Trots



Dat is lachen! "Spel Zonder Grenzen" is weer terug op de Vaderlandsche televisie. Al moeten wij het commentaar van Dick Passchier node missen, het blijft een vermakelijk spelprogramma. Bovendien leerzaam want men laat een filmpje zien over elke gemeente die een ploeg heeft afgevaardigd.


Jammer dat Pakistan niet meedoet anders hadden wij wellicht een filmpje gezien over het gebied vanwaaruit Osama Bin Laden de laatste tijd zijn operaties heeft geleid. Helaas voor George Junior kan zijn gevangenneming
niet worden gebruikt als troef in de strijd om het presidentschap. Degeen die dit bericht heeft laten uitlekken kan voortaan niet meer rekenen op Amerikaanse hulp.




Ferdinand en Eva hebben samen een prachtige sneeuwman gemaakt. Accoord, je hebt wat fantasie nodig om in de hoop sneeuw waar een banaan uitsteekt een figuur te herkennen maar jedenfalls hebben broer en zus er een hoop plezier bij gehad. Onderweg naar oma voor de lunch kwamen wij nog buurvrouw Johanna en niet veel later ook buurvrouw Miriam met dochter Dayna tegen. Bij m'n moeder thuis genoten van de broodjes en het wederzijdse gezelschap. Terug thuis nog even met buurvrouw Petra gesproken over de nieuwe woningen bij ons aan de overkant. Bij het bestuderen van de binnenkant ervan tijdens de open dag viel ons niet alleen op dat er veel verloren hoekjes zijn, er geen balkon is en er geen rekening is gehouden met mensen die graag hier en daar een kast in huis hebben doch ook de aanwezigheid van buurvrouw Angélique. Ook zij kwam poolshoogte nemen bij het verblijf van onze toekomstige buren...
(Wel grappig dat ons straatje op de tekening van het woningbedrijf ruim acht meter lijkt: in werkelijkheid is dit nog geen vier meter! En ook weer een term geleerd: "Frans balkon" staat voor een hekje voor de balkondeur bij gebrek aan heus balkon)




De dag van gisteren eindigde met het kijkschijfje "Festen" dat samen met buurvrouw Angélique bekeken werd. Nu is buurvrouw Johanna hier om met eigen ogen te aanschouwen hoe lekker Ferdinand in z'n vel zit. Hij is een goede grote broer die voortdurend (ook tijdens z'n eigen spel) oplet of Eva niet met iets gevaarlijks bezig is. Ziet hij een mogelijk gevaar opdoemen dan zal hij z'n zus bemoedigen en ondersteunen maar niet laten schrikken of zaken in de taboesfeer trekken. Strakjes mag ik de leden van de CastRatedGood laten zien hoe trots ik ben op m'n kinderen...;-)

Slim



Leuk om zo nu een dan een teken van leven te ontvangen van mensen uit mijn (vind ik zelf tenminste) nu al zo rijke verleden. Zo maakten recentelijk zowel Floris Roubos alsook Janice Pierre via m'n reactiepaneeltje bekend dat zij af en toe m'n stukjes lezen. Floris was Ferdinand's meester in de kleuterklassen en is nu presentator van het School TV weekjournaal en Janice is filmmaakster en regisseerde ondermeer de prachtige korte film "Paradiso".
Ik ken haar uit de tijd dat wij samenwerkten aan "De Bovenman", een eindexamenproduktie van de Filmacademie. Iets verder terug was het een vroegere klasgenote die liet weten mij per ongeluk op het spoor te zijn gekomen door het intypen van een zoekactie die haar op dit weblog bracht.
De vraag aan U is nu: hoe kwam U hier terecht?




Heb altijd gedacht dat "Recreatieve Smart" stond voor een klein stadsautootje.
Volgens Engels onderzoek, echter, staat het voor de noodzaak voor velen om anderen te laten merken hoe zeer zij zijn aangedaan door wereldleed. Het meelopen in stille tochten en het schrijven van condoleance-registers en dergelijke schijnt puur egocentrisch gedrag te zijn. "Kijk mij eens betrokken zijn" lijkt men te willen zeggen. Bij gebrek aan eigen ellende maakt men zich dat van anderen eigen. Dat verklaart ook, naar het schijnt, de blijvende populariteit van soaps. Er zit wel wat in, in die theorie. Maar naar mijn bescheiden mening (IMHO, typt men dan) geldt dat niet voor iedereen. Of toch?




Voerde gisteren voor het eerst een intake gesprek vanwege een nieuw te plaatsen kind. Was errug lollig. Op een andere manier lollig dan mijn bezoekje
eerder op de ochtend aan het CWI. Het onderdanig opstellen tegenover een instantie blijkt nog steeds wonderwel te werken: mijn aanvullende uitkering komt nog eventjes niet in gevaar. En over gevaar gesproken: Ferdinand weet tegenwoordig met aanstekers om te gaan waardoor wij nu dagelijks een wierook-lucht in huis hebben. Ik heb hem moeten leren een aansteker te gebruiken want uit zichzelf wilde hij er niet aan beginnen. Net zo min als indertijd het stampen in plassen. Ik vind het niet horen dat een vierjarige met een grote boog om een plas regenwater loopt en heb hem daarom geleerd dat het normaal is het wél te doen. Sindsdien deed hij het dan toch. Al was het dan alleen maar als hij zijn laarzen droeg en dan alleen nog wanneer ik hem beloofde die bij thuiskomst meteen te wassen.
Toen al bleek hij een bijzonder kind...




En over bijzonder gesproken: strakjes lekker genieten van Eva, haar broer en de sneeuw. Fijne dag!