Goudvissen

"The Street Lawyer" van John Grisham is boek nummer 21 van dit jaar en handelt over het onrecht dat daklozen wordt aangedaan in Washington DC maar eigenlijk overal in de moderne wereld. Feitelijk laat het boek ons inzien dat er velen zijn die het slechter hebben dan wij en dat het eigenlijk niets meer is dan onze plicht anderen te helpen voorzover dat binnen ons bereik ligt.

Het hebben van werk ligt ook binnen mijn bereik en feitelijk lijkt het werkloos soms verdacht veel op werken. Zo solliciteerde ik op een baan die mij eergisteren werd aangereikt door m'n reïntegratiecoach van het UWV en kreeg ik daar vandaag een reaktie op:"De sluitingsdatum was op 13 september". Tsja, dat had de reïntegratiecoach mij niet verteld...

Zo werd ons indertijd ook niet vertelt dat stemcomputers eigenlijk helemaal niet betrouwbaar zijn. Behalve dan door de jongens en meisjes van Wijvertrouwenstemcomputersniet. Inmiddels is ook de staatssecretaris Bijleveld overstag en zal het Nederlandsche volk voorlopig weer gewoon stemmen met het rode potlood...

Het zal vast niet lang meer duren voordat de bevolking van Birma naar de stembus gaat voor het democratisch kiezen van een nieuw parlement nadat het huidige militaire regime onder druk van onze eigen premier zal zijn afgetreden.

Tijdens een pro forma hoorzitting zal de huidige dictator zijn excuses aanbieden voor het jarenlang onderdrukken van de bevolking en het met gebruikmaking van geweld arresteren van vreedzame betogers, waaronder duizenden monniken...(Geloof U't?)

Vanmorgen was de hoorzitting die moest bepalen hoe de toekomst van de moeder van m'n zoon eruit ziet. Eind van het liedje is dat zij binnen twee weken na vandaag een bed krijgt aangeboden van de Crisisdienst en dat Stichting Mentrum een berisping krijgt voor het slechte behandelplan dat zij deze schizofrene vrouw hadden geboden.

Het is stil in huis en ondanks visite gisteren van buurvrouw Winonah en vandaag van buurman Vincent voel ik mij toch ietwat alleen in het gezelschap van administratie, CV's, het huishouden en de goudvissen...

Necromancer

Hoe leuk het ook is dat kinderen na afloop van filmopnames om je handtekening vragen en hoe leuk het ook is wanneer kinderen op straat roepen:"Ik zag U laatst nog op TV. Bent U beroemd?" het valt toch enigszins weg tegen de liefde die je van je eigen kinderen ontvangt...

Morgen gaat Ferdinand voor drie dagen de stad uit. Met z'n klas en de juffen zal hij de rest van de week doorbrengen op Texel. Al met al dus weer een drukke week voor de jongeman die vandaag met een 8 voor een topo-toets thuiskwam, gisteren karateles had en vandaag weer iets leuks maakte op de timmerclub in het buurthuis. Had ik maar de helft van zijn energie! Ik mis'm nu al...:-(

Zo zal men bij de verschillende instanties mij eerdaags nog gaan missen. Heb gisteren en vandaag in totaal zo'n zeven mensen van het UWV en het CWI aan het werk gezet. Tot dusver lukt het maar niet om aan een bestaande baan te komen dus vandaar dat de volgende optie boven water kwam drijven: het opzetten van een eigen bedrijfje. Wie een kans niet krijgt moet die tenslotte maar zelf creëren, nietwaar?

Daar had ik het ook over met vriend Pieter vanmorgen aan de koffie. Het avondeten stond klaar bij m'n moeder...kaasfondue! De Ferman en ik hebben heerlijk gesmuld waarna hij de laatste spullen inpakte voor zijn tijdelijk verblijf buitenshuis.

Wie wellicht niet veel langer buitenshuis (lees: in de buitenlucht) hoeft te overnachten is buurvrouw Johanna, Fer's moeder. Als alles verloopt zoals gepland zal zij binnenkort onderdak hebben in een instituut waar mensen werken die ervaring hebben in het omgaan met mensen met psychiatrische problemen. Mooi toch?

Ook mooi is dat wij eerdaags gratis kunnen internetten. In Groningen is het al bijna zover. Daar draait nu een proef met een draadloos netwerk in het centrum van de stad. Nu al zijn veel mensen internet-verslaafd en hebben velen al meer vrienden op het net dan in het normale leven. De wereld van de door William Gibson bekendgeworden Cyberpunk-SF komt steeds wat dichterbij. Maar of wij blij moeten zijn met een wereld zoals beschreven in de cultklassieker Necromancer?