Vintage


TMF lijkt het normaal te vinden om mensen op te lichten: De pers wist al voordat de uitslag bekend zou worden dat Marco Borsato "Artist of the Decade" werd. Het stemmen per SMS tijdens de uitzending door duizenden mensen gebeurde dus voor de kat z'n kont. Zacht gezegd zijn zij opgelicht. Ik ben benieuwd hoe het OM reageert op aangifte van dit misdrijf door SP-kamerlid Jan de Wit. Aangifte doen bij de politie mag dan een wat overtrokken reaktie zijn, het is wel degelijk goed dat dit soort praktijken aan de kaak wordt gesteld.





Met Ferdinand veilig bij oma kon ik mij weer helemaal laten gaan bij de spel-oefeningen met de Rocky Horror cast. We waren maar met z'n viertjes, Tom, Georges, Claudia en ik maar dat maakte het plezier in het samenwerken er niet minder om. Vervolgens een verjaarscadeautje uitgezocht voor goede vriend Erwin om later op de avond bij hem thuis te genieten van het gezelschap van Hesje B, Peter J, Frans en eerdergenoemde Erwin. Het is weer een ouderwets latertje geworden maar gelukkig was er een visagiste aanwezig bij de fotoshoot vandaag.
Het werd een welbesteede middag. Student Chris was blij met mij en de jongedame die ik voor de fotosessie in het kruis moest tasten. (Soms is het zwaar afzien hoor, dat modellenwerk!) Niet alleen houd ik leuke herinneringen over aan de shoot maar ook een uitbreiding van de betreffende CV én het Vintage-shirt dat ik voor de gelegenheid diende te dragen.

Bovendien lijkt de Godin van de Lente zich weer tijdelijk gevestigd te hebben in ons fraaie land en staat mijn hangmat weer gebruiksklaar te wezen. Daarin liggende het zesde boek voor dit kalenderjaar uitgelezen. Ik lig weer op schema wat betreft m'n streefaantal te lezen boeken!

Frustraties



Sinds een paar dagen doen m'n zoon en ik weer aan ochtendgymnastiek. Vanmorgen deden wij dat op muziek die Ferdinand had uitgezocht: "Atomic" van Blondie en "Our Darkness" van Anne Clark. Van wie heeft hij toch die muzieksmaak?


Op het schoolplein samen met Aoife even zitten genieten van het lente-zonnetje en het uiten van frustraties. Zie jezelf als een muisje en elke frustratie als een ballon. Zijn er op een gegeven moment zoveel ballonnen dat je de lucht in getrokken dreigt te worden, laat dan los. Je hoeft niet vast te houden aan je frustraties. Het zijn maar ballonnen...



Er lopen veel gefrustreerde mensen in de wereld rond. Op zich geen probleem ware het niet dat velen blijkbaar denken dat de beste manier om ze te uiten het gebruik van geweld is. Neem bijvoorbeeld de bomaanslagen in Irak, de opstanden in Ecuador of het drugsgeweld in Columbia. Zelfs in ons eigen landje overlijd bijvoorbeeld gemiddeld een kind per maand omdat de ouders op een verkeerde manier uiting geven aan hun frustraties.

Misschien ligt hier een taak voor de overheid: het subsidiëren van cursussen in omgaan met frustratie. Al zou 1 op de 100 deelnemers er baat bij hebben dan is dat toch al weer de moeite waard.


Persoonlijk ben ik bereid te betalen om George Junior de betreffende cursus te laten volgen.
Recent heeft de Amerikaanse Senaat hem een bedrag van 81 miljard (dat is een acht, een één en maar liefst negen nullen!) dollar toegezegd om zijn favoriete spelletje (oorlogje voeren) verder te kunnen spelen. De bouw van een nieuw ambassade-gebouw in Bagdad gaat wellicht 592 miloen dollar kosten. Dat is heeel erg veel centjes.





Even wat lichter nieuws. Leuk voor de liefhebbers: je kunt beter een jointje roken dan veel e-mailen of sms-en. Cannabis blijkt minder afbreuk te doen aan de intelligentie dan elektronisch communiceren. Hoe geestig.




Nog meer positief nieuws: de Spinvis-Videoclip is sinds kort online en hier te bekijken.



Het laatste nieuwtje dat ik voor U heb, mijn waarde lezers, is het gegeven dat de volgende fase in de verzelfstandiging van de Ferman is ingezet: vandaag ging hij voor het eerst (in November wordt hij tien) in zijn eentje met de tram naar oma. Althans, hij was niet de enige in het betreffende vervoermiddel maar U begrijpt wel wat ik bedoel...Ik zette hem op de halte, wachtte tot hij veilig was ingestapt en oma wachtte hem op bij de halte bij haar huis, nog geen twintig minuten later. Voor onderweg had hij een Bifi-worstje, een halve zak chips met tomaten-smaak en een paar Duckies. Eerlijk gezegd vond ik het doodeng maar moet ik hem dan tot z'n achtiende in de box houden?