Klein

Je kunt je natuurlijk gaan bezighouden met Timemanagement, handige schema'tjes opstellen en prachtige "To Do"-lijstjes maken via diverse ontzettend handige interntet-sites en dat allemaal in het kader van Lifehacking of je bent gewoon lui. Dat is voor mij de meest eenvoudige en minst tijdrovende manier van m'n tijd nuttig besteden: je doet gewoon wat je moet doen en verder kun je gewoon lui zijn.

Leve de vakantie, derhalve. Beetje op tijd opstaan, met moeder en zoon naar het Zweeds woonwarenhuis voor ondermeer een boekenkast en een cd-rek en dat allemaal met het oog op op een gegeven moment weer terugkunnen naar de eigenlijke woning. Maandag belde ik de woningbouw om te vragen wanneer de renovatie klaar is. Dinsdag belde men mij om te vragen wat mijn vraag ook alweer was met als gevolg dat ik het nu nog niet weet. In de loop van deze week dus maar naar het kantoor van woningcorporatie Ymere met een goed boek in de tas en weigeren te vertrekken voordat een bevredigend antwoord is gegeven.

Dat wordt dan niet boek nummer 15 van dit jaar: "Het tijdperk der zerken" bevat korte verhalen van meesterverteller Manuel van Loggem. Denk daarbij aan "Tales of the unexpected" van Roald Dahl.

Niet zo "unexpected" was het bezoek van vriend Erwin. Juist waren m'n zoon en ik thuisgebracht door vrienden Bas en Elsa na een etentje bij hun thuis (waarna we ook nog'ns een doos vol potten, pannen, bestek en dergelijke kregen ter vervanging van de verloren gegane inventaris!) toen hij zijn opwachting maakte.

Terwijl m'n zoon bij oma verbleef, lekker verwend werd en voor mijn moeder wat klusjes opknapte steunden vriend Erwin en ik de lokale horeca. Dat deden wij ondermeer in gezelschap van vriend Richard die wij bij toeval ontmoetten. Gisteren dronken wij in een lokaal etablissement op de gezondheid van de jarige vriend Martin en tussendoor vermaakten wij ons met een spelletje kaart met m'n zoon, het uitzicht in het Vondelpark en met een paar afleveringen uit de serie "Charlie's Angels" toen het even wat slechter weer was. Zowel gewoon op straat alsook op het verjaarsfeest en in de supermarkt nog wat bekenden ontmoet. Uiteraard diverse buurvrouwen en schoolmoeders, buurmannen en schoolvaders maar ook vriendin Sunny die ik ruim 20 jaar terug had leren kennen via m'n eerste vriendinnetje en die later bevriend bleek te zijn geraakt met de moeder van m'n zoon. Zo blijkt telkens weer: de wereld is toch maar klein.

Olympische Gedachte

Kreeg bericht van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid naar aanleiding van een vraag die ik een maand terug stelde aan minister André Rouvoet. Tot mijn grote plezier een goed en zelfs redelijk duidelijk antwoord. Zo blijkt dat degenen die wetten moeten uitvoeren vaak niet weten hoe die in elkaar zit. Misschien moeten de betreffende ambtenaren zich maar'ns goed bijlezen.

In het kader van lekker lezen waren m'n geweldige zoon (Zo heeft hij onlangs oma's hydraulische keukenkruk gerepareerd!) in een tweedehands boekhandel in Alkmaar en hebben wij ondermeer het volledige pakket Hitchiker's Guide to the Galaxy-boeken gescoord, benevens een dik sprookjesboek van dezelfde maak en druk als die wij zijn kwijtgeraakt in de brand! Het was even sjouwen met deze hitte maar als je -zoals wij- van lezen houdt- was het dat meer dan waard. Lezen is misschien zelfs leuker dan gitaarspelen bij en met buurvrouw Winonah, zoals ik gisteravond deed.

Boek nummer 14 van dit jaar (waarmee ik precies op het mijzelf opgelegde schema van twee boeken per maand zit) is Duma van Stephen King; beklemmend maar hier en daar wat langdradig. Echt een boek voor lange winteravonden waarbij ook nog'ns de stroom is uitgevallen. Het concept is weliswaar heel aardig maar wordt naar mijn zin iets teveel uitgemolken. Eerdaags mag buurman Dudo mij vertellen wat hij ervan vond want het boek is aan hem doorgegeven; het krijgt geen permanente plek in mijn boekenkast.

De Harry Potter-boeken van J.K. Rowling hebben dat wel gekregen omdat het gewoon bijzonder aardige boeken zijn, ook al poogt mevrouw Rowling er elke cent uit te persen door zelfs het middel van glashard liegen niet te schuwen. Zo ontving de door haar gesteunde stichting voor arme kindertjes 2,5 miljoen voor een van de zeven handgeschreven versies van Beedle the Bart, een sprookjesboek dat figureert in de Harry Potter-reeks. De geestelijk moeder van de tovenaarsleerling bezwoer de media dat Beedle the Bart nooit gedrukt zou worden. Maar dat is alweer een paar maanden geleden. Blijkbaar hebben mevrouw Rowling's beloftes geen lange levensduur. Weten we dat ook weer.

We weten ook dat zowel honk- alsook softbal na de Spelen in Peking geen Olympische sport meer zullen zijn "omdat zij mondiaal te weinig aantrekkingskracht bezitten". Vlakwaterkanovaren, synchroonzwemmen, laser radiaal zeilen en trampolinespringen...nee, daar blijven miljoenen kijkers voor wakker. Duh! Het ging toch echt om het meedoen, dacht ik ooit. Dat het NOC/NSF weigert een atleet af te vaardigen als hij of zij geen medaille-kandidaat is druist dus finaal in tegen de geest van de Spelen; helaas is de Olympische gedachte niet meer dan dat.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Adelir de Carli