Voorrecht

Voorrecht

"Je moet je doek natuurlijk altijd netjes opvouwen want anders past-ie niet in de la". Eva ruimt op na de nacht samen met haar broer te hebben doorgebracht op het nieuwe bed. Zij lieten mij uitslapen tot 9 uur en hadden de croissantjes (met kaas, met ham, met chocola én met niets) al klaar...Ik hou van die wezentjes!

Rustig aan gedaan vanmorgen en op gegeven moment richting zwembad getogen. Ook in het Brediusbad was het warm zomerweer. M'n kinderen en ik genoten van de zon, het water, een patatje en elkaar. We hadden min of meer gepland op tijd thuis te zijn voor het eerste WK-optreden van Marco van Basten als bondscoach maar om kwart voor drie bleek er geen tram te rijden door "een onvoorziene storing". Doet mij denken aan een stroomstoring bij de Amsterdamse metro aan het begin van de halve finale van het EK een aantal jaren terug: die duurde precies drie kwartier...;-)

Dankzij een mevrouw die bereid gevonden werd een taxi met ons te delen toch nog redelijk op tijd thuis. Ferdinand was al vooruit gerend en Eva kon het spelletje niet boeien: zij vermaakte zich liever met de gisteren aangeschafte kralen. Om broer en zus elkaar niet te veel te laten storen buren Debbie en Billy gevraagd of m'n zoon bij hun kon zitten kijken. Eén blik op mijn in het oranje uitgedoste zoon overtuigde hen van zijn vreedzame doch luidruchtige bedoelingen en samen met hun eveneens in diverse schakeringen oranje uitgedoste broer en ouders kon Superfer aanschuiven. Tijdens de tweede helft kwam Eva hen een zelfgemaakte bak popcorn brengen.

Eva d'r moeder en haar zusje kwamen haar halen even nadat Eef en d'r broer zich een portie pasta goed hadden laten smaken. Buitelend en huppelend van pure levenvreugde vermaakten de kinderen zich nog even tot het voor Eva en Dayna tijd was om te gaan. Nadat Ferdinand mij zijn kunsten had vertoond als toekomstig keeper van het Nationale Elftal liet ik hem achter met een potje 1 op 1 met buurman Billy als tegenstander terwijl ik mij naar het SP fractie-overleg begaf. Daar kon ik een aantal punten inbrengen die mij door diverse buurtbewoners en hun vrienden en familie was aangedragen. Hoewel ik mij in de haast had vergist en de verkeerde werkmap in mijn tas had zitten werd het een vruchtvolle vergadering.

Thuisgekomen bemerkte ik een vredig in zijn slaap mompelende tien-jarige zoon van een bijzonder trotse en gelukkige vader. Dit zijn de momenten waar het om gaat. Niet het zwemmen, het knuffelen, het ontbijten of het voetballen maar het kleine meisje dat door haar handje in jouw hand te leggen haar vertrouwen in jou geeft; het onvoorwaardelijk vertrouwen dat jij hen zal behoeden voor alle mogelijke gevaren die de wereld te bieden heeft. Natuurlijk zet ik alles op alles om dat vertrouwen niet te beschamen en dat mogen doen zie ik als een voorrecht.

Voetbal gekeken

Voetbal gekeken

Sybilla Dekker speelt blijkbaar graag het kinderspelletje "de omgekeerde wereld": alles wat zij doet staat in contrast tot wat zij zegt te willen. Bepleitte zij eerst dat het verhogen van de huren zal leiden tot een betere doorstroming op de huizenenmarkt zo zegt zij nu zeker te weten dat het algeheel verbieden van kraken ervoor zal zorgen dat woningen minder lang leeg staan en speculatie wordt tegengegaan. U begrijpt het goed: door woningcorporaties en andere huizenhandelaren toe te staan een woning voor een onbeperkte tijdsduur leeg te laten staan wordt voorkomen dat die woningen leeg blijven staan. Volgens de logica van Sybilla Dekker. Gelukkig zijn de vier grote steden van zins de plannen van de bewindsvrouwe te boycotten. Niet kraken moet worden afgeschaft maar de minister van Volkshuisvesting!

Op de Filipijnen is de doodstraf afgeschaft. Nu Amerika nog. Naast landen als China, Engeland, Iran en Saoedie-Arabië (toevallig landen waar Amerika dikke maatjes mee is/graag wil zijn) wordt ook in het land van de onbegrensde mogelijkheden nog immer de ultieme straf opgelegd. Het nut van deze manier van straffen is nog nimmer aangetoond. Het weerhoudt alleen degeen die'm krijgt opgelegd ervan ooit nog iets vreselijks te doen. Mensen die écht kwaad willen worden er niet door afgeschrikt. Zelf ben ik er nog steeds voorstander van om bijvoorbeeld de dader van een kindermoord aan de nabestaanden uit te leveren. Die weten wel raad met de dader...

Ik weet wel raad met mijn tijd: geen minuut laat ik onbenut. Zo was ik gistermorgen op het deelraadskantoor om eea te regelen. Eigenlijk wilde ik ook nog iemand van het dagelijks bestuur spreken over een akkefietje maar hoewel ik tot half tien gewacht heb bleek er niemand van hen aanwezig. Wel bleek dat de ambtenaar die ik sprak recent met haar kinderen in The Amsterdam Dungeon is geweest. Zij vroeg zich al af waar zij mijn gezicht van kende...;-)

Vanmorgen haalden m'n zoon en ik z'n zusje op waarbij heel wat af werd gegiebeld met Dayna, Eva's jongere zusje. Daarna met z'n drietjes de Albert Cuypmarkt over om ondermeer een dekbedovertrek voor het nieuwe bed te scoren met bijbehorende kussenslopen in Chinees drakenmorief. Errug koel! Het weer was echter warm dus het verder shoppen viel ons zwaar, desalnietemin zijn wij geslaagd voor een zomerjackje voor Eva en een broek voor de Ferman. Gelukkig was het koel bij Johanna op de kamer. Fer's moeder vierde haar verjaardag en wij waren uitgenodigd. Buurvrouw Hetty was zo attent ons namens haar een cadeautje te laten overhandigen. Na de "verplichte" stukken taart (mjammie!) met limonade liepen wij wat rond te dolen op het Osdorpplein waar wij tot schrik van mijn portemonaie de Action ontdekten: daar ging weer een tientje aan absoluut onnodige snuisterijen waar de moderne mens niet zonder kan...Even verderop het avondmaal genuttigd en naar huis om nog lekker ruim een uur in de tuin te genieten van het fraaie zomerweer en het gezelschap van buren Debbie & Billy en Hetty & Vincent.

Het eind van de avond het huis lopen herinrichten en (jawel!) voetbal gekeken.