Afscheid



Googlewhack:

de bende van Jan Praet boekbespreking




Het valt niet mee om uit een dal te klimmen. Eigenlijk is't gewoon hoogstvermoeiend.
Uitrusten kan niet want dan glijd je weer af. Zonder veiligheidslijnen red je't niet. De drie belangsrijkte zijn voor mij die met de namen: "Kinderen", "Familie" en "Vrienden".



"Sorry dat ik zo laat ben!"

-"Tsja, je bent inderdaad zo'n vijf uurtjes te laat."

-"Mag ik toch nog even blijven?"

-"Nee."

-"Okee, dan ga ik weer. Dag."

-"Dag".


Ook ex-en dienen zich aan regels te houden. Vind ik. Zelfs als het om de biologische moeder van je zoon gaat.
Zodra je hen gaat belonen voor het overtreden van de overeengekomen regels is het hek van de dam. Zo ziet U maar: soms zijn ook ex-en net kinderen of mensen...;-)

Gisteravond de eerste opgave gemaakt van de cursus Speed Reading. In gewoon Nederlands is dat snellezen. Als informatiejunk leek het mij wel aardig om te leren hoe ik informatie sneller en langer houdbaar tot mij kan nemen. Ook met het oog op mijn huidige studie. Misschien dat ik zo wat tijd kan uitsparen voor andere leuke dingen. En over leuke dingen gesproken: met het leuke ding dat Eva heet de weersomstandigheden getrotseerd hoewel daar geen noodzaak toe was. Haar broer (het watje!) bleef liever voor de televisie hangen. Eva kwam natgeregend en zwaar verwaaid huppelend thuis met een heuse mooie grote rode appel. Die hadden wij uitgezocht bij de Islamitische groenteman. Bovendien waren we ook nog even bij de brievenbus langsgeweest en hadden we een cadeautje achtergelaten bij een verjarende buurvrouw. Gisteren hadden we al een kaartje in de bus gedaan bij een andere jarige buurvrouw.



Voor nu is het feestje even afgelopen: Eva is opgehaald en haar moeder had haast. Over twee weekjes zie ik haar weer. In principe. Vooreerst maar even wat tijd besteden aan Ferdinand. Ook hij weet schijnbaar niet wat hij met de situatie aan moet. Een moeder die soms wel en soms niet maar altijd misschien langskomt waarvan een enkele keer op de afgesproken tijd. Daarnaast een zusje dat in principe elk ander weekend komt logeren terwijl diens zusje ook zijn zusje kan zijn. Hoe leg je dat nu uit aan zo'n jochie?

Doordraaien



Googlewhack:

bodega keyzer



"Papa, hoe gaat dat liedje van wanohoh ook alweer?" Enig nadenken leerde dat m'n dochter doelde op het nummer 1001 Arabian Nights van Ch!pz. Dat werd dus het slaapmuziekje op het einde van een prettige dag waarop ik een aantal uurtjes alleen had met het zusje van m'n zoon. Dat kwam omdat Superfer elders vertoefde in verband met de verjaarsviering van zijn grote vriend Samer. Met Eva samen over straat gehuppeld, boodschappen gedaan, Barbapapa gekeken en herfststormen getrotseerd. Bovendien onderweg van hot naar her en terug met een aantal schoolmoeders, waaronder Anneke en Aoife staan kletsen. En steeds meer wordt ik gesterkt in mijn nog niet officieel genomen besluit om er even tussenuit te glippen en m'n volledige aandacht voorlopig alleen maar te besteden aan m'n kinderen en mezelf. De wereld draait wel door en als ik nu niet de juiste keuzes maak doe ik dat ook.



Het plegen van bomaanslagen in Irak lijkt inmiddels gedegradeerd tot een routineklus en terwijl er een agressieve variant van het AIDS-virus rondwaart wil de NAVO zich bemoeien met het Midden-Oosten conflict. Bovendien zit de wereld vol met mensen als Patricia Pokriots, een 38-jarige vrouw die een verhaal verzon over een pasgeboren baby die uit een rijdende auto werd gegooid. Eén van de vele gevallen van iemand die moedwillig anderen probeert te laten opdraaien voor haar eigen fouten. Het is een schande, meneer Sonneberg. En dat is't!



Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Arthur Miller.