De toekomst lonkt

Afscheid nemen doet zeer. Natuurlijk. Toch is het ook goed om te doen want anders kun je het betreffende hoofdstuk van je leven niet afsluiten om door te gaan met het volgende. Daarom was het goed dat m'n zoon en ik er vandaag bij waren toen de -overigens zeer bekwame en respectvol werkende- mensen van Salvage uit Weesp de restanten van ons verleden kwamen ophalen. Hoewel er veel in de afvalcontainer verdween schatten zij in dat misschien wel 30 procent van onze bezittingen te redden zijn. Hoewel wij veel kleding, bijna alle boeken en vrijwel al het meubilair kwijt zijn resteren de CD- en DVD-collectie en zelfs m'n in jaren opgebouwde verzameling singels en LP's!

Geweldig was ook het moment, gisteren dat ik tussen een hoop verbrandde rotzooi de envelop vond met daarin de liefdesbrieven van m'n eerste vriendin. Wij kregen ook ontzettend veel steun van buren de afgelopen dagen. Zo draaide buurvrouw Petra een paar keer een was voor ons met uit de vlammenzee geredde kleren, bood buurman Jafaar ons slaaplek, steunde buurman Vincent mij tijdens het dronken worden gisteravond, hielp buurvrouw Hetty met het redden en schoonmaken van enkele dierbare en kostbare kleinoden, hielpen buurmannen Dudo en Hellmund met sjouwen en buurvrouwen Debby en Nathalie met ondersteunende woorden. Buurman Billy hielp door m'n zoon afleiding te bezorgen met een potje voetbal en dan waren daar nog de woorden van sympatie van overige buurtgenoten.

Ook ontvingen wij talloze aanbiedingen en steunbetuigingen per telefoon, SMS en via diverse internet-toepassingen. In één woord fantastisch!

Een buurman bracht mij gisteren vreselijk aan het lachen door onnadenkend en gewoontegetrouw zijn voeten te vegen voor binnenkomst en een lid van het schoonmaakteam rookte netjes buiten omdat hij niet wilde roken in een huis waar kinderen wonen...;-)

Verzekeringstussenpersoon Tine kwam hoogstpersoonlijk poolshoogte nemen en verzekerde mij van het feit dat wij ruim voldoende verzekerd zijn.

Vandaag nam ik (met een goeie borrel in de lokale kroeg) ook afscheid van The Write Company alwaar ik exact een week geleden (dus een dag voor de brand) mijn laatste werkdag beleefde als Office Manager.

Het weekend gaan wij vol vertrouwen tegemoet; de toekomst lonkt...

Ongelooflijk

"The roof is on fire", "I'm on fire", "Fire", "Als de rook om je hoofd is verdwenen"...dat zijn liedjes die ik voorlopig even niet wil horen. Wil liever ook geen nieuws horen van brandende studentenhuizen in Delft of waar dan ook. Brand is niet leuk. Ben vandaag in m'n huis (of wat daarvan over is) wezen praten met verschillende verzekeringsmensen en buren. Het lijkt erop dat bijna 80 procent van al ons bezit als verloren moet worden beschouwd. Het lijkt er ook op dat woningcorporatie Ymere geen verantwoordelijkheid wil dragen voor de slechte (vooral bijzonder oude) bedrading waardoor kortsluiting is ontstaan die hoogstwaarschijnlijk de oorzaak was van de brand. Dan heb je nog van die mensen die zeggen:"Eigen schuld, moet je maar niet in een oud huis wonen." Vrij irritant.

Dat zal ook Senator Edward Kennedy hebben gedacht toen bij hem kanker werd geconstateerd. Veel mensen hebben het slechter dat wij maar toch voel ik mij daardoor niet beter...

M'n Gilette Mach 3 Turbo-scheersysteem heb ik kunnen redden. Met hulp van Fer's vriend Samer hebben we wat berookte en beroette spullen overgebracht naar m'n moeder's huis om met ontvetter en een sopje te ontdekken of er nog wat valt schoon te krijgen. Al het glaswerk, keramiek, hard plastic en aardewerk zal worden schoongemaakt door een daarin gespecialiseerd bedrijf. Dat bedrijf zal ook pogen zoveel mogelijk foto's te redden. Complete albums leken vergaan maar het bleek dat onverwacht veel foto's nog in redelijke staat verkeren...Ongelooflijk!