Zware shag

Rustig dagje vandaag. Beetje foto's sorteren, beetje koelkast schoonmaken, beetje thee drinken met buurvrouw Winonah, beetje werken aan m'n reisverslag (nog even geduld!), de laatste spullen uitpakken van onze skivakantie en op het einde van de dag met m'n zoon naar de film. Het werd Percy & The Olympians: The Lighning Thief.

Zoals verwacht: een flinterdun verhaaltje, veel voorspelbaarheid, een meer dan redelijke hoeveelheid inconsistenties maar een redelijk vermakelijk verhaal over vriendschap, moed en trouw. Althans, naar mijn mening. U kunt er natuurlijk heel anders over denken omdat U een geheel andere smaak heeft dan ik.

Gelukkig maar dat de meesten een andere muzieksmaak hebben dan ik. Onlangs dwong ik mijzelf een middag lang te luisteren naar een hits-programma van TMF. Het kijken naar de clips hield ik al snel voor gezien want na het zien van twee clips kon ik al voorspellen hoe de anderen eruit zouden zien. Met de muziek zelf was het al niet veel anders. Alle deuntjes verliepen volgens exact hetzelfde concept. Bijna alsof er wereldwijd maar één producers-team is dat die muziekjes op de markt brengt.

Natuurlijk is ook muziek slachtoffer van de vrije markt-economie. Marketing-bureaus doen onderzoek naar wat de meeste mensen van de doelgroep willen horen en geeft dat door aan de opdrachtgevers. Die sturen vervolgens scouts naar modellen-bureaus en schoolpleinen. Niet veel later houdt een choreograaf zich bezig met niet al te ingewikkelde danspasjes, werkt een meneer of mevrouw met hulp van een computer het juiste aantal Beats Per Minute uit, wordt een stylist(e) aangetrokken die zich met kapsel en houding bemoeit en bedenkt een image-maker een gimmick.

Intussen is een drukkerij al druk met het maken van agenda's, posters en koffiemokken met daarop de afbeelding van de artiest(en). Binnen een paar maanden ziet het publiek iemand zingen en dansen die het ondergoed aan de buitenkant draagt, zware zwarte oog make-up gebruikt, de spijkerbroek achterstevoren aanheeft, een wangpiercing bezit en/of de linkerschoen aan de rechtervoet draagt en omgekeerd. Of zoiets.

Er zitten ongetwijfeld goede en goedbedoelende artiesten bij maar in vijf uren tijds heb ik er niet eentje voorbij horen komen. Misschien ben ik nu echt oud geworden...

Ouders die hun kind een "opvoedkundige tik" geven bedoelen het ook vast goed en zelf kregen zij die vroeger hoogstwaarschijnlijk ook. Dus zo slecht kan dat toch niet zijn? Natuurlijk niet. Tenminste, als je er geen probleem mee hebt dat je kind iets doet uit angst en niet uit zichzelf. Ongetwijfeld zijn er kinderen bij wie de methode goed werkt.

Zoals er ook mensen te vinden zijn die 100 zijn geworden, al rookten ze vanaf hun vijftiende elke dag een pakje zware shag.

Hierbij een klein voorproefje van de foto's van onze reis naar Tsjechië. Ons uitzicht vanuit het hotelraam.

En zelfs een filmpje. Zo gemaakt dat het lijkt alsof die van de hand komt van de Noor Amundsen...

Verkiezingen

Taal verandert en soms is dat leuk. Zo ontstaan er nieuwe uitdrukkingen als:

"Dat wordt weer smikkelen en smullen" komt uit de Fabeltjeskrant en dan met name uit Het Praathuis en werd regelmatig gebezigd door Bor de Wolf. Doorgaans vervolgde hij met de uitdrukking "Huuu!"

"Dat is toch van de gekke/Dat zijn toch van de gekke" komt uit Pipo de Clown en was onderdeel van het taaltje gesproken door Klukkluk de misschiet-indiaan. Tegenwoordig vinden wij de zin als overcorrect Nederlands terug in raadsstukken van advocaat Gerard Spong als "Het is van der gekke".

