Waren (een verhaaltje)

Het volgende is mogelijk niet geschikt voor al te jeugdige lezers...

*Hij herinnerde zich de zachte fluisteringen in de nacht, noodzakelijk zacht vanwege de dunne wand die hun kamer van die van de hospita en zijn neef scheidde. Hij herinnerde zich de gejaagdheid waarmee zij haar aanwijzingen uithijgde en de korte pauzes die zij slechts namen om elkaar kraanwater toe te dienen ter voorkoming van uitdroging.

Hij herinnerde zich een bezoekje aan de huisarts vanwege slijtage-verschijnselen aan zijn manlijkheid en de opmerkingen van collega's over de wallen onder zijn ogen. Hij herinnerde zich hoe haar lange haren zijn borstkas, zijn rug, billen en vaak ook zijn dijen streelden, de warmte van haar kus en de koude van haar voeten.

Hij herinnerde zich de steek in zijn hart bij de gevoelloos uitgesproken woorden:"Het is over, hè?", uitgesproken tijdens een picknick waar veel van hun vrienden bij aanwezig waren.*

Vandaag weinig enerverends te melden (ja, gitaarles, wasje vouwen, nagels knippen, Star Trek kijken met zoon...maar dat weten we nou wel) dus vandaag maar weer een verhaaltje (hierboven dus) gepubliceerd.

En nu iets om mijn lezers (U dus) te betrekken bij de inhoud van dit weblog...;-)

Op verzoek van een vriendin vraag ik mijn niet onaanzienlijke lezers-schare een mogelijk einde op dit (nog niet zo lang geleden geplaatste) verhaaltje te bedenken en te versturen via terrebel [apenstaartje] gmail punt com. U kunt er een heel verhaal aan vastplakken of volstaan met een enkel regeltje. Het aardigste einde wordt volgende week hier gepubliceerd. Pogingen om de jury (c'est moi) om te kopen om die kans op eeuwige roem te pakken worden zeer op prijs gesteld. *Grijns*

Meedoen is uiteraard niet verplicht maar mij lijkt het geinig om de verschillende uitkomsten met elkaar te vergelijken. Doet U mee?

Voor wie geen zin heeft op de link te klikken hier nogmaals het (Waargebeurde!) verhaaltje waar het om gaat:

*Hij baande zich een weg door de duidelijk zichtbare rookwolken en de niet al te grote mensenmassa. Op de voet gevolgd door een kameraad. Door een luik dat in eerste instantie niet als zodanig herkenbaar was verdwenen de twee in de muur.

Door een kijkgat op kruiphoogte volgde zij hun verrichtingen. Binnen enkele minuten opende de eerste man het luik van binnenuit en beende weg -rokers, praters en drinkers negerend- naar de belendende ruimte alwaar duidelijk hoorbaar door de klapdeuren heen een feest in volle gang was.

In de lichaamshouding van een dier dat op handen en knieën klaarzit om haar bijdrage te leveren aan het voortbestaan van de soort wist zij te melden dat de andere man nog immer in de kamer aan de andere kant van de muur stond te wachten, af en toe om zich heen kijkend.

Met de ongeduldig afwachtende houding van iemand die op de afgesproken plek staat maar plotseling onzeker is over het afgesproken tijdstip.*

De link van vandaag is voor hen die op redelijk eenvoudige wijze (en gratis!) Engels willen leren. Niet alleen vanuit het Nederlands maar zelfs vanuit het Hebreeuws. Eigenlijk ontworpen voor kinderen maar ook een Hongaarse vriendin van me beleeft er veel genoegen aan!

O ja: voor hen die de discussie met Ruben Jan missen: die gaat verder op mijn forum.

Exploderen

Is het U wel eens opgevallen dat de prijs van een bakje patat stijgt wanneer de aardappel-oogst tegenvalt maar dat de prijs niet zakt wanneer er sprake is van een uitzonderlijk goede oogst? Typisch, niet?

