Gemotiveerd

Vanmorgen mocht ik weer lesgeven. Daarna met m'n lief een broodje gegeten op een grasveld terwijl wij genoten van een stiekem lentezonnetje. Vervolgens in een loods gekeken naar kapotte boten en daarna thee gedronken in een meubelzaak. Toen even naar de berging geweest waar ik vanwege mijn slechte heup (Vier verdiepingen lang steile trappen op) vier jaar niet was geweest en toen op straat een buurman gesproken over het oprichten van een bewonerscommissie.

Ik kwam hem tegen onderweg naar een etentje van het lokale Bewonersplatform waar ik tussen de gangen door twee verhaaltjes schreef en een nieuwe column voor de bewonerskrant. Er werd ondermeer gesproken over de effecten van de lokale gemeentebezuinigingen.

Zoals ik onlangs schreef wordt er vaak op verkeerde manieren bezuinigd. Zo ook op onderwijs:

Onze kinderen wordt geleerd hoe zij moeten rekenen en schrijven; waar zij Mogadishu op een landkaart kunnen vinden en wanneer Caesar werd vermoord. Maar waarom wordt hen niet geleerd hoe zij zich kunnen uiten? Hoe zij met anderen kunnen omgaan? Hoe zij zich als mens kunnen ontwikkelen?

Het kweken van die vaardigheden laat de overheid over aan die enkele bijzonder gedreven juffen en meesters die daar ook nog'ns de tijd voor hebben. Nu is het zo dat zij die onze kinderen moeten voorbereiden op een toekomst enkele uren per week kwijt zijn aan administratie en andere bijkomende zaken.

Het is vast heel goed bedoeld van het huidige en de paar voorgaande kabinetten maar een juf die zit uit te rekenen hoeveel 'rugzak'-kindjes zij volgend jaar in de klas moet hebben om voldoende geld te kunnen krijgen voor atlassen waar de Sovjet Unie niet meer in staat, lijkt mij niet meer bijster gemotiveerd.

Als bonus krijgt u van mij een in proza verpakt verslagje van het etentje van vanavond:

Zij hadden elkaar nog nooit gesproken
en werkten al maanden samen
Het was druk in het kleine restaurant
De ober zweette pareltjes
en het spraakwater vloeide rijkelijk
Over de lange tafel kruisten zich hun blikken
Stilzwijgend spraken zij met elkaar
maar vooral met anderen

Tijdverspilling

Nu net terug van het lesgeven over sociale media aan mede-cursusleiders en morgenochtend zijn de cliënten aan de beurt...

Vanmorgen was ik op de koffie bij een buurvrouw van mijn moeder en gistermiddag was ik op pad met mijn moeder en m'n vriendin. Met die laatste toog ik gisteravond naar De Balie in Amsterdam voor het bijwonen van een tegenhanger van het Boekenbal, namelijk Het Blogbal.

Natuurlijk wilt u hier lezen hoe het gisteren was op het nu al legendarische blogbal, gehouden in een pand op steenworp afstand van de lokatie van het Boekenbal. Welnu: met de organisatie hebben wij, de bezoekers, afgesproken helegaar niets los te laten over wat daar gebeurde. Of wie het allemaal overkwam. Wel kan ik u melden dat The Joker zich oraal liet bevredigen terwijl Corry Konings zong, dat @verbaljam de laatste bitterballen opat, dat na zo'n tien jaar @electricluna en ik elkaar weer 'in het echie' spraken na tussenkomst van @artgrrl, dat ik @karinspaink een vraag niet stelde, lekker danste met @ratopreis en @lafontaineolga en (de nieuwe heup werd ernstig op proef gesteld maar hield zich uitstekend!) dat @frederiquespigt er niet fysiek bij was.

'Als ik later schrijver ben word ik groot.' vond ik persoonlijk de aardigste uitspraak die werd gedaan (door @poeetweet)  terwijl de effecten van de alcohol begonnen uit te werken. Een lollige tweet (Van @Jaymaroley) die op het grote scherm voorbij kwam was: 'Pas op, de Nederlanders zijn op de dansvloer dus pas op voor rondvliegende ledematen.'

De vraag 'Is bloggen dood?' werd niet gesteld want alle aanwezigen konden beamen dat dat niet het geval is. Het openbaar bijhouden van een weblog (een online dagboek) is na het roemruchte 'bulletin-board' wellicht de oudste vorm van sociale media.

Ongeveer twee uren per dag besteed ik aan sociale media. Twee uren per dag (in de weekenden wat minder) ben ik bezig met het schrijven van een blog (en relevante informatie verzamelen omdat ik niet ongefundeerd met een mening wil komen!), het lezen van blogs van anderen en daar eventueel op reageren, en het onderhouden van contacten via Twitter en Facebook.

Nu doe ik dat deels omdat ik nogal'ns betaalde opdrachten krijg via Facebook en via Twitter bijvoorbeeld mensen vind die mij helpen met mijn boeken. Het bloggen is voor mij vooral een manier om m'n ei kwijt te raken en vanzelf kom je dan bij weblogs van mensen die op die stukjes reageren.

Dus is het tijdverspilling, die sociale media? Ik vind van niet. Zo kan ik ook niet beoordelen of het twee uren per dag spelen van Farmville (Het virtueel beheren van een boerderij. Red.) of het drie uren per dag kijken van televisie tijdverspilling is. Dat doe ik zelf namelijk niet.

Het archiveren van documenten op kantoor is vast ook heel nuttig maar zou men beseffen dat het meestentijds gaat om stukken die na vijf jaar opslag alsnog worden vernietigd? En trouwens: als het echt belangrijk zou zijn is het vast ook digitaal op te slaan. Toch?

En u: wat vindt u nu regelrechte tijdverspilling?