"Hetzelfde maar dan anders/Dezelfde maar dan een beetje anders" hebben we te danken aan songfestival-zangeres Maribelle toen haar in een vraaggesprek na de generale repetitie werd gevraagd wat zij tijdens de live-uitzending van de volgende dag aan haar lijf zou dragen.

In beroep-omschrijvingen wordt ontzettend veel met taal gesjoemeld. Vooral om het beroep interessanter te doen klinken.

Waar mensen vroeger onbetaald verlof namen om voor hun stervende moeder te kunnen zorgen en gewoon "lieve kinderen" waren heten zij nu "mantelzorger"; de vroegere secretaresse is tegenwoordig manager frontoffice en de vroegere archivaris mag zich nu data-beheerder noemen.

Eigenlijk wordt het er alleen maar ingewikkelder op want een data-beheerder kan ook iemand zijn die in de ICT werkt en moet zorgen dat de aangevoerde gegegevens kloppen. Een Office-manager kan de vroegere secretaresse zijn maar ook de vertrouwde boekhouder (wat ik zelf was, al noemde men mij dan office-manager, medewerker back-office, creditcontroller, assistent finance manager,...) zelfs degene die de kantoor-inventaris op peil houdt.

Waarom maakt de mens het zichzelf eigenlijk zo ingewikkeld en wat is de omschrijving van Uw beroep en wat doet U dan feitelijk?

Leuk toch, zo'n klein onderzoekje?

Ik zal met mijzelf beginnen: Als Sociaal Raadsman help ik mensen die problemen hebben met hun verzekering, de belastingdienst, de woningbouw of bijvoorbeeld de internet-provider of een postorderbedrijf. Als entertainer vermaak ik mensen door de gasten welkom te heten bij een boekpresentatie, door een paar strip-acts aan elkaar te praten of bijvoorbeeld door de clown uit te hangen in een kraakpand in Leipzig...

Uw beurt!

Als U wilt tenminste en niet al te moe bent omdat U bijvoorbeeld gisteren stembureaulid was en pas half drie 's nachts thuis was nadat U 7 uur des morgens was aangetreden.

Voor mij werd het zo laat omdat je tegenwoordig blijkbaar én voor de gemeenteraads- én voor de deelraadsverkiezingen moet opgeven op welke tijden je met met pauze bent geweest. Blijkbaar zijn er mensen die op de dubbele verkiezingsdag op aparte tijden pauze hebben gehouden voor beide verkiezingen..."Voorzitter, ik ga nu een broodje eten voor de gemeenteraadsverkiezingen en over twee minuten ga ik een blokje om voor de deelraadsverkiezingen." -"Dat staat genoteerd, geacht plaatsvervangend voorzitter annex eerste Lid. Eet smakelijk en waai even lekker uit."

We zijn ook iets strenger geworden. Deden we vroeger niet moeilijk als echtelieden een stemhokje deelden, tegenwoordig wordt men streng gescheiden. Ook werden ooit mensen op hun mooie ogen geloofd maar roepen we tegenwoordig "Ausweis bitte". Ook sturen we nu mensen weg omdat hun paspoort geldig is TOT 3 maart en niet TOT EN MET 3 maart. Want tsja, regels zijn regels en "Ordnung muss sein". De nieuwe handelswijze ontlokte een Pools stel de woorden:"Zijn we hiervoor de dictatuur van het communisme ontvlucht?"

Desondanks geloof ik dat wij ons met onze vrije verkiezingen vooralsnog gelukkig mogen prijzen.

Minder gelukkig is blijkbaar Agnes Kant van de SP want zij stopt er mee. Ook tot groot verdriet van Jan Marijnissen en ander partijgenoten. Nu moet de SP een nieuwe lijsttrekker kiezen voor de volgende verkiezingen.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Winston Spencer Churchill