Geld

Vandaag rustig m'n achterstallig administratie gedaan, een handwas gedaan èn een machinewas, een beetje lopen opruimen en een vriend geholpen met een computer-probleempje. Lekker rustig dagje dus.

Gisteren haalde ik weer'ns stokbrood in plaats van gewoon brood. Tot genoegen van mijn zoon...'Lekker, pap!'. Het avondeten bestond uit krieltjes met haricoverts en kipkluifjes. Simpel. En best lekker. Maaltijden hoeven niet heel uitgebreid te zijn en van alles te bevatten. In mijn optiek gaat het vooral om afwisseling zodat je lichaam op termijn van alles voldoende binnen krijgt.

Want waarom zou patat met mayonaise en een hamburger slecht voor je zijn en aardappelschijfjes met biefstuk en met slablaadjes gedrenkt in sla-olie niet? Waarom zou pizza zo slecht zijn? Er zit brood in en groente en vaak ook vlees, vis en groente. Maar toch roepen mensen: 'Eet jij pizza? Wat ongezond!' Terwijl ze zelf met een vies gezicht een sneetje zuurdesembrood met een plakje kaas nuttigen 'want dat is zo gezond'. Nou, niet dus. In een bruine boterham met kaas zit ongeveer net zo veel vet als in een kroket. Retteketet! En dat is echt waar...

Op mijn manier probeer ik mensen aan het denken te zetten...

Op zijn manier probeerde Anders Breivik aan te tonen dat moslims een gevaar zijn voor de samenleving. Persoonlijk begrijp ik niet hoe het bruut vermoorden van tegenstanders van die stelling (socialisten) bijdraagt aan begrip voor zijn zaak. Wie zich afvraagt wat nu precies de motieven waren van de doorgedraaide Noor; die vindt u hier.

Mensen als Breivik vinden het de eigen schuld van mensen met lage inkomens dat die zo'n laag inkomen hebben. 'Dan moeten ze maar harder werken.' Volgens Breivik-logica is het bewezen dat negers dom zijn. 'Want als zij slimmer waren dan blanken dan hadden zíj wel de macht in Zuid-Afrika en Noorwegen'.

Volgens mensen als Breivik draagt het zo hard mogelijk rijden op snelwegen bij aan meer veiligheid en is het goed voor de economie. En uiteraard is alles 'de schuld van links' en verandert het klimaat helemaal niet 'want wat weten wetenschappers nou?'

Kunst, cultuur en wetenschap moeten worden afgeschaft 'want daar heb je helemaal niets aan en kost alleen maar geld.'

Vouwen

Zo. Dat zit er op. Het vereiste minimaal aantal woorden voor de NaNoWriMo-uitdaging heb ik gehaald!

In één maand tijd een volledige roman van minstens 50.000 woorden. Dat viel niet mee. Vaste lezers weten dat mijn verhaaltjes doorgaans bijzonder kort zijn (en gebundeld - met niet eerder gepubliceerd materiaal - nog steeds te koop!) en eigenlijk nooit meer dan maar één, min of meer uitgewerkte, hoofdpersoon kennen.

Om nu dus te schrijven over meerdere personen alsof het echte mensen zijn en niet zomaar wat platte karakters...poe! Het zweet gutste uit m'n oksels. Niet alleen omdat ik wilde dat elke figuur zijn of haar eigen manier van denken en spreken had maar ook omdat op gegeven moment heden, verleden en toekomst door elkaar liepen en op gegeven moment geschreven diende te worden in een tempo van ruim 2000 woorden per dag. Een muziekje van Rammstein bood soms uitkomst. Dan kon ik lekker op het toetsenbord van rammelenstein! ;-) Naast de reguliere werkzaamheden zoals die gelden voor een ZZP'er annex alleenstaand ouder.

Bovendien kreeg ik op gegeven moment zo'n bloedhekel aan het vrouwelijk hoofdpersonage dat ik weigerde nog verder over haar te schrijven. Met een uiterste krachtinspranning poogde ik haar wat sympathieker te maken. Of dat echt gelukt is laat ik over aan het oordeel van de lezer. Maar weet wel dat ik er een heuse 'Tworrel' (een drankje doen met andere twitteraars, waarvan de meesten nog onbekend) voor heb laten schieten...;-)

En vooruit. Bij deze een kleine passage uit de zojuist afgeschreven (Hoewel een verhaal natuurlijk nooit echt af is en er nog flink geredigeerd moet worden) roman.

'...De grapjes van Pat...nee Greg...(de namen van haar zoons leken ook zo op elkaar! Waarom had haar man haar niet tegengehouden toen zij de jongste Patrick wilde noemen?) vond ze wèl leuk. Zoals die keer dat ze thuiskwam van kantoor, op de bank plofte en een krakend geluid hoorde. Ze had haar kinderen geleerd nooit te vloeken en was dan ook zeer tevreden met zichzelf toen haar zoon uitriep 'Chips!'. Maar wat bleek? Zij had z'n zak chips geplet door er op te gaan liggen. Lachen was dat! Ja, die Gregory begreep ze tenminste...'

Vandaag was ik ook weer bij fysiotherapie, regelde ik een en ander in verband met een aanvullende uitkering, schreef ik een bezwaarschrift aan de Belastingdienst, voerde ik overleg in verband met een nieuwe act, hoorde ik dat ik in Barcelona moet gaan werken met één andere man en maar liefst een stuk of 14 dames en kwam ik er niet aan toe om de was weg te vouwen.