Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

woensdag, november 02, 2011

Christen

Heb mij weer flink zitten uitsloven op de loopband bij de fysio vandaag en hoewel de poster van een opengewerkt lichaam dat daar voor m'n neus hangt mij niet bepaald opwindt, kreeg ik toch een verhoogde hartslag...

Dat kreeg ik de laatste tijd ook een beetje van alle commotie rondom Mauro Manuel die -  waarschijnlijk vermoedelijk maar zeker misschien - het land uit moet; een zielige buitenlander over wie kamervragen gesteld worden door de PVV (Goed, het gaat om een in de plomp gestorte olifant. Maar het idee alléén al!) en het gekrakeel rondom Griekse Euro's. Of zo.

Heb voor de zekerheid maar alvast een paar "Griekse" euromunten apart in een potje gestopt. Als een bepaalde politieke "Partij" (Heel zielig: duizenden stoere anonieme macho's die gezamenlijk maar één lid hebben!) z'n zin krijgt kunnen die muntjes nog wel'ns heel veel waard worden.

Over geld gesproken: hieronder volgt een Joden-grapje. Maar eerst nog een grapje voor Theo van Gogh. Gewoon, omdat ik hem ondanks z'n grote mond stiekem best wel mocht. En er nog maar een stuk of 12 mensen op de herdrinking...pardon...herdenking van zijn moord afkomen.

Een grafschrift: "Hier rust Theo van Gogh/Verdomd, hij ligt er nòg!"

Een Joodse man geeft zijn zoon, als beloning voor het slagen voor diens studie, een reis naar Israël. Na 6 weken komt de jongeman thuis en natuurlijk sluit papa hem hartelijk in de armen. "Vader", zegt zoonlief "In Israël zag ik het licht. Ik ben nu Christen."

"Oy, oy, oy!" roept de vader uit. "Waar heb ik dit aan verdiend?" Hij besluit zijn rabbi om raad te vragen en spontaan springen bij de rabbi de tranen in de ogen bij het aanhoren van het verhaal. "Waarom huilt u nu, rabbi?" vraagt de man. "O, mijn beste Bram. Mij is dat óók overkomen! Ik stuurde mijn zoon naar Israël en hij kwam terug als Christen!"

Samen besluiten de twee mannen te bidden dat het een lieve lust is..."Oy, oy, oy! O, waarom doet u ons dit toch aan, o Heer!?" En...poef!...God verschijnt voor de ogen van de verbaasde mannen. "Denken jullie dat jullie de enigen zijn met problemen!? Sterker nog: Ik had precies hetzelfde probleem: zo'n tweeduizend jaar geleden stuurde ik Mijn Zoon naar Israël en toen werd Hij óók zomaar Christen!"

Met dank aan een buurvrouw die mij op het bestaan van bovenstaande grap wees...

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Rijk de Gooyer

dinsdag, november 01, 2011

Amsterdam

Helaas moet ik het van de fysiotherapeut nog even een paar weken rustig aan doen. Lastig is dat, wanneer je zo veel wilt maar nog niet zoveel kàn omdat de revalidatie na de heup-vervanging langzamer gaat dan je hoopte. Tòch ligt het herstel op schema. Dus ik klaag niet...Vooruit, een beetje dan...;-)

Zomaar even een gedachtegang: laat Mauro een inburgeringstest doen! Dan moet hij verplicht Nederlands leren spreken en schrijven en vragen beantwoorden als:"Hoe heet de Nederlandse minister van immigratie-zaken?".

Slaagt Mauro voor die test dan mag hij in Nederland blijven. Die regel geldt toch voor èlke "buitenlander" die in Nederland wil wonen en werken? Dus óók voor Mauro, lijkt mij.

Of is dat te simplistisch gedacht?

Wij kunnen Mauro natuurlijk ook dezelfde behandeling geven als een bekende Argentijnse die graag in Nederland wilde blijven. Zij wilde dat zelfs zó graag dat zij zo ver ging om met een bekende Nederlander te trouwen! En voilá...Over enkele jaren spreken wij van Koningin Màxima.

Enig idee trouwens, hoeveel het de Nederlandse belastingbetaler kost om uit te zoeken of haar vader al dan niet "fout" is geweest onder het bewind van Videla? Nee? Ik ook niet!

Die gegevens zijn namelijk geheim. Net als honderden andere onderzoeksrapporten en doofpot-affaires. Het inzetten van de lands-advocaat, externe onderzoeks-bureaus en diverse juristen is een kostenpost die in de tientallen miljoenen euro's loopt. En dat alles om te voorkomen dat de burger er achter komt wat er ècht gebeurt is met "de verdwenen filmrolletjes van Srebenica" en dergelijke.

Men kan natuurlijk beweren dat het een opmerkelijke manier van beleidsvoering is van een overheid die zo graag de mond vol heeft van "openheid" en "transparantie" maar de leiders van dit land doen dit vast niet om de eigen blunders te verhullen maar om de burger niet teveel te verontrusten.

Om het stukje van vandaag met iets luchtigs te eindigen, hierbij foto's die laten zien hoe het er op mijn wandelingetjes van gisteren en vandaag uitzag in Amsterdam:



(Helaas wilde de vogel niet lang genoeg in de lucht blijven stilhangen om te poseren. O ja: erop klikken=vergroten)

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Gregor Frenkel Frank