Blogspot

Natuurlijk, er gebeurt van alles in de wereld; Een enorme olievlek bedreigd miljoenen zeedieren, een vliegtuigongeluk kost het leven aan tientallen mensen, evenals een bomaanslag in Irak. Ook in Afghanistan en Sudan is het hommeles terwijl het nog steeds bijzonder weinig mensen kan schelen dat er nog steeds dagelijks zo'n 38.000 mensen wereldwijd gewoon sterven door een gebrek aan voedsel.

Zelf houd ik mij graag bezig met voedsel voor de geest. Lezen dus.

"Duel" van Joost Zwagerman was niet alleen het boekenweekgeschenk dit jaar maar was daarnaast voor mij boek nummer negen. Van dit jaar. In het verhaal is elke vergelijking met de perikelen rond het Stedelijk Musuem Amsterdam niet gebasseerd op louter toeval.

Dat waren ook mijn gesprekken met bekenden gisteren niet. Zo kwam buurvrouw Hetty op de thee en kwam ook vriend Pieter even langs. In de supermarkt sprak ik kort met een lokale pastor en onderweg naar huis heb ik nog staan babbelen met een vroegere schoolmoeder.

Vandaag heb ik vooral zitten babbelen met de moeder van m'n peetzoon die voor een dagje te gast was in de hoofdstad.

Van Roosnans ontving ik deze award en een daarbij behorende vraag: Noem 10 dingen waar je blij van wordt.

In willekeurige volgorde:

-Als m'n dochter fluistert "Papa, ik hou van jou"

-Als ik eindelijk weet hoe dat liedje heet dat al een tijdje in m'n hoofd zit

-Als een instantie positief reageert op een tik op de vingers die ik heb uitgedeeld

-Als ik m'n zoon hoor lachen

-Als een schurk (m/v) niet langer zijn of haar schurkenstreken kan uitvoeren

-De combinatie van mooi weer, een goed boek en een vrije middag

-Als ik een technisch probleem naar behoren heb opgelost, terwijl ik absoluut a-technisch ben

-Als ik inspiratie heb gevonden voor een vers "verhaaltje op vrijdag"

-Als ik tevreden mensen om mij heen heb

-Als ik iemand blij heb weten te maken

De award gaat naar twee andere bloggers, tezamen met de bijbehorende vraag. Morgen maak ik bekend wie dat zijn.

En over bloggers gesproken: Van een vaste lezeres heb ik begrepen dat zij vaak moeite ondervind bij het laden van deze pagina. Reageren schijnt al helemaal lastig te zijn. Zijn er nog meer mensen die daar moeite mee hebben hier en bij andere sites van blogspot?

Brief

Vanmorgen was ik op gesprek bij mijn cursusbegeleidster. Zij raadde mij aan om op zoek te gaan naar "opvulbaantjes" tot ik (naar alle waarschijnlijkheid vanaf oktober) weer fulltime aan het werk ben. En mij tussendoor te blijven oriënteren op een mogelijke toekomst als ZZP'er. Dat doe ik dan maar.

Eigenlijk best triest dat je pas als volwaardig lid van de maatschappij wordt gezien zodra je betaald werk verricht. Al is dat in een aantal gevallen volstrekt nutteloos.

Als je je paspoort kwijt bent ga je naar het politiebureau voor een proces-verbaal. Met dat papiertje en bijvoorbeeld een huurcontract ga je naar het stadhuis. Daar betaal je ongeveer 15 euro voor een uittreksel uit het bevolkingsregister (in wezen gewoon een uitdraai van het computerscherm). Dat laat je zien aan de collega achter het andere loket die dan vervolgens een nieuw paspoort voor je regelt. Je kunt dus net zo goed rechtstreeks een nieuw paspoort ontvangen. Maar dat levert niet voldoende werk op.

Of de boekhouder die allemaal cijfertjes optelt waarna de chef er een stempeltje onderzet en de papieren in een map in het archief verdwijnen. En weet wie het zegt: Ik ben zelf zo iemand geweest. Voor diverse bedrijven. Ook heb ik -net als Gerard Reve- ooit kaarten uit bakken gehaald en die daarna weer teruggestopt in diezelfde bakken.

Op elke 15 inwoners van dit land is er één ambtenaar aan het werk. Wij hebben het dan nog niet over de "nep-ambtenaren" zoals UWV, DWI (WW en Bijstand) en SVB (Kinderbijslag)-medewerkers. Zelf werkte ik ooit voor het GAK, de voorloper van wat men nu UWV noemt. Een paar weken van het jaar was het stevig aanpoten maar het kwam regelmatig voor dat wij deden aan wedstrijden "basketballen-met-propjes-en-prullenbakken" en "Wie laat zijn zelfgevouwen vliegtuigje het verst vliegen". Een collega die die spelletjes te kinderachtig vond zat rustig sokjes te breien voor haar aankomende kindje.

Een vriend van mij zit nu verplicht vanuit de bijstand te leren hoe je blaadjes papier aan elkaar lijmt zodat het een boek wordt. Daardoor heeft-ie geen tijd meer voor zijn vrijwilligerswerk in het buurthuis en op de school van zijn kleindochter. Maar ja, nu is hij wel in enen keer nuttig voor de maatschappij...Een pure en overbodige verspilling van zijn inzet en talenten!

Verspilling komt in meerdere vormen.

Mijn zoon en ik verbruiken 2 tot drie vuilniszakken per maand. Papier en glas houden wij apart. Onze afval-produktie schijnt onder het landelijk gemiddelde van iets meer dan 500 kilo per persoon per jaar te liggen. Persoonlijk vind ik dat wij het niet slecht doen op dat gebied. Wij staan er niet voortdurend bij stil maar pogen gewoon zo weinig mogelijk te verspillen.

Wat ik bijvoorbeeld pas verspilling noem is de 5000 euro die het de gemeente Amsterdam (en dus de burger) per maand kost om de lege zalen van het nog steeds niet heropende Stedelijk Museum schoon te houden. Ergens loopt er een directeur van een schoonmaakbedrijf rond met een gelukzalige glimlach omdat hij iemand 6 euro per uur betaalt om twee uurtjes per week door een lege zaal te schuiven. Het overige geld kan hij in eigen zak steken. Althans, zo stel ik mij dat voor.

Uiteraard vroeg ik de gemeente om opheldering.

Dat vroeg ik ook aan castingbureau Dutchcasting. Yep, alweer zo'n modellenbureau dat niet al te graag aan haar verplichtingen voldoet. Ongetwijfeld hebben ze daar een goede reden voor maar dat wil niet zeggen dat ik graag gratis werk. Betalen zullen ze. Vandaar deze brief.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Lena Horne en dat van Hans Dijkstal