Sportdag


Vanmorgen wat hectiek op het werk: veel van de kinderen die wij normaal gesproken mogen opvangen bleken sportdag te hebben en niemand had de naschoolse opvang daarover ingelicht. Wel belde een aantal ouders met de vraag of wij hun kinderen wilden ophalen van het sportterrein. In het Amsterdamse Bos. En dat terwijl wij bij het Valeriusplein zitten! (Voor niet-Amsterdammers: dat ligt niet bepaald op loop-afstand van elkaar. Had men van ons verwacht dat wij speciaal voor de gelegenheid een touringcar zouden huren?) Tsja, wij zijn een naSCHOOLse opvang en geen naSPORTDAGse opvang en ook geen naSCHAAKLESse opvang of naKARATELESse opvang. Dus. Uiteindelijk waren collega Minouk en ik hoeders over maar liefst drie hele kinderen. Het ouders laten weten dat wij hun kroost niet konden ophalen werd nog ietwat bemoeilijkt door het feit dat wij onze kantoor-ruimte niet konden betreden. Het slot bleek defect. Iemand van de technische dienst van de stichting was gelukkig snel ter plaatse en de rest van de dag hebben wij't ons bijzonder gezellig gemaakt. Ondermeer met een lunch bestaande uit stokbrood met restant knoflooksaus en een kommetje kippesoep en de video Harry Potter en de Steen der Wijzen.

M'n moeder was zo lief om voor het avondeten te zorgen zodat ik niet met al te veel afwas zit en nog een beetje kan rusten voordat het voetballen begint. M'n moeder en ik hebben beiden besloten voortaan iets strenger te zijn voor de Ferman. Blijkbaar heeft hij dat nodig. Met pijn in het hart worden wij af en toe ogenschijnlijk boos. Wat moet dat moet.

Wist U overigens al dat mijn zoon over is naar groep vijf? Het gaat zo hard...:-(



Vandaag leek het wel alsof er meer mensen zich hadden gehuld in oranje kledingstukken dan dat er mensen met een mobieltje rondlopen. Gekkigheid natuurlijk want er zijn belachelijk veel mensen in bezit van een draagbare telefoon. Het is daarom ook een beetje raar om uit te roepen "Hé jij, bel 112, vertel ze dat't om een reanimatie gaat en kom dan meteen terug!" wanneer je in de situatie verkeert dat je een duidelijk bewusteloos persoon aantreft en begint met reanimeren...


Door alle triviale gekkigheid zou je haast gaan vergeten dat dagelijks honderden mensen het leven laten in langlopende conflicten. Zoals bijvoorbeeld in de regio Dafur in Sudan. Je zou ook haast vergeten dat het volk van Irak tegenwoordig op papier onder zelfbestuur staat. Op papier inderdaad. Uiteraard hebben nog immer de Amerikanen het daar voor het zeggen. Nog een decenniumpje of twee a drie en er zitten meer Amerikaanse soldaten in het buitenland dan burgers in het land zelf...

BHV




Hier een Googlewhack waar ik wel mee kan leven:

wodka vijverfilter



En deze Griekse is ook wel weer aardig:

paturain church


Heb een goed deel van het laatste deel van de dag van gisteren doorgebracht bij en in het gezelschap van buurvrouw Miriam en een steeds leger wordende fles wijn. Zodoende was ik de eerste die haar kon fêteren met haar verjaring. Vanavond met Ferdinand en Eva (die speciaal voor dat doel met haar zusje langskwam) wederom bij haar langsgegaan. Dit keer met kadootjes. Niet veel later kregen de drie dames van Ferdinand een prachtige Scouby Dou-armband. Ook ik beschik inmiddels dankzij m'n zoon over zo'n zelfgevlochten kunstwerk. Weet iemand nog hoe de Scouby Dou-touwtjes vroeger ook alweer heten? Volgens mij was de omschrijving "plastic touwtjes waarmee je kunt vlechten". Zo had je in die tijd ook tolletjes en tegenwoordig (ook alweer eigenlijk uit) Beyblade Spinners.
Ach, in wezen verschillen de tijden niet zo heel veel.


Verder terug in de tijd van de dag kwam m'n moeder even op visite vlak voordat ik op cursus ging. Zowel bij de test Brandveiligheid alsook bij Reanimatie had ik nul vragen fout. Mensen die mij in hun kennisenkring hebben kunnen zich nu officieel een stukje veiliger voelen. Een heel klein beetje dan toch. Na afloop van de cursus Ferdinand en een nieuw trapleer opgehaald. Daarna gegeten, eerdergenoemde aktie richting buurvrouw Miriam uitgevoerd, de nieuwe bikini van buurvrouw Angélique mogen bewonderen (wat ik beschouw als een voorrecht!) om direkt erna naar Superfer's school te gaan voor het eindejaars rapport-gesprek. Daaruit kwam naar voren dat het wellicht beter is als ik hem als kind behandel dan als gelijke. Ik zal eraan werken, juf!


De oudergesprekken liepen wat uit waardoor ik te laat was voor het bezoek van buurvrouw Johanna. Gelukkig was Ferdinand thuisgebleven om de deur te kunnen opendoen voor Daniëlle die al onderweg was naar ons stulpje. Zodoende kon hij ook zijn moeder, die ik toch nog even zag op weg naar huis, ontvangen. Mijn gaste van ver weg heeft de Ferman zojuist voorgelezen uit het vijfde deel van de Harry Potter-cyclus en nu moet ik hem helpen zijn favoriete knuffel ("Kuiken") te zoeken. Anders kan ik...eh...hij niet slapen.