Sporten

"Iedereen mag doen waar-ie zin in heeft maar wij bepalen wat dat is." Dat is ongeveer de strekking van de motivatie van het huidige kabinet, lijkt het wel en soms lijkt het wel alsof George Junior doet aan vriendjespolitiek.

Handig om de president als je vriendje te hebben, ondervind Lewis Libby. De hoge regeringsfunctionaris kreeg 30 maanden cenlstraf opgelegd voor het plegen van meineed en het hinderen van de rechtsgang. Dat bepaalde de rechter. Zijn vriendje George Junior heeft besloten dat Libby niet de cel in hoeft. En zo zal geschieden.

Waar Lewis Libby deze zomer uithangt weet ik niet. Wat ik wel weet is dat afgelopen dinsdag de laatste deelraadsvergadering van het jaar plaatsvond met aansluitend een borrel. Gisteren kwam buurvrouw Winonah op visite en kort erna kwam buurvrouw Angélique erbij, kwam buurvrouw Johanna nog om haar zoon te zien én kwam buurvrouw Pieternella nog even langs toen buurvrouw Angélique net vertrok als laatste. Misschien wordt het toch maar'ns tijd om een draaideur te laten installeren...;-) Intussen belde de advocaat die mij helpt in de zaak tegen het UWV. Gistaarles was weer lollig en buurvrouw Winonah kon ik 's avonds laten horen wat ik er bij geleerd had. Er was ook nog kort telefonisch overleg met een deel van de werkgroep zomerkamp.

Intussen beleven de kinderen van groep zeven (waar m'n zoon in zit) vandaag de laatste volle schooldag van het seizoen. Vreemd idee dat wij nu hard op zoek moeten naar een middelbare school voor hem. Kent iemand een gymnasium waarbij het ook mogelijk is veel te sporten?

Presentje

UWV-perikelen, the continuing story. (IK)"Ik wil graag een aflossingsvoorstel doen naar aanleiding van de vordering die U op mij claimt te hebben en waarvan nog steeds niet zeker is of die terecht is."-(UWV)"Dan moet U mij niet hebben maar de afdeling Invorderingen". -"Maar Uw naam staat bovenaan de brief die ik van die afdeling kreeg".-(UWV)"Dat klopt maar toch moet U mij niet hebben. Ik geef U het nummer van de afdeling maar ik geef geen garantie dat dat nummer nog bestaat...(IK)"Parbleu?"-(UWV)"Tsja, wij kunnen ze zelf ook nooit bereiken..."-(Computerstem)"Dit nummer is niet langer in gebruik"-(UWV-algemene nummer)"Ik verbind U door. Succes!"-(UWV-klantenservice)"U wordt teruggebeld."

U begrijpt dat ik er langzamerhand een tikje iebelig van wordt. Wat een nauurlijk een eufemisme is voor het met moeite kunnen onderdrukken van gevoelens van moordlust...M'n emotionele gestel had het ook even te kwaad toen ik noodgedwongen "Nee" moest zeggen tegen een 3-jarig contract voor werk in de kinderopvang, met daaraan vastgekoppeld een betaalde opleiding tot Sociaal Cultureel Werker. Want wat is het geval? De uren dat ik op school zou zitten én de uren die ik nodig heb voor het maken van huiswerk-opdrachten worden door het UWV in mindering gebracht op m'n WW-uitkering. Dan rest mij geen keus om naast een aanvullende WW-uitkering voor zes uren per week aanvullende bijstand aan te vragen voor het geld wat ik tekort kom om tot minimaal op bijstandsniveau te komen zitten. Met andere woorden (Ook omdat de raadsvergoeding die ik krijg als raadslid net voldoende is om de oppas te betalen): in totaal zou ik dan zo'n veertig uur in de week werken en studeren voor een totaal-inkomen dat gelijk is aan dat van een willekeurige alleenstaande ouder die fulltime in de bijstand zit. Nu vind ik het niet erg om een beetje gratis werk te doen wat ik leuk vind (zoals de uren die ik werk als overblijfkracht terwijl de WW die uren doodleuk inhoudt op m'n uitkering) maar ook een Terrebel heeft zo z'n grenzen...

Gelukkig zijn er ook nog andere zaken in de wereld waar ik mij mee mag bezighouden. Zo was er gistermiddag een vergadering van de werkgroep zomerkamp en kon ik daarna rechtstreeks door naar nachtclub Cineac waar ik in het kader van het evenement "Red Monday" gasten mocht lastigvallen om vervolgens boven de hoofden van de dansende menigte heen en weer te schommelen. Achter de bar stond de jongeman die nog niet zo lang geleden bij de videotheek bij mij om de hoek en ik werkte weer'ns samen met collega Orlando. Altijd gezellig! Bovendien liep er een jongen rond met wie ik vorig jaar nog in Cannes had gewerkt. In m'n pauze belde ik nog even naar m'n zoon maar die vroeg mij het kort te houden omdat hij zo lekker aan het spelen was met de oppas. Fijn dat Superfer zo goed kan opschieten met oppas Suus!

Fijn was ook m'n laatste middagje op de overblijf vandaag bij groep 8. Kreeg van één van de kinderen zowaar spontaan een knuffel en van de coordinatrice een klein presentje.