in zijn ogen en een subtiel handgebaar maakte hij haar duidelijk dat hij haar in zijn fantasietje wilde betrekken.

Door zijn hand te pakken en hem mee te trekken naar de bosjes achter het theater maakte zij hem duidelijk mee te willen spelen.

Een half uur later vervoegden zij zich weer bij de groep die blijkbaar collectief besloten had het voorval te negeren. Op ééntje na: hij kreeg een knipoog van de burgemeester.

Gemotiveerd

Vanmorgen mocht ik weer lesgeven. Daarna met m'n lief een broodje gegeten op een grasveld terwijl wij genoten van een stiekem lentezonnetje. Vervolgens in een loods gekeken naar kapotte boten en daarna thee gedronken in een meubelzaak. Toen even naar de berging geweest waar ik vanwege mijn slechte heup (Vier verdiepingen lang steile trappen op) vier jaar niet was geweest en toen op straat een buurman gesproken over het oprichten van een bewonerscommissie.

Ik kwam hem tegen onderweg naar een etentje van het lokale Bewonersplatform waar ik tussen de gangen door twee verhaaltjes schreef en een nieuwe column voor de bewonerskrant. Er werd ondermeer gesproken over de effecten van de lokale gemeentebezuinigingen.

Zoals ik onlangs schreef wordt er vaak op verkeerde manieren bezuinigd. Zo ook op onderwijs:

Onze kinderen wordt geleerd hoe zij moeten rekenen en schrijven; waar zij Mogadishu op een landkaart kunnen vinden en wanneer Caesar werd vermoord. Maar waarom wordt hen niet geleerd hoe zij zich kunnen uiten? Hoe zij met anderen kunnen omgaan? Hoe zij zich als mens kunnen ontwikkelen?

Het kweken van die vaardigheden laat de overheid over aan die enkele bijzonder gedreven juffen en meesters die daar ook nog'ns de tijd voor hebben. Nu is het zo dat zij die onze kinderen moeten voorbereiden op een toekomst enkele uren per week kwijt zijn aan administratie en andere bijkomende zaken.

Het is vast heel goed bedoeld van het huidige en de paar voorgaande kabinetten maar een juf die zit uit te rekenen hoeveel 'rugzak'-kindjes zij volgend jaar in de klas moet hebben om voldoende geld te kunnen krijgen voor atlassen waar de Sovjet Unie niet meer in staat, lijkt mij niet meer bijster gemotiveerd.

Als bonus krijgt u van mij een in proza verpakt verslagje van het etentje van vanavond:

Zij hadden elkaar nog nooit gesproken
en werkten al maanden samen
Het was druk in het kleine restaurant
De ober zweette pareltjes
en het spraakwater vloeide rijkelijk
Over de lange tafel kruisten zich hun blikken
Stilzwijgend spraken zij met elkaar
maar vooral met anderen