Monaco

Gisteren gehoord in de McDonalds:"Dus je vind je nieuwe vader wel een beetje toffe gozer?" Vroeger ging dat toch meer in de trant van :"Zoon, weet je nog dat een paar jaar geleden papa een pakje sigaretten ging halen en niet meer terugkwam? Nou, mama heeft lang gewacht en toch maar een nieuwe papa voor je gehaald. Volgende week komt hij eten en stel ik jullie aan elkaar voor. Als jij hem niet aardig vind ruilen we'm gewoon weer in bij de nieuwe-papa winkel. Wat zeg je ervan?" Misschien heb ik het verleden wel wat geromantiseerd hoor. Dat kan natuurlijk ook...

Gisteren vertelde een zomerkamp-collega dat zij het lied "Lief klein konijntje" nog uit haar jeugd kende. Volgens mij is de wereldhit van Ome Henk niet meer dan een paar jaar oud maar wellicht dat een tiener beschikt over een ander tijdsbesef...

Na het supergezellige dagje kamp van gisteren eventjes Eva, Dayna en hun moeder gezien. Heerlijk weer om te zien hoe die meiden hangen om hun grote broer Ferdinand.

Wij waren net thuis toen buurvrouw Winonah even langskwam. In de keuken bleek weer een tas etenswaren te staan, gedoneerd door buurvrouw Hetty. Vriendin Marjan vertelde aan de telefoon dat haar broer zakgeld op haar rekening heeft gestort voor haar zoon én voor de mijne. Lieve mensen zijn er toch op de wereld.

Neem nu het kleine hummel dat mij vandaag op zomerkamp een bloemetje gaf én een kusje op de wang met de woorden:"Voor jou. Omdat ik je zo lief vind." Dan weet je weer waar je het voor doet...

Dinsdag meld ik mij weer voor zomerkamp maar vooraleerst ga ik een weekendje werken in Monaco.

Zweven

Omdat m'n zoon en ik niet zo moe van kamp terugkwamen als anders (wij beginnen klaarblijkelijk te wennen aan het ritme van vroeg opstaan en op tijd naar bed gaan) kwamen wij zowaar toe aan het doen van wat huishoudelijke klusjes en het plegen van een paar telefoontjes. Zo heb ik mij aangenaam verpoost met oom Ron, de broer van mijn moeder die in de buurt van Chicago woont en graag in de loop van dit jaar zijn zusters nieuwe woning komt bewonderen.

Vandaag was de eerste dag met regen op zomerkamp. De bui was binnen een uur voorbij zodat de kinderen het grootste deel van de dag lekker in de duinen konden spelen. De oudere kinderen dan vooral. De jongsten mogen alleen onder begeleiding het kampterrein verlaten. Sinds vandaag weet ik ook wat preciezer wat de taken zijn van een werkgroep-lid tijdens het kamp zelf. Eigenlijk ben ik gewoon een verlengstuk van de hoofdleiding. Het werken met kinderen blijft toch wel een beetje een droom van mij. Des te meer spijt het mij dat ik er, financieel gezien, niet m'n beroep van kan maken. Soms moet je je droom volgen en soms moet je realistisch zijn.

Minister Tineke Huizinga is een voorbeeld van dat laatste en moet noodgedwongen op een andere manier ons de verplichte OV-chipkaart door de strot duwen. Kent Couch uit Amerika is een voorbeeld van iemand die z'n ultieme droom heeft waargemaakt: Hij vloog ruim 300 kilometer in een tuinstoel die dankzij 105 helium-ballonnen in de lucht bleef zweven!