Scherpe kantjes

Scherpe kantjes

Gisteren was ik vanuit het werk nog mooi op tijd om m'n zoon op te halen van de opvang. Een ijsje onderweg halen nam slechts enkele minuten in beslag. Daardoor waren wij keurig op tijd voor zijn volgende kookles: zelf soep maken. Goed de instructies op het pakje poeder lezen en naar de letter uitvoeren. Nog geen tien minuten later genoot Superfer zichtbaar van zijn eerste kopje zelfgemaakte kippesoep ooit. Daarnaast hadden wij een twee-persoons portie kaasfondue en was ons buikje weer gevuld waardoor wij genoeglijk naar een aflevering keken van onze nieuwste verslaving: Kung Fu (die oude serie met David Carradine). U ziet't: wij hebben het errug gezellig met elkaar. Bijna niets kan onze gezamenlijke gemoedstoestand doorbreken. Zelfs niet het feit dat gisteravond zijn moeder, buurvrouw Johanna, voor de zoveelste keer op rij niet kwam opdagen voor haar dinsdagse bezoekuurtje. Met dien verstande dat zij dit keer in ieder geval had afgebeld. Al een hele vooruitgang.

En over gezellig gesproken: m'n favoriete muziekje muziek is momenteel "The Dark of the Matinée" van Franz Ferdinand. En het uwe? In New Orleans hebben ze voorlopig nog wel andere vragen aan het hoofd: Arme inwoners van New Orleans. Zijn ze nog aan het puinruimen nadat Katrina is langsgeweest, komt haar zus Rita even de boel versjteren! Sommige mensen zit het niet mee.

Mij lijkt het allemaal vooralsnog vrij goed te gaan. Zo kwam ik onderweg naar huis vandaag zomerkampleidster Eva tegen en kwam buurvrouw Angélique nog even aan de deur met een supercool doch enigszins verlaat verjaarscadeau:"Iets om de scherpe kantjes van het leven eraf te halen." En over buurvrouwen gesproken: vanmorgen nog even staan babbelen met buurvrouw Irene om even later buurvrouw Angela tegen te komen; in de tuin een kwartiertje staan kletsen met buurvrouw Hetty en onderweg naar de supermarkt kwamen wij buurvrouw Beppie nog tegen. En net toen Ferd en ik de supermarkt uitkwamen gingen buren Debbie en Billy erin. Mijn portie buren voor vandaag heb ik weer gehad...;-)

Groepsgevoel

Groepsgevoel

Laatst kwam ik in de tram het "kleine zusje" van een vroegere klasgenoot tegen. Inmiddels is zij zelf moeder en nodigde zij mij uit voor de reunie van m'n tweede lager school. Zal ik gaan of niet? Bij Ferdinand op de NSO hebben ze een nieuwe invalkracht: Lieke, een oud-collega van mij. Toevallig weer, hoor!
Gisteren is aan het begin van de avond buurvrouw Angélique nog op de thee geweest om mij uit te horen over m'n eerste werkdag. Nadat m'n zoon vorige week verstek moest laten gaan was hij gisteren weer present in de karatedojo. Kent U overigens kinderen in Amsterdam-Westerpark die graag op karate zouden gaan? Er is namelijk weer plek.

En inmiddels voel ik mij aardig op m'n plek op de nieuwe werkstek. Nu al, op dag twee van de repetities, begint er een groepsgevoel te ontstaan en begint het geheel steeds meer vorm te krijgen.

Is dat groepsgevoel ook te kweken voor een gehele natie? Dat zou bijvoorbeel dnu in Duitsland goed van pas komen, nu zowel Angela Merkel alsook Gerhard Schroder de verkiezingsoverwinning claimen en allebei het land willen regeren. Doorrekening door het NIBUD van de nieuwste regeringsplannen laat zien dat ons kabinet (surprise, suprise) gelogen had ttoenhet vertelde dat "vrijwel elke bevolkingsgroep" erop vooruit zou gaan.
Die vooruitgang in koopkracht blijkt alleen te gelden voor mensen met een inkomen van twee maal modaal of hoger...:-(
(Niet dat ik dat hen niet gun maar mezelf gun ik ook wel'ns wat...)

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Simon Wiesenthal.