Winter

Winter

Vandaag is het drie jaar geleden dat Amerika is begonnen met de "bevrijding" van Irak. Miljarden zijn uitgegeven
om de bevolking van Irak te bevrijden van de dictator die daar vermoedelijk met hulp van de VS zelf als leider van het land in het zadel is geholpen. Miljarden zijn uitgegeven om ruim 70 procent van de Iraakse oliehandel in Amerikaanse handen te krijgen. Het kostte miljarden om ruim dertigduizend burgers onvrijwillig naar gene zijde te helpen. Hoeveel miljarden kost het nog voordat iemand een einde maakt aan deze waanzin?

Sommigen mensen roepen uit dat het waanzin is wanneer ik ze vertel dat een normale maandag er voor mij als volgt uitziet: Om half acht opstaan, ontbijt en lunch bereiden; ontbijten, zoon naar school brengen, koffie drinken met buurvrouw of boodschappen doen; werken van half tien tot zeven. Half acht thuiskomen, koken, eten en kwart voor acht de deur uit; relaxen terwijl m'n zoon karateles krijgt en teruglopen naar huis (ongeveer vijfentwintig minuten). Als laatste blijft er ongeveer een uurtje of twee voor het huishouden, voorbereiden voor deze of gene vergadering, half uurtje lezen en dan voor middernacht naar bed. Zo ging het ook vandaag en zo...
...zo eindigt voor mij de laatste dag van de winter.

Koken

Koken

Gisternacht was de avond van de jubilerende Stille Omgang. Bijzonder vanwege het jubileum (125 jaar geleden was de eerste georganiseerd!). Bijzonder vanwege het feit dat het Mirakel van Amsterdam, waar De Stille Omgang betrekking op heeft, plaats had nagenoeg op de lokatie van m'n huidige werk. Waar nu The Amsterdam Dungeon is was eerst een kerk die een kapel opvolgde die was neergezet naar aanleiding van het Amsterdams Mirakel, ook wel het Hostie-Mirakel.

Gisteravond waren er ook live-beelden van het WK-Allround langebaanschaatsen en de verjaardag van een vriend. Ik gaf er de voorkeur aan een rustige avond met mijn kinderen te beleven. Gewoon, omdat ook een Terrebel wel eens rust wil en nodig heeft. jammer dat niet iedereen dat begrijpt.

Iedereen mag verder ook begrijpen dat een open forum een kans is voor een ieder om zijn/haar mening te spuien. Dat houdt niet in dat ik mij achter de betreffende mening schaar maar uitsluitend dat ik beheerder ben van het betreffende forum. Nog maar even een keer voor alle duidelijkheid: vrijheid van meningsuiting staat voor mij niet gelijk aan de vrijheid van belediging.

IJslanders zien hun vrijheid niet meer verdedigd door Amerikaanse militairen. 1.200 van hen vertrekken vanwege het feit dat IJsland als basis niet meer van strategisch belang is. Amerika wil de 250 miljoen dollar per jaar kostende basis sluiten. De IJslandse middenstand is tegen...Niet vreemd wanneer je bedenkt dat er in heel IJsland slegs zo'n 300.000 mensen wonen en de Amerikanen dus een aardige omzet vertegenwoordigen.

Vrijheid zit slegs in hoofd en hart want gebonden zijn wij allen. Is het niet aan werkgever, dan wel aan woningbouwbedrijf, gasleverancier, partner, kinderen of bank. Vrijheid is echter geen farce maar bestaat wel degelijk. Net als dromen. Sommige dromen worden wreed verstoord door wat algemeen als "de werkelijkheid" wordt aangeduid. Kijk eens naar de droom van een arm zwart jongetje dat er ooit van droomde een rijk blank meisje te zijn. Zijn droom kwam gedeeltelijk uit en de wereld leerde hem kennen als Michael Jackson, King of Pop. Om niet verder in de schulden te komen heeft hij zijn privé-pretpark Neverland moeten sluiten.

Zijn verhaal kwam in het nieuws omdat hij bekend is. Wat de dromen zijn van een 55-jarige Joodse man die een hotelkamer in Brussel met hemzelf en zijn 2-jarig dochtertje erin dreigde op te blazen als er niet snel medische hulp voor haar zou komen zullen we waarschijnlijk nooit weten. Wilde hij alleen maar dat zij snel zou worden geholpen aan haar hartkwaal of was er meer aan de hand?

Bij ons was er niets aan de hand: Zo schilderde Eva alvast een paaseitje en ging haar broer met de jarige Marijn en wat vrienden lasergamen. Eva genoot van de verhalen die Ferdinand haar op het einde van de dag vertelde, idolaat als zij is van haar grote broer. Ook genoot zij intens van rozijntjes, een Meneertjes en Mevrouwtjes-kijkschijf, een mango en een grote aardbei die ronddreef in de chocolade/vanille-vla.

Eva is inmiddels naar huis en Ferdinand zit nu samen met zijn moeder foto's van de skivakantie te bekijken terwijl het theewater staat te koken.