Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

dinsdag, september 02, 2008

Stralen

Een overheid die niet kan nadenken vind ik stom. Denken ze nu echt dat mensen meer gaan werken wanneer de kinderopvang duurder wordt, zelfs wanneer de kosten van kinderopvang vooral afhangen van het inkomen van de meest verdienende in het gezin? Als je thuis gaat zitten met een uitkering houd je dan meer over dan wanneer je én gaat werken én je kind in de opvang moet stoppen. Lekker handig bedacht. Maar niet heus. Zo verwacht men ook dat mensen met 12 kilo aan glas terug naar huis lopen wanneer ze erachter komen dat de glasbak volzit. Doet U dat netjes?

Ik ben niet bang de discussie aan te gaan met mensen die het kabinet in deze slim vinden. Natuurlijk kun je redeneren dat mensen die kinderen niet kunnen betalen er dan ook maar niet aan moeten beginnen maar soms heb je een situatie niet in de hand en sta je plotseling in je eentje voor de uitdaging een kind op te voeden. Bovendien kun je je via dezelfde redenatie afvragen waarom mensen die minder dan 200.000 euro op de bank hebben staan een huis kopen: je zit de rest van je leven met een gigantische schuld aan de bank!

Laatst hoorde ik op een terrasje een verhitte discussie: twee mensen zagen liever Mccain en twee anderen liever Obama als president. Obama heeft geen militaire ervaring en die van Mccain betaat eruit dat hij zich gevangen heeft laten nemen in Vietnam. Mccain is te oud en Obama te jong. Met de keuze van hun running mates geven zij aan hun eerdere woorden zelf niet serieus te nemen: Obama neemt iemand die nog ouder is dan Mccain en Mccain neemt iemand die jonger is dan Obama en die bovendien als enige militaire ervaring kan meetellen dat haar dienstplichtige zoon wordt uitgezonden naar Irak. Obama heeft laten weten dat wat hem betreft de troepen worden teruggetrokken uit Irak. Maar wacht even voordat je "Hoera voor Obama!" roept want hij wil dat de troepen worden verplaatst naar Afghanistan. Alsof het voor een soldaat uitmaakt in welk land de kogel wordt afgevuurd die een einde maakt aan zijn leven!

Wat ik miste in de discussie waren de mogelijkheden tot het verkiezen van één der andere kandidaten, want die zijn er ook!

Verrassingen zijn er ook, ondervond mijn moeder gisteren. Nadat wij zondag op verjaarsvisite waren geweest kwamen m'n zoon en ik op haar daadwerkelijke verjaardag nog even een extra cadeautje brengen. Dat ontlokte haar de uitroep: "Wat ben ik hier blij mee maar waarom al die cadeautjes? Ik ben toch niet ja...oeps!"

Op straat kwamen wij Alwan en Marijn tegen, vrienden van de Ferman en ondermeer tramvriendin Maya en buurvrouw Hetty. Ook zij zagen ons stralen.


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Don Lafontaine

zondag, augustus 31, 2008

Behelpen

Boek nummer 18 van dit jaar is "De Wijsheid is voortdurend onderweg" van de soms omstreden Duitse psychotherapeut Bert Hellinger. Hij is bekend geworden door zijn familie-opstellingen waarin hij probeert uit te duiden hoe de onderlinge familiebanden van invloed zijn op de persoonlijke psyche van het individu. Of zoiets. Hij maakt gebruik van verschillende methodes zoals NLP (neuro linguïstisch programmeren) en cognitieve gedragstherapie. Af en toe kom je in zijn boeken wat theoriën tegen van de filosoof Hegel. Bert Hellinger basseert zijn werken vooral op zijn sessies met klanten. Soms herkenbaar maar soms ook niet. In elk geval probeert hij op zijn manier mensen te helpen die in de knoop zitten. Op zich lovenswaardig.

Zelf probeer ik liever mensen te helpen met wat meer praktische zaken, zoals geldproblemen en onenigheid met makelaar, service-provider of verzekering.

Misschien heb ik dan zelf geen hoog inkomen; ik voel mij wel degelijk bijzonder rijk; De dag nadat ik m'n baan kwijtraakte wegens "overgekwalificeerd" zijn, brandde m'n huis af en bleek dat de verzekering niet alle schade wilde dekken; De tijdelijke woning hadden wij zullen verlaten ruim voor de bouwvak-vakantie, zo was de planning maar men was vergeten dat je na het stucken even moet wachten voordat je schildert waardoor de muren opnieuw moesten worden gedaan; Na bijna tien maanden wachten kreeg ik eindelijk een som gelds waar ik recht op had om vervolgens te constateren dat eenzelfde bedrag nog geen dag later door skimming-dieven van m'n bankrekening is gehaald; de moeder van m'n zoon herkent hem wel van een foto maar niet persoonlijk wat een onderdeel is van haar ziektebeeld en waarom zij ook is opgenomen op een gesloten afdeling. Toch moet zij volgens de wet mede-tekenen voor m'n zoons paspoort.

Zo zijn er meer van dat soort tegenslagjes in m'n leven en doet het mij allemaal vrij weinig omdat ik op een gegeven moment doorkreeg waar het -voor mij althans- écht om draait in het leven: Het Leven!

Vandaar het levensmoto:"Memento Diem" wat in mijn fantasie en met mijn zeer beperkte kennis van het Latijn zoiets wil zeggen als "Gedenk te leven!"

In het kader daarvan was ik gisteren met m'n zoon naar de honkbalwedstrijd L&D Amsterdam vs. RCH Mediamonks. Tot grote vreugde van het merendeel van het publiek werd het een mooie overwinning voor de Amsterdammers. Tel daarbij op dat de toegang gratis was en een vaasje Dommelsch slegs 1,20 euro kost en U begrijpt dat het een leuke middag was. Vervolgens togen m'n zoon en ik naar de nieuwe centrale bibliotheek waar wij lekker hebben rondgewandelt, genietend van de rijkdom aan boeken en de algehele rust, om niet te vergeten van de airconditioning. Een drankje na afloop op het dakterras terwijl wij genoten van een prachtig uitzicht over onze hoofdstad en thuiskomen in de wetenschap dat je voor ongeveer een tientje voor vervoer en drankjes een bijzonder leuke dag kunt hebben.

Natuurlijk voel je mee met de bewoners van New Orleans die wederom huis en haard dreigen te verliezen aan een orkaan, ditmaal Gustav genaamd, maar er zijn momenten dat je gewoon geniet van het leven en dankbaar bent voor ongevraagde hulp. Zo kregen wij vandaag van buurvrouw Maartje een prachtig beeldscherm en hielpen buurvrouw Kim en haar vriend Marcel met het versjouwen van het 6 jaar oude en best wel zware geval dat in elk geval nieuwer en beter is dan de monitor waarmee m'n zoon zich nu nog moet behelpen.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Tom Voûte