Wat is toch die obsessie van mensen met naaktfoto's van Karin Bloemen?
Tientallen hits voor dit weblog heeft't opgeleverd. Ik snap er helemaal niks van...






Zoals Janine opmerkte als reaktie op m'n stukje van gisteren: deze reis is één groot avontuur. Bijvoorbeeld als je nagaat dat het van het station naar ons logeeradres twintig minuten lopen is en we er bijna een uur over hebben gedaan.
Tsja, richtpunten in het landschap zien er iun het donker toch anders uit...


Daniëlle kunnen wij verblijden met de mededeling dat Camden inderdaad geweldig was. Volgende keer meer geld en een extra koffer mee! Op Camden zelf afgesproken met Black Panther en met haar even wat gedronken en lekker wezen struinen. Daarna samen met haar Sebastian gaan opzoeken. Zij deed Wolkewietje nog de groetjes overigens. Sinds kort heeft zij een pooltafel in de keuken staan waardoor je zo ongeveer een middeltje als Twiggy nodig hebt om thee te kunnen maken.




Ben goed voorbereid op ons vierenhalfuur durende busritje naar Swansea door de aanschaf van Tony Parson's "Man and wife", opvolger van de bestseller "Man and boy". Bovendien heb ik traditioneel bij aankomst in Londen (nu een eeuwigheid geleden) een Terry Pratchett aangeschaft:"Interesting Times: a Discworld novel".


De bedoeling is om vanavond in Swansea Hotlips te ontmoeten. Ik houd U op de hoogte! (Of misschien ook niet...)

Die angst voor terrorisme blijft verbazen. Inmiddels zijn op diverse plekken de prullebakken al verwijderd. Iemand zou er eens een bom in kunnen leggen. Aan de andere kant kun je als eerzame terrorist simpel het hoofdkantoor van Scotland Yard inlopen behangen met explosieven, jezelf, klanten en diensdoende agenten opblazen terwijl je en passant het gebouw an sich ontwricht. Of ondanks de beveiliging op Victoria Station met een trein het perron oprijden en een paar machinegeweren legen op de verzamelde menigte in de grote hal. Of een handgranaat de informatiestand van de politie inwerpen. Of een Boeing on-elegant laten landen op Tower Bridge. Al die miljoenen aan extra beveiligings-uitgaven kunnen wellicht beter worden besteed om super veel ballonnen te kopen en de stad een meer feestelijk aanzien geven.




Over ballonnen gesproken: Ferdinand had gisteravond weer eens een ballonnen-gevecht. Nu met Tim en Patricia.
Chesh had ons begeleid naar Wimbledon station en wachtte samen met ons tot één van de mensen verzameld in het huis van Tim en Mariann voldoende energie had opgespaard om ons op te halen. Lief he?
Uiteindelijk was het Tim zelf die verward werd door Chesh toen zij de telefoon op het station opnam en instructies ontving:
"Wacht daar." luidde de boodschap "Er komt zo iemand aan." Intussen waren Fer en ik koffie gaan halen.




Heerlijk rustig avondje gehad waarbij ik Patricia wat Pencak-trucjes kon bijbrengen in haar voortdurende strijd tegen een haar constant plagende Tim, van haar een paar fijne oefeningen ontving om mijn been nog wat verder op te rekken ten behoeve van de show op Halloween en Ferdinand met Tim stoeide. Aan het begin van de avond heeft Ferd
nog kunnen kennismaken met Ishpal, die ik via buurvrouw Angèlique al kende. Evenals Tim en Mariann, overigens.
M'n zoon was er nauwelijks een half uurtje en hij had al drie geheime doorgangen in de achter het huis liggende tuin ontdekt. Hij zit absoluut lekker in z'n vel en ik ook.
Ondanks het feit dat we gisteren het kerkhof niet konden opzoeken. (Wie had er ooit gedacht dat er acht plekken in Londen Grove Park zouden heten?) een heerlijke dag gehad. Heb er vertrouwen in dat wij zaterdag Vike kunnen opzoeken. Morgen eerst naar Swansea. Hebben zojuist een retourkaartje geregeld.




Straks even lekker lunchen en dan...->Camden Market!