Water (Een verhaaltje)

Tijdens het bedrijven der liefde voerden zij elkaar aardbeien, koekjes en water. Veel water. De kans op uitdroging was reëel en in die paar maanden dat zij samen waren vervoegde hij zich tot tweemaal toe bij een arts vanwege verschillende vormen van slijtage.

Slapen deden zij nog nauwelijks en eten deden zij -zoals gezegd- vooral "tijdens".

Er diende ook nog gewerkt te worden. Het voordeel was dat het een vrij rustige kantoorbaan betrof. De gekookte eieren in de kantine waren gelukkig goedkoop. De drie verdiepingen trappen lopen waren goed voor zijn conditie.

Op een of andere manier vond hij altijd weer voldoende energie om haar vrijwel direkt na thuiskomst te behagen.

Met zijn jas nog aan zette hij de door haar geschilde aardappelen op het vuur. Intussen zette zij vier verse glazen water op het tweedehands nachtkastje. Zij wist uit ervaring dat zij na het drinken van twee volle glazen niet de tijd zouden nemen die bij te vullen.

Ondertussen had hij zijn jas over de stoelleuning gelegd en zat op het voeteneind van de nooit-ingeklapte slaapbank zijn schoenen uit te trekken. Hij voelde haar hete adem in zijn nek. Letterlijk. Even later gevolgd door haar snijtanden.

Anderhalf uur later ging hij alleen maar even snel op en neer naar de keuken. Om het gas uit te draaien onder de inmiddels aangebrande aardappelen en een raam open te zetten tegen de ontstane zwarte walmen. En om de vier glazen water weer te vullen.

Hij wilde het toen nog niet toegeven maar hij was verslaafd. En niet aan water.

Toevallig

Gisteravond was buurvrouw Winonah hier om gezellig samen met mij wat gitaaroefeningen te doen. Vanmiddag was buurvrouw Pieternella hier even terwijl ik net mijn latex outfit aan het bepoederen was nadat ik die gisteren -samen met een aantal andere kostuums (op de hand!)- had gewassen. Verder de badkamer een so[je gegeven en een stapel strijkgoed weggevouwen. Ja, vandaag voelde ik mij weer eens een heuse huisvrouw!

Bij de supermarkt voor de deur kreeg ik een gratis krant uitgereikt. Via de krant verbaasde ik mij weer over wat wij als belastingbetaler allemaal weer mogen gaan betalen.

Bij de Postbank moest je indertijd betalen om je eigen geld op je eigen rekening te mogen storten. Behalve als je het liet storten op een spaarrekening waavandaan je het dan de volgende dag doodleuk overschreef naar je betaalrekening. Toen het ING werd bestond die regel ook nog maar hield het van de loketbeambte af of de regel ook werd uitgevoerd. Gisteren wilde ik geld storten maar mijn kantoor bleek dicht "in verband met serviceverbetering". Op het hoofdpostkantoor kon ik echter probleemloos en zonder te hoeven wachten mijn in Leipzig verdiende Pecunia naar digitaal geld omzetten.

Binnen een jaar of vijf -zo voorspelt men- zal er geen contant geld meer in omloop zijn. De overheid is gestart met een ontmoedigingsbeleid richting winkeliers. Die moeten al betalen om hun dagopbrengst in te leveren maar nog even en dan krijgt men een boete voor het in kas hebben van meer dan (bijvoorbeeld) 200 euro. Het bezit van contant geld nodigt namelijk uit tot winkeldiefstal en aanzetten tot diefstal is verboden.

Natuurlijk is dat maar een smoes van de overheid. In werkelijkheid wil men een einde maken aan de stromen zwart geld die omgaan in dit land. Helaas- zoals wel vaker- heeft men ook in dit geval niet nagedacht. Zonder zwart geld namelijk, krijgt onze economie het nog zwaar. Hoeveel mobieltjes worden opgeladen met zwart verdiend oppasgeld? Hoeveel kleine schilderbedrijfjes raken er straks failliet als men niet meer 's avonds of in het weekend tegen onderhandse vergoeding het plafond mag witten van het buitenhuisje van de een of andere minister of staatssecretaris? U kunt vast zelf nog wel een paar voorbeelden bedenken. Maar uiteraard heeft U zelf nooit ende te nimmer zwart geld betaald of ontvangen. Toch?

Mensen die claimen dat zij niets te verbergen hebben houden wél voor de belastingdienst verborgen dat zij 2 tientjes hebben gekregen door de plantjes van de buurvrouw water te geven tijdens haar vakantie. Sorry mensen, maar dat is gewoon zwart verdiend geld en moet gewoon worden opgeteld bij het bruto inkomen. Ook zo typisch: dat mensen die zeggen niets te verbergen hebben weigeren te vertellen wat er op hun loonstrookje staat. Ook zullen ze nooit vertellen over hun homosexuele ervaring als 15-jarige onder de douche na de gymles. Zelden ook zijn ze eerlijk in het opgeven van het aantal partners dat ze voor de huidige hebben "gehad".

Hoezo "Ik heb niets te verbergen dus ik heb niets tegen camera-toezicht, e-mail controle, telefoontaps en afgifte van vingerafdrukken"? Nou, ik heb toevallig wél wat te verbergen. En wat dat is gaat U hoegenaamd niets aan. Toevallig.