Museum

Helaas vrij snotterig vandaag en daarom niet alles kunnen doen wat ik had willen doen. Geeft niet. Heb alsnog leuke opdrachten binnengehaald en mag misschien zelfs eerdaags (betaald!) een weekendje naar Barcelona. Krijg ik nu van die leuke opdrachten vanwege mijn vrolijke aard of word ik zo vrolijk vanwege die leuke opdrachten?

Nog zo'n leuk oorzaak/gevolg-dingetje: keurig en langdurig onderzoek wees uit dat kinderen die regelmatig naar een museum of theater gaan, gemiddeld hogere cijfers halen op school.

Vervolgens werden ouders en leerkrachten gestimuleerd om vaker met de kinderen 'aan cultuur te doen want dat is goed voor ze.'

Pas jaren later bleek er geen direct verband te bestaan tussen frequent museumbezoek en hogere toets-cijfers.

Maar de resultaten van dat eerste onderzoek dan? Waren die vals en dus nutteloos? Nee hoor, de uitslag klopte. Men was alleen vergeten verder te kijken. Dan hadden de onderzoekers gezien dat het museumbezoek van de slimme kinderen vooral was te danken aan het inkomen van de ouders. Doorgaans hadden die een goedverdienende baan die ze hadden te danken aan een goede opleiding die ze hadden te danken aan een hoog IQ. En iemand's IQ is goeddeels erfelijk bepaald.

Die kinderen waren dus slim omdat ze slimme ouders hadden en niet vanwege frequent bezoek aan een of ander museum.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Heavy D.

Als extra'tje vandaag een paar foto's. U ziet mijn oudste dochter, een collega en wat bomen. Allemaal "gevangen" met mijn Nokia N8 mobiele camera annex telefoon. Daarover gesproken: onlangs deed ik mee aan een online-onderzoek waarmee ik 35 eurocent verdiende. De vraag was: "Waar gebruikt u uw smartphone allemaal voor? Klik alle opties aan die van toepassing zijn." Het grappige is nu dat "bellen" blijkbaar niet iets is dat mensen tegenwoordig nog doen met hun mobiele telefoon (...) want "bellen" stond niet vermeld tussen de beschikbare opties...;-) *Klikken = vergroten*

NaNoWriMo

Gisteren liet ik een debiteur weten dat ik de incasso-procedure had opgestart en vandaag liet men voor het eerst sinds maanden weer van zich horen, nadat ik al die tijd vruchteloos had gemaild, gebeld, ge-sms't en zelfs Facebook- en Twitter berichten had verstuurd. En nee, ook op een brief per reguliere post werd niet gereageerd en het inspreken van de voicemail op de vaste, noch op de mobiele telefoon leidde tot enige reactie. Tot mijn brief van gisteren dus...U kunt het hele verhaal nalezen op http://vragen.blogspot.com 

En ja, inmiddels heeft men betaald!

Vrouwen krijgen doorgaans minder betaald dan mannen. Maar niet in de wereld van de modellen en de prostitutie: daar is het juist de vrouw die een veelvoud ontvangt van wat haar manlijke collega's aan financiële vergoeding ontvangen. Bovendien zijn het doorgaans mannen die alimentatie betalen.

Hoeveel gevallen kent u waarbij een echtpaar scheidt, de man met de kinderen blijft zitten en de vrouw dus alimentatie moet betalen? En hoeveel vrouwen kent u die erop staan dat zij degene zijn die een etentje of borrel betalen? En er zijn nog andere feiten over vrouwen die soms anders bekeken moeten worden.

Niet elke dame die wordt uitgehuwelijk blijkt daarmee te zitten. Ik schreef het al eens eerder. Vaak blijken gearrangeerde huwelijken langer stand te houden dan die uit pure liefde zijn gesloten. Zowel de man (die vaak ook geen keus heeft gehad bij het uitzoeken van hun bruid) als de vrouw berusten in hun lot en tolereren elkaar. Al is het maar omdat ze weten dat die ander er ook niets aan kan doen.

En wat blijkt: zij hebben nooit de stress hoeven doormaken van het op jacht gaan naar een partner, teleurgesteld worden in tijdelijke partners en hoeven ook niet bang te zijn dat de ander er vandoor gaat. Dat wordt gewoon niet geaccepeerd door de families en de omgeving. Dat niet hoeven kiezen scheelt een enorme hoop stress. Bovendien hoef je niet jezelf de schuld te geven als het mis gaat.

Wij mensen hebben sterk de behoefte anderen de schuld te geven van wat er ook mis gaat in ons leven. Zelf zijn we natuurlijk altijd perfect en maken wij nóóit fouten. Dat is in principe ook het centrale thema van de roman die ik aan het schrijven ben in het kader van NaNoWriMo.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Joe Frazier