Fantasie

8 Februari 2004 is het zover: de mensen van The Vortex organiseren dan een kennismakingsdag met het fenomeen LARP. Wilt U ook weten wat Live Action Roleplaying nu eigenlijk inhoudt, kom dan op bovengenoemde datum naar Kasteel Heeswijk. Hier vindt U een klein voorproefje.




Gelijk Bob Ross was ik aan het creëren met een tamponeerkwast. "En zie ik hier een hertje? Ja, ik zie hier een hertje. Misschien ziet U het hertje op een andere plek op het doek verschijnen. Dat kan. Het hertje verschijnt waar U wilt dat het verschijnt. Of misschien ziet U wel een mooie paddestoelwolk, veroorzaakt door een atoomexplosie. In dat geval kunt U beter snel nog een paar boompjes erbij schilderen voordat al dat mooie natuurgeweld wordt vernietigd." Of zoiets dan.


Thura en Noah zorgden voor de broodnodige afleiding door mij te vergezellen tijdens mijn lunchpauze. Gezelligheid alom.





Nog eventjes en Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen hebben de alleenheerschappij als het gaat om vluchten over Amerikaans grondgebied. Want alleen Amerikanen weten wat veiligheid exact inhoudt. Namelijk het laten meevliegen van gewapende US Marshalls. Weten zij eigenlijk wel wat er gebeurt als je een gat schiet in een vliegend vliegtuig? En zo'n Marshall, gaat die ook even door de postzakken om bombrieven te onderscheppen? En als een terrorist (of wie dan ook) het vliegtuig laat neerstorten, kan de ingehuurde bewaakmeneer dat proces doen stoppen met zijn pistooltje? Ik meen te denken van niet. Onze nationale trots: De KLM zegt niets te moeten weten van deze "Airmarshals".
We wachten rustig af.

Helemaal tot aan de dag dat de Euro het achtervoegsel "dollar" krijgt, een paar jaar later het voorvoegsel "Euro" verdwijnt en de Verenigde Staten van Europa wordt omgedoopt in Berlusconia...:-(

Onderzoek heeft aangetoond dat zowel een klap op de neus als afgewezen worden hetzelfde gebied in de hersenen activeert. Een "steek in het hart" doet dus wel degelijk echt pijn en is geen inbeelding. Da's fijn om te weten. Niet dat het de pijn doet afnemen maar toch...




Toch maar weer even zes bekenden tegen het lijf gelopen vandaag. Ik had Ferdinand opgehaald en was samen met hem naar een verweg winkelcentrum afgereisd omdat ik daar een bankpasje moest afhalen. Nadat wij bij het betreffende postkantoor een nummertje hadden getrokken hebben wij bij de ernaastgelegen boekhandel enig leesvoer aan onze bezittingen toegevoegd. Zo kwam het dat Ferd op de grond zat onder het tafeltje dat ik als leestafel gebruikte: ik met de nieuwste Spiderman en hij met een bundel van de Griezelclub. Het blijkt errug lollig om de reakties van mensen te zien als je met je zoon van acht grafschriften bedenkt in navolging van een karakter uit één der verhalen in voornoemde bundel. In hetzelfde winkelcentrum een nieuwe gieter, een lasergun en een video van "Kunt U mij de weg naar Hamelen vertellen?" buitgemaakt. Zo koel!




We lagen nog steeds mooi op schema toen de tram voor de deur van de winkel stopte alwaar m'n zoon met de van zijn tante Mary verkregen pecunia voor zichzelve een zogeheten "hittepit" kocht en voor oma een zeepje. Daarna even een patatje gesmikkeld en op naar de vuurwerkwinkel. Daar wachtte ons een verrassing: geen rij!
Dankzij een aantal oefeningen die Superfer mij toonde viel de reis naar huis met de kilo's aan leuk verpakt kruit minder tegen dan was voorzien.
Zo kon ik hem zonder last te hebben van spierpijn weer bij m'n moeder afleveren om vervolgens verder te gaan met klussen in huis. Ik verveel mij niet. En U?