Voelt

Boek nummer 20 van dit jaar is "Steden doorkruisen het heelal" van James Blish. Eigenlijk is het een bundeling van vier boeken van deze SF-auteur die bekend staat als voorbeeld van de stijl van de zogeheten "Space Opera": majestueuze ruimteschepen, veel technisch gebabbel en een epos-achtige vertelling.

Een knuffel van een kind is natuurlijk lang niet zo heftig maar het kan wél zo voelen. Vriend Pieter -die maandag op de koffie was- was er getuige van dat ik dochter Eva een verjaarsknuffel gaf. Toevallig liepen wij langs het gebouw waar zij haar zwemles heeft en zodoende kon voornoemde aktie worden uitgevoerd.

Een aktie die ik ook graag uitvoer is columns lezen (zelfs al is dit een nogal gekunstelde overgang). Zo lees ik graag de columns van Onze Taal en hoewel mijn kennis van de Nederlandse taal vrij redelijk is leer ik er ook nog wel het een en ander van.

Mijn zoon heeft gelukkig de leeftijd dat ik hem nog het een en ander kan leren. Ook al schiet mijn kennis van het betreffende vak soms tekort (bij het vak Latijn bijvoorbeeld) in elk geval kan ik hem steun bieden en op het juiste spoor zetten opdat de juiste oplossing door hem gevonden kan worden.

Bij de serie Brainiac had men laatst een aardige vraagstelling:"Het is nul graden celsius en de hoogte van de temperatuur verdubbelt: hoe warm is het dan?" Helaas hebben wij het antwoord gemist dus als één der lezers zich geroepen voelt...?

Slachtoffer

Een mooie vrouw in een mooie jas met een mooi mobieltje aan het mooie oor fietst mij tegemoet op haar mooie fiets. Op de stoep. Tegen de richting in. Ik vertel haar dat zij dom, onverantwoordelijk en gevaarlijk bezig is. Bovendien is het verboden. Zij besluit te doen alsof ik niet besta en mijn woorden haar niet bereiken. Even verderop staan een paar agenten die haar de weg versperren en vervolgens heenzenden met een flinke bekeuring op zak. Ik wist al dat de agenten daar waren. Zij niet. Haar probleem.

Voor ons is het geen probleem meer waar gasten in huis moeten plaatsnemen. Sinds vandaag kunnen zij niet alleen maar kiezen tussen onze plastic tuinstoelen, een geredde luie stoel (een relikwie uit mijn oude tienerkamer) en een barkruk (onderdeel van een set van twee, de andere is verloren geraakt geworden geweest). De keus is uitgebreid met een alleraardigst twee-zitsbankje dat met een eenvoudige handbeweging tot bed kan worden getransformeerd.

Woede kan mensen ook transformeren. Neem nu de vrouw die zich ergerde aan een vrouw die zat te bellen in de stilte-coupé in de trein. Op gegeven moment waren woorden blijkbaar niet toereikend en moest een stanleymes soelaas bieden. Zou er iets in het eten zitten waardoor velen een korter "lontje" hebben dan een aantal jaren terug? Of kwamen berichten als "Jongen verkracht met bevroren frikandel" en "Vrouw slaat ex in elkaar" wat minder vaak in het nieuws?

Misschien hielden media vroeger vaker rekening met de impact die het publiceren van een verhaal heeft op het slachtoffer.