Fiets

Gistermiddag was ik bij mijn moeder en werd getrakteerd op Roti Kukus (een soort sponscake), waar ik bij het ontbijt van vandaag nog plezier van had. Gisteravond had ik een kort werkoverleg bij mij thuis en vandaag was ik gezellig op visite bij het DWI...

Ik vraag mij wel eens af of er op het kantoor van uitkerings- en werkverschaffings-instellingen en de belastingdienst apparatuur staat opgesteld om klanten te kunnen afluisteren...;-)

Albert Verlinde en Onno Hoes mochten niet zonder hun medeweten worden afgeluisterd door medewerkers van de omroep BNN, zo beslist het Openbaar Ministerie. Dat kan nog lachen worden, want als het OM straks zou besluiten dat NIEMAND in Nederland tegen zijn of haar wil mag worden afgeluisterd heeft het OM zelf namelijk een groot probleem;

Jaarlijks worden in Nederland alleen al tienduizenden telefoongesprekken afgeluisterd in opdracht van het OM (Ja, meer dan in de Verenigde Staten waar de politie toestemming van een rechter moet hebben voordat iemand mag worden getapt. In Nederland is die toestemming niet nodig).

De burgers in kwestie is niets gevraagd. Het zou hier gaan om "verdachten" van criminele activiteiten. Maar ja, ook in Nederland ben je pas een schurk als dat bewezen is. Voordat de bewijslast rond is is ook een verdachte niet meer dan een gewone burger.

Eigenlijk zijn we allemaal wereldburgers en moeten we af van het idee dat het allemaal ophoudt bij een nagenoeg willekeurig getrokken grens. In plaats van afzonderlijk opnieuw het wiel uit te vinden moeten landen samenwerken om de planeet te redden.

Zo zijn honderden instanties, tientallen landen en duizenden wetenschappers al decennia lang bezig om een vervoermiddel uit te vinden dat geen fossiele brandstof gebruikt, makkelijk te produceren is en voor de meeste burgers ook nog betaalbaar.

Zonder zich te realiseren dat zo'n vervoermiddel al heel lang bestaat. Het heet...fiets!

Voorstellen

Leuk hoor, een waterkoker van bijna 100 euro. Fijn dat het water daardoor sneller aan de kook is en je daardoor tien seconden langer kunt genieten van het reclameblok op televisie. Bijna net zo handig als een auto kopen die 280 kilometer per uur kan. En wanneer kun je zo hard rijden, dan? Eh...nooit.

Natuurlijk hebben mensen hard gewerkt om extreem dure luxe-goederen te kopen. Op kleinere schaal maak ik mij daar ook schuldig aan. Zo hoef ik geen cola en chips te kopen voor mezelf en m'n kinderen. Met water en brood blijven we prima in leven. Maar soms wil je wel een beetje luxe. Toch?

Dat probeer ik ook duidelijk te maken aan de instantie die ten onrechte de omzet van mijn werkzaamheden heeft ingehouden in plaats van de winst. Winst is NIET hetzelfde als omzet. Maar probeer dat maar eens duidelijk te maken aan een ambtenaar...

Had het DWI ook voor een ander akkefietje (de scholierenvergoeding voor mijn zoon) aan de lijn:"Meneer, U moet nog een paar kopietjes opsturen." Ik:"Dat wordt dan de derde keer dat ik die papieren naar U opstuur. Wilt U misschien nog even goed in het dossier kijken?" DWI:"O ja, hier zijn ze. Ik heb ze tóch! In Uw brief heeft U ook geklaagd dat ik reageerde ná de officiële behandeltermijn. Maar die is zes weken hoor en niet acht!" Ik:"U reageerde pas tien weken na mijn aanvraag. Dat is dus te laat."

DWI:"O ja. Ik zie ook op het rekeningafschrift dat U stuurde dat U geld heeft geleend van Uw zoon. Van alle inkomsten hebben wij een jaaropgave nodig dus van deze ook." Ik: *Zucht* Mijn zoon is geen werkgever en geen bank. Bovendien is hij 15 en verstrekt hij geen jaaropgaves." DWI:"Ja maar toch heb ik er eentje nodig." Ik:"Nee, dat heeft U niet. Vraag maar aan Uw chef."

DWI: *Fluister, fluister, overleg...*"Voor deze keer voldoet een geschreven verklaring hoe U aan het geld bent gekomen." Ik:"Die heeft U al. Op het bankafschrift staat "Lening zoon". DWI:"O ja. Maar toch heb ik meer nodig." Ik:"Wat dan?" DWI:"Dat weet ik nog niet maar als U langer wacht met alles opsturen wat ik nodig heb valt U buiten de aanvraag-termijn." Ik:"Wanneer heb ik de aanvraag volgens U gedaan?" DWI:"Eh, in oktober." Ik:"En, is dat op tijd?" DWI:"Ja meneer, dat is ruim binnen de termijn." Ik:"En weet U nu genoeg?" DWI:"Ik neem morgen Uw aanvraag in behandeling. Als U nu nog eventjes die andere gegevens faxt?" Ik:"Ik heb geen fax-apparaat." DWI:"En dus?" Ik:"Goed, ik ga wel naar het postkantoor en doneer een paar euro."

Later op de dag bel ik terug met DWI:"De fax lijkt niet aan te komen." DWI:"Kan kloppen. Ik had U het verkeerde nummer gegeven."

Soms wordt ik er een beetje onpasselijk van. Of zoals mijn ex-collega-uit-Almere zou zeggen: Hier word ik erg irritant van.

In sommige landen schijnt het nog erger te zijn met de bureaucratie en het ontmoedigingsbeleid. Ik keur het niet goed dat mensen uit pure frustratie een overheidsgebouw instappen met een Uzi en die leegschieten op alles dat zelfstandig beweegt maar ik kan het mij levendig voorstellen...