Gemeen (Een verhaaltje)

In mijn hoofd had ik deze al geplaatst maar blijkbaar niet...

==============

Dagenlang verspreidde hij briefjes door het huis met daarop uitingen van zijn liefde voor haar. Op de badkamerspiegel, de binnenkant van het magnetrondeurtje, de keukentafel en in haar broodtrommel.

Op een dag had hij voldoende moed verzameld. Het was een week nadat zij samen naakt in de tuin wijn hadden zitten drinken. Daarbij luisterden zij naar de fameuze Cora & Willem en hun live-radio-sexprogramma dat nog bekender was dan zijzelf. Vóór de 06-sexlijnen en vóór de opkomst van internet.

Nu zaten zij naast elkaar op de bank. Zij zat te lezen en hij keek TV. Zonder iets te zien want zijn gedachten waren elders.

Zijn besluit stond nu vast. Hij liet zich van de bank glijden en draaide tegelijkertijd een halve slag om zijn as. Zo zat hij direkt op één knie op de grond aan haar voeten. Hij pakte haar hand, keek haar vol verwachting in de donkere vragende ogen en stelde de vraag.

"Ik voel mij vereerd" zei ze "En ik hou ook van jou maar niet op die manier. Bovendien val ik op vrouwen."

"Ik ook", stamelde hij "Dat hebben wij dan in elk geval gemeen."

Obesitas-kliniek

The River van Bruce "the Boss" Springsteen lijkt zo'n makkelijk nummer om te spelen en te zingen. Maar dat valt toch tegen, ontdekte ik vanavond op gitaarles.

Een eigen bedrijf beginnen lijkt ook zo makkelijk maar ook vanmorgen -op dag twee van de veeldelige cursus- bleek dat er een boel veel bij komt kijken. Vandaag ging het vooral over marketing. De eerste oefening bestond eruit dat je van elkaar moest vertellen wat je had onthouden van wat men vorige week vertelde.

Een ieder had zich vorige week aan de groep voorgesteld en probeerde in een paar minuten te vertellen wat hij of zij van plan was te gaan doen. Nu was het leuke dat verschillende mensen blijkbaar andere dingen van elkaar onthouden. Een heuse eye-opener!

Dat was het jaren geleden al eens toen ik er achter kwam dat je moet oppassen met wat je precies op je CV zet en hoe je dat doet. Er stond ooit op dat ik had gewerkt voor het COC, de homo-belangenorganisatie. Tijdens een paar solliciatie-gesprekken eindigde mijn avontuur als de kandidaat-werkgever bij het doorlopen van de CV daar was aangeland:"Zo, dus je hebt bij het COC gewerkt? Nou...eh...we bellen je nog wel."

Navraag leerde dat men dacht dat ik dan dus wel homo zou zijn en niet zou passen in hun hetero-heren-kantoor-cultuurtje. Onzin natuurlijk. Zo werkt een vriendin van mij in een bejaardentehuis maar is zij jonger dan ik en een bekende van mij werkt bij Philips maar is overduidelijk geen gloeilamp.

Maar goed, vooroordelen bestaan nu eenmaal en daar kun je beter rekening mee houden.

Zo als je in Amsterdam rekening moet houden met fietsers die weigeren zich aan de verkeersregels te houden. Een Amsterdamse fietser die netjes wacht tot een voetganger het zebrapad is overgestoken is net zo zeldzaam als een volwassene van 52 kilo die zich als cliënt meldt bij de obesitas-kliniek...