Dresden

De omgeving en de licht-omstandigheden waren perfect voor het maken van foto's en zo kwam het dat Superfer en ik ons uitleefden vanaf de ontbijttafel in de tuin van het festivalterrein van "Das Scheune Schaubuden Sommerfest" in Dresden, in het voormalige Oost-Duitsland.

Die ochtend waren wij om half vijf aangekomen na een rit van tien uren in een Pools taxibusje. De paar uurtjes tot het ontbijt brachten wij door in de lounge want degeen die onze slaapplek had geregeld sliep nog. Of al.

Even na het ontbijt werden wij herenigd met Jim, die wij nog kenden van een optreden in "zijn" Bimbotown in Leipzig.

Zomaar opeens schoot mij het Poolse woord voor "Hallo" te binnen. Te laat natuurlijk want de Poolse taxichauffeur en onze Poolse mede-reizigers zaten al lang en breed in Polen.

Eén van die mede-reizigers was een Poolse schone blonde deerne. En raad eens wie daar al die tijd naast mocht zitten? Juist ja, mijn zoon. De gannef.

De eerste avond hoefden wij zelf nog niet op te treden. Zodoende konden wij enige collega's aan het werk zien en werden wij vergast op vertaalde sprookjes, mensen in dierenpakken en meer fantastische optredens in de dubbele betekenis. Dat allemaal op een terrein van ongeveer 70 bij 50 meter. Voor wie er wel eens is geweest: Stel je De Parade voor. Maar dan 20 jaar geleden. Dus zonder sushi, mojito's, yuppen of sponsors. En een heel stuk goedkoper. 3 Shows voor 12 euro en een Bratwurst voor maar 2.50!

Toch enigszins vermoeid van de lange reis en het gebrek aan nachtrust trokken wij ons bijtijds terug in het ons toegewezen appartement. O ja: John Travolta spreekt Duits!

Het opbouwen van de set ging voorspoedig. Enkele technische problemen waren met wat hulp snel opgelost. Bij de generale repetitie ging vrij veel mis maar wij zagen dat (achteraf terecht) als goed voorteken voor de echte shows. De bezoekers vonden die vooral "Tholl" en 'Soeperghail" en "Kgeezie". Toch leuk.

Alleen op de dag van onze tweede serie shows viel het bezoekers-aantal wat tegen. Maar niet de enorme hoeveelheid regen. Het is iets met heftige regenval wat mensen ervan weerhoud festivals te bezoeken...

Een dame op straat vond mij blijkbaar betrrouwbaar overkomen en vroeg mij; "Wo ist der Bahnhof?" Als rechtgeaarde Nederlander antwoordde ik uiteraard met: "Immer gerade aus".

Omdat het anders een beetje veel wordt laat ik het even bij dit stukje en een paar sfeerfoto's (We zijn de ruim 2000 gemaakte foto's nog wel even aan het uitsorteren...). Morgen de rest van het verslag van ons bezoek aan Dresden.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Henk Vonhoff

Leven

Vanmorgen ontving ik een paar bijzonder nuttige tips aangaande mijn op te zetten bedrijfje. De lunch bestond vandaag uit een stel kippenpootjes en een maïskolf en het avondeten bij m'n moeder bestond uit gebakken krieltjes met haricoverts en een biefstukkie.

Vanmiddag was vriend Pieter op visite en zegde buurvrouw Hetty toe Toos & Moos van eten te voorzien terwijl de Ferman en ik ons vermaken op een zomerfestival in Dresden. Vanavond gaan m'n zoon en ik een filmpje kijken: Karate Kid III

Onlangs keek ik met m'n zoon de film "Karate Kid". Neen, niet die met Jackie Chan maar die met Pat Morita in de rol van leraar.

Voor velen een film met wat aktie, avontuur, een beetje humor en zelfs wat drama en een vleugje romantiek.

Maar ik zag een verhaal over trouw, vriendschap, eer en broederschap. Maar bovenal zag ik een film over principes en het belang van het vasthouden daaraan.

Natuurlijk stellen wij onze principes bij in de loop der tijd want stelt U zich eens voor dat wij nog steeds vasthielden aan het buitengewoon kinderachtige principe "Alle knikkers zijn van mij?"

Eh...het nieuws een beetje volgend ziet U dat dat nog steeds het basis-principe is waarnaar de machten van het grootkapitaal leven.