Of niet?

Of niet?

Na het ontbijt (dat deels bestond uit popcorn!) gingen m'n kinderen en ik op weg om medicijnen te halen voor oma. Aangezien het afhaalpunt vlakbij het Waterlooplein was besloten wij even over de vlooienmarkt te struinen. Beregezellig!

Oma was blij met ons bezoekje en kon enthousiast vertellen hoe heerlijk het toch kan zijn om lekker in je eigen bedje de nacht door te brengen. Hebben haar geholpen met een paar klusjes in huis zoals het ophangen van de was en een paar spullen naar zolder brengen. Bij en met haar de lunch gebruikt en na een paar uitgebreide knuffelpartijen verder naar de volgende afspraak.

Op de lokale kermis heerschte een gemoedelijke sfeer. Zo'n lokale kermis is niet wijd en zijd bekend en trekt dus geen hordes mensen die worden uitgebuit door op geld beluste kermis-exploitanten. Het geheel ademde eerder de sfeer van een buurtfeest. De prijzen voor de verschillende attracties waren ook navenant en voor minder dan twintig euro hebben wij ons daar de middag vermaakt. Dat niet alleen...voor het eerst van m'n leven heb ik wat gewonnen op zo'n machine met grijparm: een knuffelolifant annex fotolijst! Ben zo trots op mezelf...Eva vermaakte zich kostelijk in de mini-botsauto's en wist een aankomende botsing met een bijzonder knap staaltje stuurmanskunst te ontwijken. De gewone botsauto's worden nog immer beheerd door de Gebroeders Stuy, net als in de tijd dat ik Fer's leeftijd had. Leuk. Ferdinand waagde het om in de rij stoelen te gaan zitten die vervolgens in cirkelvorm de hoogte ingaan. En weer omlaag. En terug. En snel. Broer en zus zaten samen in de mini-octopus en maakten ook nog gezamenlijk een treinritje nadat zij plastic vissen hadden verschalkt en ook daarvoor prijzen in ontvangst mochten nemen. Uiteraard werd ons bezoekje afgesloten met het halen van een suikerspin. Dat moet gewoon.

Een en ander had tot gevolg dat het met de eetlust dezelfde avond droef gesteld was. 's Avonds met m'n zoon even terug naar de kermis voor de loterij van een fiets. Helaas niet gewonnen. Thuisgekomen wilde ik naar aanleiding van een forum-discussie even wat opzoeken over complotten waar de Amerikanse overheid bij betrokken is. Houdt plotseling m'n internet-verbinding ermee op!

Op het moment, ongeveer een kwartier later dat ik besluit het voor gezien te houden krijg ik weer het groene licht waardoor ik dit stukje alsnog kan plaatsen. Het zet je wel aan het denken maar is ongetwijfeld toeval. Of niet?

Een nieuwe rubriek op dit weblog ziet het daglicht.
Woord van de Week: eindoordeel.

Suggesties voor het volgende woord van de week kunnen gedaan worden via het reaktievenster, het gastenboek, het forum of per e-mail.

Rustig dagje

Rustig dagje

School was in verband met Goede Vrijdag gesloten. Zodoende werd Superfer tijdens de meeting aan het begin van de werkdag in The Amsterdam Dungeon door de aanwezige collega's welkom geheten als "medewerker van de dag". Met hem samen spullen ingeslagen ten behoeve van de kantine en de kleedruimtes. Daarna ging hij aan het werk in de winkel en aan de deur. Intussen was zijn vader tewerkgesteld als inval-acteur. Na een verontrustend telefoontje dat ik ontving bleek collega Standish bereid een uur lang een dubbelrol te spelen. Lief, he?

Vanwege het telefoongesprek nam ik m'n zoon mee naar de Amstelhof voor een gesprek met de behandelend arts en de fysiotherapeut van m'n moeder. Daarna mochten wij haar meenemen naar huis. Dat zal nu overkomen alsof dat zonder slag of stoot ging maar dat klopt niet helemaal. Bij thuiskomst vonden wij een stel paastakken en een plantje, liefdevol gedoneerd door buren Hetty en Vincent. Ook buurman Dudo kwam zijn vreugde uiten over het feit dat m'n moeder uit het ziekebhuis ontslagen was en het traject van revalidatie in is gegaan.

In haar huis trof zij een welkom-thuis briefje van collega David-Jan. Ook al zo lief was het telefoontje van haar buurman Jacco die er vandaag bij een verrassingsbezoekje in het ziekenhuis achterkwam dat m'n moeder al was ingeschreven bij het verzorgingshuis.

Buurvrouw Suzan was nog even langsgeweest voor een babbeltje en onderweg van m'n werk naar de Amstelhof
mocht ik welgemeende knuffels ontvangen van straatmuzikanten Liz en Igor én van zomerkamp-collega Sigrit die liet weten mij graag in m'n jarretelletjes te zien tijdens m'n afscheidsvoorstelling op 21 april in Calypso van The Rocky Horror Picture Show.

Was net een paar minuutjes thuis toen haar moeder Eva kwam brengen voor een nachtje en een dagje bij papa. M'n dochter leek het een goed idee om chocolade-ijsjes te maken. Als gevolg van het uitvoeren van de bijbehorende aktie kon ik nog even het aanrecht, de gasplaat, het vriesvak en de keukenvloer schoonmaken. Met hulp wel van broer en zus die tijdens het eten genoten van de aanwezigheid van oma en het kijkschijfje van de geweldige film Shrek.

Terwijl ik dit typ draaiden Volumia's "Hou me vast" gevolgd door Talk Talk's "Rene" en "Martha's Harbor" van All About Eve". Verder was het vandaag eigenlijk best een rustig dagje...