Schuldgevoel

Schuldgevoel

Amsterdamse jongeren onder de 27 worden "gestimuleerd" om aan het werk te gaan of (weer) een opleiding te volgen. Er zitten dan, zo wil de gemeente, tenminste geen kansarme jongeren meer in de bijstand. Inderdaad, alleen maar kansarme volwassenen "genieten" dan nog deze uitkeringsvorm. Onlangs zijn enkele duizenden meer aangewezen op dit financiële vangnet. Na een miraculeus herstel na een bezoek aan de WAO-arts kan een grote groep arbeidsongeschikten weer aan het werk. Jammeer alleen dat zij vanwege hun (volgens het CWI vermeende!) handicap niet kunnen werken.

Ach, geen medelijden: ik heb tenminste betaald werk en ben daardoor nuttig voor de maatschappij. Toch?
En laat die hongerende kindjes in Mali, Botswana, Afghanistan en Amerika opstaan van hun luie rieten matje en gaan werken voor hun geld! Zomaar een beetje op hun rug liggen wachten tot het vliegtuig met graan komt dat ondermeer wordt betaald van mijn jaarlijkse donatie van 10 euro...het lef! Ik moet toch ook werken voor m'n eten?

Wat ik mij nog meer aantrek is het verhaal van de drie-jarige Michael McGarrity uit Edinburgh. Twee weken lang leefde hij samen met zijn dode moeder voordat de politie het sterk uitgedroogde ventje vond. Zo'n verhaal is toch iets makkelijker voor te stellen dan dat van tienduizenden naamlozen die van honger sterven terwijl een handjevol machthebbers binnen een tijdsbestek van één generatie de armoede de wereld uit kan helpen.
Kwestie van prioriteiten...

Mijn prioriteit lag vandaag bij het verwaarloosde huishouden. Dat is nu weer aardig bij. Gezellig bij de NSO langsgegaan om Ferdinand op te halen en samen met hem in opdracht van zijn opvang even bij het buurthuis langsgeweest waar tot mijn verbazing opeens voormalig NSO-collega René blijkt te werken!

De wereld is zo klein...
En nu gaan we met een schuldgevoel dat zelfs kleiner is dan dat van Saddam Hussein aan de kaasfondue.
Hasta manana!

En niet vergeten: vanavond om 21.00uur op Nederland 3 in "Het Uur vna de Wolf": een documentaire over moppentapper Max Tailleur!.

ADSL

ADSL

"Je kunt beter een betere basis hebben dan een betere start."
Onderweg lopend van karate naar huis bedacht Ferdinand deze wijsheid terwijl hij genoot van de aanblik van een volle maan. Het is een bijzonder kind, Chriet. En dat is-ie.

Op het einde van de werkdag werd ik er door een collega op gewezen dat er nog wat witte schmink op m'n gezicht zat. Helaas, ik bleek écht bleek in het gelaat. Inderdaad wat verhoging en andere lichte griepverschijnselen. Even rustig aan doen dus maar. Vandaag de daad bij het woord gevoegd en nauwelijks meer gedaan dan strikt noodzakelijk. Wel ondermeer een aardigheidje uitgevoerd voor het welkoms-personage op het werk. Buurman Dudo kwam even op visite en m'n ADSL-verbinding was verbroken maar gelukkig ben ik een Windows-gebruiker en weet daardoor iets meer van computers dan de gemiddelde Nederlander (naar het schijnt hoeven Mac-gebruikers minder kennis te hebben van de aparaten omdat er minder mee misgaat...). In ieder geval was het probleempje binnen een uur opgelost en kon ik toch nog koken voor m'n zoon en samen met hem een oude aflevering van Battlestar Galaktica kijken op kijkschijf.

Alleen nog maar douchen en het oude lijf te ruste leggen in een lekker warm waterbedje...dan zit mijn dag er weer op.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ome Piet, de haringboer van de haringstal op de hoek.