Vergeven



Zag onlangs een documentaire over "het meisje op de foto."
Kim Phuc was 9 jaar oud toen haar dorp, Trang Bang, door Amerikaanse soldaten werd bestookt met napalm in hun strijd tegen de "terroristen" (in die tijd hadden zij het etiket "vijandelijke spionnen") in Vietnam. Zij is die hel ontvlucht en is er uit gekomen als een bijzonder vergevingsgezinde vrouw. 'k Zag haar zelfs als volwassen vrouw knuffelen met één van de toentertijd aanwezige VS-soldaten. Je moet er toch niet aan denken dat iemand zoiets verschrikkelijks doet met je geliefden en dat je hem dat dan later vergeeft!? Onvoorstelbaar, wat een vrouw!




Of je nu voor- of tegenstander bent van de Noord-zuidlijn die Amsterdam op de mondiale kaart moet brengen van wereldsteden met een uitgebreid metro-netwerk: het ondergraven van de hoofdstedelijke bodem heeft wel degelijk consequenties voor de grond onder mijner voeten. Nu is een deel van het stationsplein verzakt.
Er zal ook onder woonhuizen worden gegraven. Wat zal daarvan het gevolg zijn? Hoeveel "experts" ook beweren dat het graven geen kwaad kan, feit is dat graven in een zandbodem wél kwaad kan. Maar blijkbaar minder dan de gemeente kan schelen. En daar gaat't om.




"Nu gaan we die van Ferdinand doen". Dat klinkt wel alsof Ferdinand geaccepteerd is door de groep. En dat verheugt mij. Net als het knuffelen met Lucia in de tram op weg naar huis. Of het vinden van een vijf euro-biljet op straat. Of de ontvangst van verschrikkelijk lieve e-mailtjes zowel van dichtbij alsook van veraf. Of een telefoongesprek met een dierbare vriendin. Of een fijne nachtrust. Of een ouderwets potje "Ouders tegen de kinderen"-sneeuwbalgevecht, zoals vanmorgen...

Verkeerd


Moest alles op alles zetten om niet te stotteren toen ik antwoord gaf op haar vraag. Wij moesten dezelfde tram hebben en ons gesprek zette zich voort terwijl zij zat en ik stond. Tot het moment dat zij mij onderbrak. Mijn hart sloeg over:"Wat heb ik verkeerd gezegd?" Gelukkig. Zij wees mij op het vrijkomen van een tweepersoons zitplaats. Kon echter niet ingaan op haar aanzoe...bod naast haar plaats te nemen. Ik moest er bij deze halte uit.





"Wanneer U vóór 1 juni aanstaande bij ons Uw blindedarm laat verwijderen ontvangt U gratis een DVD-recorder én een aantrekkelijke korting op Uw eventuele begrafenis."



Foldertjes met dit opschrift zijn binnen afzienbare tijd werkelijkheid.
Als het aan P. Sturkeboom van Het Ziekenhuis Consortium (HZC) ligt, tenminste. Deze meneer is van zins tenminste vijf ziekenhuizen te kopen "om ze weer rendabel te maken." Een eenvoudige geldkwestie dus.
Stel, je komt voor een acute blindedarm-operatie die het ziekenhuis 1000 euro oplevert. Tegelijkertijd is er iemand die een nieuwe neus wil en daar 10.000 euro voor over heeft. Vanwege het nieuwe beleid zal het management ervoor kiezen de eerste patiënt een dagje te laten wachten.
Of is dat alleen maar mijn zwartgalligheid?




Daarover gesproken: wat te denken van mijn meest recente droom?




Intussen heb ik het bijzonder vermakelijke "Interesting Times" van Terry Pratchett uitgelezen om te beginnen aan "Ik ben een legende" (I am Legend)
van Richard Matheson.



Helaas is buurvrouw Johanna wéér niet verschenen op haar bezoekrecht-uurtje gisteravond. Wat daarvan te denken? In ieder geval mag de Ferman vandaag met mij mee naar het werk. Pret ende jolijt!