Ook typisch:

Zit je net lekker te poepen (heel normaal iets trouwens, dat poepen. Het schijnt dat bijna iedereen het wel eens een keertje gedaan heeft. Toch spreekt men op TV liever van "stoelgang" zoals men in ziekenhuizen mensen via bordjes ende (al dan niet gekleurde) pijlen liever de weg wijst naar "Oncologie" dan naar de kankerafdeling. Maar hoe je't ook noemt, Patrick Swayze ging er niet minder dood aan.) gaat de telefoon. Er is een tijd geweest dat ik toch zo snel mogelijk bij de telefoon poogde te komen want het gesprek kon wel eens "belangrijk" zijn. Intussen ben ik wat ouder geworden en tot de conclusie gekomen dat de wereld gewoon blijft doordraaien. Ook als je een "belangrijk" telefoontje mist.

De Algemene Beschouwingen zijn ook "belangrijk" maar terwijl ik ooit graag de complete debatten volgde lees ik nu liever uitsluitend over de hoogtepunten. Een dieptepunt is uiteraard het voorstel van Blonde Geert om de "kopvoddentax" in te voeren, een belasting van zo'n 1000 euro per jaar voor iedereen die een hoofddoekje draagt. Dat zou m'n oud-tante zaliger niet leuk hebben gevonden. Ja, ooit was het voor autochtone (oudere) dames heel normaal om hoofddoekjes te dragen. Als zo'n lapje stof vrouwen al onderdrukt wat doet de stropdas dan met mannen? Weg met de stropdas in de kantoorcultuur! Waar blijft Amnesty om deze vorm van mannen-onderdrukking te veroordelen!?

De opbrengst van de hoofddoekjes-belasting zou ten goede kunnen komen aan bijvoorbeeld het Blijf van m'n Lijf-huis. Als ludiek protest tegen deze uiting van racisme zou ik bijna zelf met een hoofddoekje gaan rondlopen maar het is beter om Blonde Geert en zijn uitspraken simpelweg te negeren en dingen te doen die mij écht nuttig lijken. Zoals uitrekenen wat de peroxide politicus onze maatschappij nu eigenlijk jaarlijks kost.

Aan salarissen, fractie-ondersteuning en onkostenvergoedingen kregen Blonde Geert en zijn vazallen ruim 6 miljoen euro; De vaak absurde kamervragen die hij en z'n fractiegenoten stellen kostten tot dusver ruim een miljoen euro; De beveiliging van de racistische voksvertegenwoordiger kostte de overheid (en dus de burger) ongeveer 10 miljoen euro.* Ruim 17 miljoen euro zijn "wij" kwijt aan de een of andere gefrustreerde idioot die nog zendtijd krijgt ook! Goed. Genoeg daarover.

Er gebeuren ook nog leuke dingen. De Pilates-oefeningen die ik ook vanmorgen weer deed met en bij vriendin Eva blijken goed voor mijn heup en ook op dagen dat ik niet doe aan Pilates vermaak ik mij opperbest.

Zo kon ik gisteren een vriendin helpen met een lastige situatie, kon ik een klant helpen uit een vervelende positie te komen, wees ik een leuke studente de juiste weg en ontving daarvoor spontaan een kusje op de wang, gaf ik een junk een sigaretje die in ruil een liedje voor mij speelde op zijn inmiddels 4-snarige gitaar en kon ik de sigarenman blij maken door hem te vertellen waar zijn favoriete biersoort nog verkrijgbaar was.

Bovendien maakte ik m'n zoon blij door hem mee te nemen naar de film. Wij wilden eigenlijk naar Inglorious Bastards maar die schijnt vanwege het gewelddadig karakter van de film uitsluitend toegankelijk te zijn voor mensen van 16 jaar en ouder. Jongeren moeten dus maar even een half jaartje wachten voordat ze die kunnen huren (Of illegaal downloaden als ze'm eerder willen zien maar dat mag natuurlijk niet...ssst!). Het werd dus maar G.I. Joe: The Rise of the Cobra die volgens de mensen van de filmkeuring geschikt is voor jongelui vanaf 12 jaar. Hoe gewelddadig moet Tarantino's nieuwe rolprent wel niet zijn (Typische woordcombinatie in het Nederlands, dat "wel niet". Maar dit terzijde) als in GI Joe: The Rise of the Cobra al halve steden worden vernietigd, de poolkap wordt opgeblazen, duizenden mensen worden vermoord en soldatenhoofden van binnenuit exploderen?

*Bronnen: Ondermeer tijdschriften Panorama en HP de Tijd en minister Hirsch Ballin.