Gitaar

Verspilling is zo normaal geworden in ons deel van de wereld dat wij er niet meer bij stilstaan. Nu is het bij veel mensen zeker 20 graden in huis "omdat het buiten zo koud is" maar waarom geen genoegen nemen met 18 graden? In de zomer is dat ook een comfortabele binnentemperatuur dus waarom nu niet? Ook dat is een enorme verspilling van energie. Natuurlijk is het lekker en comfortabel om binnen in een t-shirtje te kunnen rondlopen maar alles wat mensen hoeven te doen om een steentje bij te dragen aan een beter milieu is een trui te pakken. Helaas vinden de meesten dat vooral anderen beter voor het milieu moeten zijn. Zo zit de mens nu eenmaal in elkaar.

En dan vooral oudjes. Niet om het een of ander maar in verreweg de meeste verzorgingstehuizen betalen de inwoners een vast bedrag per maand voor huur, energie, kabeltelevisie en servicekosten. Het kan ze dus niets schelen hoe hoog de kachel staat. Vaak ook laten ze het licht aan in de badkamer "want dat is zo lekker makkelijk". En werken doen ze ook al niet...;-)

Momenteel heeft 14 procent van de 64-plussers een betaalde baan, al dan niet part-time. Hoeveel meer "oudjes" zullen er gaan werken als over enkele jaren de pensioensgerechtigde leeftijd is verhoogd tot 67?

Volgens Agnes Jongerius moeten wij maar doen wat de overheid zegt "omdat een meerderheid van de kamer dat wil". Zou zij echt vergeten zijn wat de taak is van een vakbond? Het is dat ik jaren geleden m'n lidmaatschap van het FNV al heb opgezegd. Ik zou't zo weer doen.

Net als weggaan bij het bedrijf waar ik niet gelukkig was. Goed, het maandsalaris was vrij behoorlijk, het werk niet al te ingewikkeld en ook met de collega's kon ik aardig opschieten. Maar het schrikbeeld om (toen nog) tot m'n 65e gegevens van een papiertje over te zetten op een elektronisch systeem en mensen naast mij dulden die een TV terugbrengen naar de winkel "omdat-ie volgens de gebruiksaanwijzing 99 zenders kan ontvangen maar ik niet verder kom dan 28" deed mij het roer omgooien.

Zo kwam ik in een musical terecht en later in de kinderopvang.

Sinds enige tijd werk ik niet meer voor het plezier van een enkeling maar voor dat van mezelf en mensen die ik met m'n werk kan helpen of op een andere manier kan blijmaken. Dat geeft mij ondermeer tijd voor leuke dingen doen zoals samen gitaarspelen. Hier hoort en ziet U mij en buurvrouw Winonah en hoort U gitaarleraar Rob op percussie. Dat wil zeggen: hij slaat de maat aan op zijn gitaar...

Gezellig

Ooit stond bij ons voor de deur van de kerk een dakloze te bedelen. Bij het begin van de kerstmis bleek de voorganger onvindbaar. Tot de "zwerver" binnenkwam, zijn vermomming afdeed en de kansel beklom. Hij begon de preek met: "Ik schaam mij dood! Noemen jullie je Christenen!? Welgeteld twee mensen gaven mij een beetje kleingeld en precies vier mensen keken mij in de ogen aan. De rest van jullie negeerde "die vieze oude man bij de deur"."Waar blijven jullie met je dierbare kerstgedachte? Onvoorstelbaar dat onze gemeente wordt bevolkt door zo'n stelletje hypocrieten!" En weg was de uitgelaten kerststemming onder de "gelovigen"...hah!

Natuurlijk zijn niet alle Christenen hypocrieten maar U begrijpt wel waar ik heen wil. Toch? Nu kan ik hier wel heel genuanceerd gaan doen maar daar zet ik mensen niet mee aan tot zelfstandig denken.

Neem nu de discussie die ontstond naar aanleiding van mijn stukje van gisteren. Daar zijn een paar bijzonder fraaie en weldoordachte reakties op gekomen (waar ik ook weer op reageerde, zoals U hier kunt nalezen). Ondermeer door middel van dit weblog probeer ik mensen in te laten zien dat het hebben van een eigen mening meer is dan het maken van een samenvatting van een Telegraaf-artikel.

Het kan geen kwaad om mensen af en toe een spiegel voor te houden. Zo deed ik dat samen met een paar andere klanten op de UWV-klantendag in november. Veel werknemers schrokken ervan om te horen hoeveel er eigenlijk mis ging binnen hun bedrijf. Niet zo gek wanneer je bedenkt dat een gemiddelde werknemer nooit een klacht onder ogen krijgt en de gemiddelde klant in het ongewisse wordt gelaten over de naam van degeen die hun dossier behandeld.

Vandaag ontving ik het evaluatie-rapport. Helaas bleek dat niet meer dan de uitgetypte (en niet eens uitgeWERKTE) aantekeningen van één der aanwezigen en zat het rapport dus vol taalfouten. De begeleidende brief was echter wél in orde en beloofde beterschap. Da's mooi.

Dat was ook het weer vandaag. Buurvrouw Winonah en ik trotseerden de elementen om samen bij de gitaarleraar langs te gaan. Wij gingen er heen om 4 uur en waren pas na half negen weer thuis. Er zijn ook filmpjes gemaakt die U ongetwijfeld eerdaags kunt bekijken. U begrijpt: het was erg gezellig!