Zijn nieuwe minnares (Een verhaaltje)

Ooit hadden zij samengewerkt maar als zij toen gekleed was gegaan als nu was zij waarschijnlijk ontslagen.

Zij boog voorover om hem toe te vertrouwen dat zij onder haar strakke leren corset niets anders droeg dan het kostuum waarin zij was geboren.

Het was al laat maar voor hen begon de dag pas.

Toen hij later met haar danste vergat hij eenvoudigweg dat zij werden gadegeslagen door haar ex-vriend en zijn nieuwe minnares.

Allemaal (Een column)

Heb gisteren genoten van de Gado Gado met spekkoek toe. Die maaltijd kregen wij tussen de opnames door van het Eyeworks-programma M!LF, Man Liberation Front. Het programma is op zoek naar de echte man en hekelt de man die zijn eigen overhemden strijkt, allerlei crêmetjes op zijn huid smeert en liever Cola Light dan bier drinkt. Hoogst vermakelijk!

Wilt u weten wat mijn bijdrage is aan het programma, kijk dan naar aflevering 4. Vanaf maart is het programma bij Veronica op de Nederlandse buis. http://zappen.blog.nl/sbs-broadcasting/2011/01/26/veronica-komt-in-maart-met-mlf

Op verzoek hieronder de column van mijn hand zoals die verscheen in de buurtkrant van eind vorig jaar. Deze week werd mijn volgende column in hetzelfde blad (oplage: 30.000 stuks en verspreiding in Amsterdam-West) geplaatst.

====

Wanneer je in de buurt een probleem tegenkomt dan meld je dat. Aan de wijkmanager. Of aan de buurtregisseur. Of aan de wijkcoördinator. Of je meldt het aan de buurtconciërge of aan de buurtportefeuillehouder. Of je meldt het aan het stadsdeel of aan de gemeente of aan de politie. Of je belt met de woningbouwvereniging. Toch? Heel simpel.

Niet dus. Veel buurtbewoners weten niet bij wie zij terecht kunnen met hun vragen, klachten en opmerkingen. Bovendien lijkt het elke keer weer iemand anders te zijn die je te woord staat. Heb je net geleerd dat je met je klacht over zwerfafval bij het stadsdeel moet zijn, blijk je voor die ene verlaten roestige fiets aan het hek naar de buurtregisseur of de politie te moeten. Die schakelt vervolgens de AFAC in, de gemeentelijke dienst die weesfietsen een plekje bezorgt op een immense parkeerplaats. En denk maar niet dat je zélf met hen contact kunt opnemen over die verlaten fiets, al zou je als burger diverse personen en instellingen een hoop werk besparen door schijven over te slaan. Maar nee, wij leven tenslotte niet alleen in een democratie maar ook in een bureaucratie.

Natuurlijk is het allemaal goed bedoeld, al die verschillende contactpersonen die wij als burger kunnen inschakelen, maar je vraagt je wel eens af of het niet wat eenvoudiger kan. Misschien een centraal meldpunt voor alle vragen, klachten en opmerkingen die met de buurt te maken hebben? Daar kan men de zaak verder delegeren aan de juiste persoon of instelling. In elk geval voorkom je daarmee dat de gewone burger door het woud van wijkmanagers de buurtregisseur niet meer kan zien.

Maar er is goed nieuws. Het stadsdeel heeft een start gemaakt met het initiëren van telefoonnummer 14 020, het informatienummer van de gemeente Amsterdam.

Maar helaas werkt dat nog niet perfect en bovendien blijkt het onderhouden van de telefooncentrale heel veel geld te kosten. Geld dat volgens sommigen nuttiger kan worden besteed. En ja, er zijn allerlei handige en nuttige folders, krantjes en boekjes met daarin de contactgegevens van de diverse genoemde personen. Maar zeg eens eerlijk: bewaart u die allemaal?