Mij

Maandagavond mocht ik de buurman helpen met een vertaling en vandaag de buurvrouw met plantenpotten. De gitaarleraar hielp mij aan gitaarles en m'n zoon hielp de juffrouw aan zijn werkstuk.

Intussen helpen de energieleveranciers de media aan mooie stukjes over stroomstoringen en gaat toch gewoon het collegegeld omhoog om leraren aan een hoger salaris te helpen. Zoiets weet je eigenlijk al op het moment dat het tegendeel stellig wordt beweerd.

Zie het als de belofte van Wouter Bos dat de hoogste inkomens in dit land zullen worden aangepakt. Zolang hij roept dat dat zal gebeuren, gebeurt het dus niet. Neem ook de roep van het kabinet dat al jaren roept:"Volgend jaar gaat het beter!" Ook dat gebeurt dus niet.

Wat er wèl aan de hand is is dat ik nog even in het ritme moet komen van het 9-5 werken en daar vooral de eerste twee dagen last van had toen er ook nog veel nieuwe informatie op mij af kwam. Inmiddels raak ik aardig gewend en had ik vandaag voor het eerst een heuse vergadering die ik nog mocht voorbereiden én voorzitten ook! Ook nog lastig af en toe is het voortdurend schakelen tussen de talen Engels en Nederlands.

Doet me denken aan een meisje dat ik op de groep had toen ik werkte in de naschoolse opvang; Wij zaten aan de middagthee en op gegeven moment vroeg zij:"Heb jij een misschien een spoontje voor mij?"

Vader

Zaterdagavond met Eva en Ferdinand liedjes zingen bij de schoorsteenmantel heeft resultaat opgeleverd: Alle drie vonden wij de volgende morgen een heerlijke chocolade-letter in de schoen. Voor Eva kwam die in haar favoriete smaak: Witte chocolade!

Voor m'n collega's moet ik de chocolade-koekjes verzorgen. Naast een plant, de crediteuren- en de debiteuren-administratie, het kasboek, de bestelling van kantoorartikelen en dergelijke zaken meer. Met andere woorden: al m'n werkervaring van de afgelopen tig-jaren komt samen in m'n huidige functie.

Natuurlijk probeer ik ook m'n andere functie niet te verzaken: die van vader.