Liefdesvlokjes. Aan deze Vlaamse uitdrukking moest ik denken toen ik een jong stel in de bus met elkaar bezig zag. Eerst zorgden ze voor goede plekjes voor hun jonge kinderen en toen ze zich ervan hadden vergewist dat het iets oudere kind kon zitten en zich goed vasthield en de maxi cosi met de baby erin niet kon verschuiven begonnen ze elkaar te plagen met tikjes op de billen en kietel-praktijken. Iets verderop gleed een vader met z'n vingers door de fraaie krullebos van z'n op zijn schoot slapende dochter.
Daar wordt een Terrebel nou blij van...;-)




Het werd een fijne repetitie vanmiddag. Lekker losjes, gemoedelijk en toch hard gewerkt. Het pilsje na afloop genuttigd op de Westermarkt (waar op dat moment het Jordaanfestival nog in volle gang was) was dan ook meer dan verdiend.




Lekker een hapje gegeten bij m'n moeder die de gelegenheid te baat nam om mijn nieuwe broek af te spelden. De kaartclub gaat niet door vanavond. Wel komt heer Wolkewietje de dag van gisteren even recapituleren.


En zo spoed een typische Terrebel-dag zich ten einde.

Dat er nog velen mogen volgen...

Even voor de goede orde: dat figuurtje op de foto een paar posts terug ben ik niet maar dat was een ander slachtoffer van de kunstuitingen van Erwin Olaf. Op de video van het gelijknamige projekt ben ik wél te zien...


Vrijwel gelijk met buurman A kwamen buurvrouw A en ik vannacht om vier uur thuis
na een avond en nacht om geen spijt van te hebben met uitzondering dan wellicht van het feit dat wij noodgedwongen het laatste stukje naar huis moesten lopen omdat haar fiets mij als mede-passagier weigerde te accepteren.

Nadat wij vroeg op de avond bij haar thuis rijst-met-kip-op-z'n-thais hadden gegeten begon de pret in de bus met een flesje champagne per buspassagier (Moët et Chandon maar je kunt dan ook niet alles hebben. Gelukkig viel de cominatie met het broodje brie van de buurvrouw goed). De ruimtes in het Groninger Museum waren fraai ingericht met diverse tentoonstelling van werken van de Amsterdamse kunstenaar die zijn zilveren jubileum vierde onder het kopje "Silver". Uiteraard hebben we even "Seperation" bestudeerd maar ook bijvoorbeeld "Mind of their own" met verstandelijk gehandicapten in glamour-poses
is de moeite van het bekijken waard.

Op het nippertje (voordat de bus ons terug zou brengen naar de grote stad A) nog even "de man" zelf gezien en kunnen voorstellen aan mijn gezellin voor de avond.
Zag ook Peter nog, degeen diie voor mijn kostuum had gezorgd in het clipje en tevens de rol van "papa" op zich had genomen. Verder waren er nog een paar mensen die ik kende van de studio en zelfs iemand die ooit een reclamefilmpje met mij had opgenomen. Leuk was ook dat levend kunstwerk Fabiola daar ook rondliep...
Verders lekker gedanst (vooral met de buurvrouw), een paar mensen enthousiast gemaakt voor The Rocky Horror Picture Show en zelfs een partijgenoot gesproken die graag iets meer voor de partij zou willen betekenen.
Niet al te veel gedronken hoewel de drank niet duur was maar toch zal ik strakjes
vermoedelijk niet al te helder verschijnen op de repetitie van de CastRatedGood...;-)