Ontruiming

Ontruiming

Googlewhack:
stelletje thuisvideo

Gisteren een heerlijk rustig dagje beleeft en vandaag was het al niet veel anders. Toch wel een paar nuttige dingetjes gedaan zoals het lappen van de ramen aan de achterkant van het huis, m'n vingernagels knippen, virussen verwijdert van de harde schijf van mijn computertje dankzij het anti-virus programma AVG en de printer gerepareerd. Kan ik weer wat sollicitatiebrieven en bijpassende CV's uitprinten, morgen. En vandaag kon im m'n moeder een harde kopie overhandigen van de maand juli 2005 van dit weblog. Ben daar meteen maar blijven eten (Boerenkool met worst en gebakken banaan!) om daarna samen met Ferdinand op tijd ons huisje op te zoeken.

Minister Benjamin Netanyahu is afgetreden uit onvrede met het besluit van de Israëlische regering om de Gazastrook te ontruimen in weerwil van de Oslo-Verdragen. Alsof het om een kraakpand gaat. Al laat de manier waarop men te werk gaat meer op die van een kakkerlakken-verdelgingsteam. "Wij willen vrede en wie het niet met ons eens is blazen we in duizend stukjes!"
Rare wezens zijn wij mensen toch.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ibrahim Ferrer en dat van Robin Cook.

Relativeren

Relativeren

Googlewhack:
"prijs van medicijnen" dierenarts

"Kom je volgende zomervakantie weer mee als leider?" was de vraag."YES!" was de reaktie op mijn bevestigend antwoord. Errug fijn om te horen.
Toch was ik best ook wel streng naar de kinderen toe: "Volgens jou begon hij en volgens hem begon jij maar jullie stoppen NU en mij maakt het niet uit wie er later begint maar onthoud dat IK er een einde aan maak!" en "Als je nu niet netjes op je billen gaat zitten mag je dat op het strafbankje doen!"

Gisteren werd een weekje zomerkamp afgesloten met diverse optredens van kinderen en leiding. Een groepje kinderen dat ik onder mijn hoede mocht hebben op de naschoolse opvang waar ik tot voor kort werkte, won de eerste prijs. Ik was zo trots op ze! Maar ja, wat wil je ook? In de loop der jaren zijn ze een hecht team geworden. Zo is J de initiator, weet E de anderen enthousiast te krijgen en En het zootje bij elkaar te houden. Dreigt er ruzie te ontstaan dan heeft dat z'n weerslag op de bijzonder empathische T die vervolgens door En getroost wordt die dan met een beschuldigende blik de groep rondkijkt en twee of drie schuldigen aanwijst waarna hij met een schikkingsvoorstel komt waar ieder lid van de groep zich klakkeloos bij neerlegt. Machtig om dat proces mee te maken!

Het afscheidsetentje voor de groepsleiding en kampassistenten werd gehouden in Restaurant Pizzeria Papa Longo in de Amsterdamse De Clercqstraat. Volgend jaar zie ik de meesten van hen waarschijnlijk wel weer maar vooralsnog zal ik ze wel eventjes missen: Sigrit, Kai, Eva, Charmaine, Wendy, Amber, Merel, Ryan, Alice, Quinta en al die anderen.

Voor vandaag was een dagje rust ingepland met de televisie en m'n goudvissen als enig gezelschap doorheen de dag. Ik was alleen een beetje in verwarring over wat ik moest kijken: De begrafenis van Wim Duisenberg? De Canal Parade? De herdenking van het vallen van de bom op Hiroshima? Uiteindelijk heb ik maar een gezellig kijkschijfje gekeken: The Day After. Daarna kun je best wel weer aardig relativeren.