Idee

De vuurwerkramp die op 13 mei 2000 de Enschedese wijk Roombeek in de as legde had niet zulke ernstige gevolgen hoeven hebben als de brandweer zich aan het aanvalsplan had kunnen houden. Zo'n plan houdt in dat binnen korte tijd gegevens boven water worden gehaald als een plattegrond van het gebouw en de lokatie van eventuele gevaarlijke stoffen en waaruit die dan wel bestaan. Indertijd werd beweerd dat de brandweer nog niet met zo'n plan werkte. Vermoedelijk was dat gelogen maar helaas zijn de betreffende stukken "zomaar vanzelf" verdwenen uit het archief. Nu is het hopen voor de nabestaanden van de 23 doden en de andere slachtoffers dat snel bekend wordt wie de ware schuldige was. Steeds weer wordt beweerd dat zoiets nooit meer zal gebeuren.'tuurlijk.

Forest Gump zei zo mooi: "Life's a box of chocolates: you never know what you're gonna get next."

Vanmorgen kwam ik zelf met deze: Werkloos zijn is gewoon irritant. Een beetje als een ingegroeide teennagel: je bent je er voortdurend van bewust, weet dat er ergere dingen zijn, voelt jezelf behoorlijk zielig en beseft dat het probleem van tijdelijke aard is.

Op m'n Engelstalige log had ik ook weer een nieuwe: http://terrebelius.blogspot.com

Intussen heb ik nog geen antwoord op mijn vorige week gestelde vragen: http://vragen.blogspot.com

Ik heb een vraagje aan de lezer: af en toe verander ik m'n "Links naar Logs"-lijstje om het een beetje fris te houden en de horizon te verbreden en zo. Weet U wellicht van een link die in het rijtje thuishoort?

M'n goudwinde hoort thuis in de vijver, zoveel wist ik maar om er iets meer over te weten schakelde ik de hulp in van m'n oom Ron die gisteren met z'n vrouw en z'n zus bij ons kwam lunchen. De dag ervoor gebruikten wij de lunch bij m'n moeder. Dit in verband met Moederdag. Het plan was om ook bij de moeder van m'n zoon langs te gaan maar volgens haar "casemanager" zat zij in een ontkenningsfase en was langsgaan dus even geen goed idee.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Jan Sipkema

Mee

Nog maar een paar daagjes werken en dan ben ik weer eventjes werkloos. De afgelopen paar dagen heb ik een voorproefje mogen ontvangen van wat mij dan te wachten staat: leuke dingen doen met m'n zoon, lunchen bij m'n moeder, intensiever contact met buurvrouwen, meer slaap, geen geldproblemen want wat je niet hebt kun je ook niet uitgeven en dus kom je nooit tekort...

Een paar weekjes houd ik het werkloos zijn wel vol, denk ik. Het wordt alleen lastig om te kiezen tussen het verblijf in de hangmat of in het bubbelbad...















Op bovenstaande foto ziet U mij met onze nieuwste badeend en op onderstaande foto ziet U Ferdinand met onze nieuwste badeend.




















Zonder gekheid: na een paar weken gaat het echt wel kriebelen en moet ik gewoon weer aan het werk. In Birma/Burma/Myanmar heeft men voorlopig voldoende werk aan de wederopbouw van het land nadat zeker 32000 mensen het leven verloren door de krachten van de natuur. Ook in China heeft Moeder Natuur toegeslagen. Vergeleken met de ellende van de inwoners van die landen valt het werkloos zijn behoorlijk mee.