Kijk op de Wijk

Kijk op de Wijk

De kinderen liepen nog lekker in hun nakie rond toen oma vanmorgen op visite kwam. Ook haar viel het op dat zij zich duideljk prettig voelen. Alsof druk en stress niet meer zijn dan een breed maatschappelijk opgelegde methode om mensen moedwillig te onderdrukken. Zo deed de Ferman met het feit dat zijn moeder, buurvrouw Johanne, ruim anderhalf uur te laat hem kwam opzoeken niets meer dan dat melden en luisterde Eva goed naar haar vader toen die haar vertelde dat het tijd was om te ontbijten, tanden te poetsen en aan te kleden. Maar wel in haar eigen tempo en in een door haarzelf ingegeven volgorde van handelen. Als alles maar gebeurd is voor het tijd is voor een volgende activiteit in de dag. Nadat zowel oma alsook later buurvrouw Johanna waren vertrokken hebben we met z'n drietjes het huis nog een beetje lopen opruimen en mocht ik Eva's haar vlechten (Fer wil het niet hebben dat ik zijn haar ook doe!) voordat wij het Kijk op de Wijk-festival in stadsdeel Westerpark bezochten. Natuurlijk even geholpen op de SP-stand maar ook een hoop lol gehad met (de kinderen van) vriendinnen Zanne en Thura die er ook waren. Eva is in "de autootjes" geweest en Ferdinand durfde het aan om aan een elastiek te worden gekatapuleerd te worden! Stoer hoor.

Dom

Dom

Googlewhack:
spotprent Konijn Bonus

Morgen is het 11 september. Reden voor de mensen van Twee Vandaag om een aantal complotten rond het instorten van de Twin Towers op te rakelen, uit te diepen en toe te lichten. Vermakelijk en tot nadenken stemmend leesvoer.

Als het aan de ex-directeur van het NFI ligt wordt de rechtspraak in Nederland vanaf heden op een unieke manier ten uitvoer gebracht: Alle gegevens rond een rechtszaak worden ook beschikbaar voor de verdediging! Wat hem betreft mag het OM nooit meer gegevens over een zaak achterhouden. Zelfs niet als het OM van oordeel is dat de verdediging baat heeft bij de data. Tsjonge! Het openbaar ministerie staat nu ook bij een ander zaak in een vreemd daglicht: Het gerechtelijk dossier van Abdul Qadeer Khan (U weet wel: die Pakistaanse atoomgeleerde die gepakt was voor het doorverkopen van atoomgeheimen aan ondermeer Noord-Korea, Iran en Koeweit) is spoorloos verdwenen. En dat vlak nadat Ruud Lubbers had gezegd dat de CIA hem had gevraagd Khan vrij te laten. Want ook al was Khan indertijd door rechter Leeser-Gassan veroordeeld tot vier jaar cel, hij heeft zijn straf van het OM nooit hoven uitzitten. Wat leven we toch in een leuk land, niet? Als de CIA zegt:"Spring!" dan vragen wij "Hoe hoog?" Vreemd.

Dat woord had ik ook in gedachten toen een voormalige buurvrouw aanbelde. Zij wilde een huidige buurvrouw opzoeken en belde voor de zekerheid maar eerst bij mij aan voordat zij op de bel van de betreffende buurvrouw drukte. Iets zegt mij dat dat niet helemaal normaal is...

Wat wel normaal is is een lekker weekendje met je kinderen doorbrengen. Gisteren bij het ophalen kreeg ik van Eva al een zelfgemaakt pre-verjaarscadeau. Het blijft heerlijk om de kinderen te zien genieten van een tekenfilmpje van Goofy, om Eva te zien glunderen wanneer ze foto's van zichzelf ziet in het foto-album dat eindelijk af is, om het over en weer gegiebel in bed als ze eigenljk al hadden moeten slapen en te ontdekken dat Eva al kan rekenen:"Drie plus drie is zes, he pap?" Verder heb ik nog goed nieuws voor de fans van mijn trouwe combi-magnetron-oventje: nadat ik mij eventjes had kwaatgemaakt heb ik het apparaat onderhanden genomen, schoongemaakt, vermanend toegesproken en nieuwe batterijtjes toegezegd. Het resultaat is dat-ie weer snort als een tevreden oude kater die het voor elkaar heeft gekregen om de open haard niet te laten vervangen door een CV-installatie.

Terwijl Eva broodjes smeerde voor later in het park kwam buurvrouw Angélique even op de koffie. Terwijl wij elkaar toch redelijk vaak spreken hebben we elke keer wel weer wat nieuws te vertellen. In het Vondelpark speelden Fer en ik honkbal terwijl Eva toekeek en opdrachten maakte uit haar meegenomen speel- en leerboekje. Daarbij heerlijk genoten van het mooie weer en een suikervrij ijsje op de weg terug. In de binnentuin nog even genoeglijk met ondermeer buurvrouw Swaantje staan kletsen voordat het tijd was om te eten.

Heb alleen nog een vraagje: Wanneer je als fietser opzettelijk het rode verkeerslicht negeert en door die aktie bijna twee jonge kinderen op het zebrapad aanrijdt terwijl die worden begeleid door een honkbalknuppel-dragende vader, ben je dan gewoon ontzettend dom of alleen maar suïcidaal?