Verlies



Opeens is het een stuk stiller in huis. Eva is opgehaald met medeneming van twee appeltjes: eentje voor haar en eentje voor haar zus.. Zie ik haar over twee weken weer? Nee, afscheid nemen went niet. En altijd maar gezellig doen."Nee, niets aan de hand. Alles ging goed." Daarna lekker uithuilen gaat ook niet want je moet sterk blijven voor je zoon. Het spijt me, maar ik kan het niet meer aan. Morgen even babbelen met een psychotherapeut in de hoop dat hij mij weer kan motiveren. Het werken met kinderen zie ik momenteel even niet zitten. Niet handig zo'n groepsleider die in tranen uitbarst als hij een tekening krijgt van een schattig klein meisje dat Eva heet, net als z'n dochter. Of wanneer een jongen van negen hem vertelt dat-ie 't allemaal wel begrijpt omdat hij zelf bijna z'n papa is kwijtgeraakt. Een paracetamolletje werkt niet wanneer het gaat om een gebroken hart. Het verlies dragen en doorgaan. Of knokken tot je hebt gewonnen. Maar wat is winnen? Dat zij verliest. Maar als zij verliest, verliezen haar (en dus naar alle waarschijnlijkheid ook mijn) kinderen. Is het dat waard? Het verlies dragen dus maar.
Maar hoe draag je ondraaglijk verlies?

Tibet



Gisteren hield Ferdinand een boekbespreking. Hij kreeg daarvoor de aantekening "goed". Bijna was dat feit langs mij heengegaan maar gelukkig kreeg ik ooit het "klasseschema boekbesprekingen" in handen. Je moet wel scherp blijven als ouder want kinderen vertellen lang niet altijd dingen uit zichzelf.


Vanmorgen haalden wij zijn zusje op maar niet nadat de Ferman en zijn zusjes verstoppertje hadden gespeeld. Altijd leuk. Nu is Eva dus voor een weekendje bij papa thuis. We zijn naar de bibliotheek geweest en we keken wat TV. We aten koekjes en knuffelden wat. Helaas kan ik dat soort vreugdevolle momenten niet delen met een levenspartner. Die is er niet. Samen kindjes maken betekent ook samen verantwoordelijk zijn voor dat kind. Dat houdt niet in doen en laten waar je zin in hebt en je partner laten opdraaien voor de consequenties. Mij is dat nu een paar keer gebeurt met als resultaat dat ik nooit nog iemand zomaar zal vertrouwen. Ik zal altijd rekening houden met de slechte intenties van de ander. Daarom maar geen ander meer voor mij.
Dat zou niet eerlijk zijn.


Het staat natuurlijk in geen verhouding tot wat het volk van Tibet wordt aangedaan maar toch. Voor Tibet zijn er wereldwijd personen en instanties die zich inzetten om de situatie te verbeteren. Zoals bijvoorbeeld het ICT dat, volkomen terecht overigens, de Geuzenpenning kreeg. Richard Gere, de voorzitter van ICT, ontving de Geuzenpenning uit handen van burgemeester Deetman. Maar wie, behalve de Fathers-4-Justice, steunt de strijd van mannen die door hun vrouwelijke partner worden onderdrukt en gemanipuleerd, ook jaren na de scheiding? Dat zou ik wel'ns willen weten.



Er gebeuren ook dingen om niet verbitterd over te raken. Neem nu deze uitspraak van Eva van vanmorgen:"Alles wat nep is is niet echt." Het avondeten bestond voor het grootste deel uit "krulletjespasta in groen, geel en oranje." Oftewel: Fusilli Tricolore. Lekker smikkelen was dat.



Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Dave Allen