"Papa?"-"Ja, schat?"-"Soms is het leven een beetje raar."-"Ja, schat."
Waarom doen wij dat toch onze kinderen aan?
"Wat dan?" vraagt U zich terecht af. Welnu: het aanleren van tijdsbesef, bedoel ik.
Bij jongere kinderen ontbreekt dat namelijk ten ene male en zodra zij beseffen
(niet "weten", da's wat anders) dat een half uur 30 minuten duurt lijken ook zij
minder plezier uit het leven te kunnen halen.
Weet iemand der lezers wellicht of er ooit een experiment is geweest
waarbij mensen van kinds af aan zonder enige vorm van tijdmeting leven?
Natuurlijk weet ik dat er enkele volkeren bestaan die slegs met de meeteenheden
"zon" en "maan" werken maar dat is niet wat ik bedoel.
Ik zou graag weten of mensen gelukkiger zijn als er geen "tijd" zou bestaan
want feit is dat dat een menselijke uitvinding is.
Leven op intuïtie lijkt mij persoonlijk prettiger.
In ieder geval zal ik, als de dag daar is, wekkers afschaffen per Pasjanatelijk decreet...
Gemeen, hoor dat boek van Paul van Loon dat ik Fer tegenwoordig voorlees.
Er komt namelijk een meisje in voor dat Sita heet.
Laat dat nu ook de naam zijn van mijn eerste ex! Boehoe!
Heb gisteravond nog even gebeld met Johanna voor een zoveelste afspraak
om onze zoon op mijn paspoort te krijgen; zomaar even gebabbeld met Thura
en met Pieter een afspraak gemaakt betreffende ons dagje Linneaushof van vandaag dat erg leuk uitpakte.
Voor het eerst mocht Fer in de skelters. Daar mag je pas in vanaf zeven jaar namelijk.
Een heerlijk rustig dagje waarbij ik veel met Pieter heb gekletst over ex-en, voogdij, alimentatie
en meer van die vrolijkmakers. In ieder geval is andermaal vandaag (op diverse wijzen) gebleken dat ik niet de enige ben die op een helaas vaak onprettige manier ermee te maken heeft.
In ieder geval vanavond bij thuiskomst even enige woordjes gewisseld met buurvrouw Soraya en gewipt met buurvrouw
Miriam. Neen, maakt U zich niet meteen illusies: zij heeft voor haar kids een zogeheten "wipwap" aangeschaft.
U weet wel: een hobbelpaard, maar dan van plastic, zonder hoofd en maximaal vier (kleine) personen tegelijk.
Hilarisch! Eva en Dayna keken elkaar aan met een blik van "Snap jij ze nou, die volwassenen?"
Nog een heerlijke knuffel van Eva gehad voordat ze naar binnen ging omdat "hij" arriveerde.
Buurvrouw Vanessa had zojuist nog even geen zin in koffie maar voor een volgende keer houdt zij zich aanbevolen.
Da's mooi.
Zou ik het dan toch echt achter me hebben gelaten? Zag vandaag een leuke dame en durfde haar eenvoudigweg niet aan te spreken. Nu zal ik voor eeuwig in het duister tasten omtrent de aard van haar leukzijn?
Uiterlijke schijn of het naar buiten treden van haar innerlijk?
Even voor hen die dit aangaat: Daniëlle is (voor even) terug in het land! U bent gewaarschuwd...

"Ik hou van jou papa. Wordt je al wakker?"
Hoe kan een mens hier weerstand aan bieden als het in je oor wordt gefluisterd?
Heb gisteravond m'n zoon voorgelezen uit Meester Kikker,
een boek wat hij speciaal had besteld bij de bibliotheek.
Zong daarna "Everlong" van de Foo Fighters voor hem...
Toen even later Bas arriveerde kon deze het niet laten uitgebreid
te onderzoeken hoe Fer's Beyblades werken.
Na het eerste potje kaarten ging hij al naar huis omdat hij morgen
moet werken. Vincent bleef voor nog een potje en raadde mij aan
me te verdiepen in de wereld van auteur Michael Moorcock.
Ga eerdaags weer naar de bieb en zal zijn advies meenemen.
Barbara, één der kampleidsters belde nog even.
Deze week lukt niet meer maar voor volgende week spreken we wat af.
-"Wil je even boos kijken?"-"Dat kan ik alleen als ik boos ben."
Een antwoord typerend voor een Superfer dat hij gaf tijdens een casting hedenochtend.
Tsja, boos kijken ging niet zo goed dus, evenmin als verdrietig...
Ben zo blij met die jongen!
Na de casting een broodje gegeten en nieuwe Playstation-spelen gehaald:
Voor m'n zoon Rayman 2 en voor mezelf Pong.
Omdat Ferdinand niet oplette met oversteken moest hij voor straf bij thuiskomst eerst
mijn spel uitproberen. Gna Gna!
Maar niet voordat we naar het Vondelpark waren geweest waar Fer heerlijk heeft gespeeld
en waar ik eindelijk weer'ns de rust vond om een stukje te lezen in de nieuwe Harry Potter.
Heb inmiddels een paar afspraken met mezelf gemaakt: In m'n agenda valt bij de betreffende data te lezen:"Niks!"
Onderweg naar het park liepen wij Teresa nog tegen het lijf. Dezelfde die heden ten dage in Maastricht woont.
Haar broer woont echter nog in het Amsterdamse, zo ook heur moeder. Sterker nog: laatstgenoemde is sinds kort de nieuwe buurvrouw van buurvrouw M en derhalve ook mijn nieuwe buurvrouw...*Zucht* Houdt't dan ook nooit op?
Was wel even slikken om Teresa's kinderen te zien na zo'n jaartje of twee, drie. Haar zoon is inmiddels groter dan ik
en haar dochter loopt al. Het gaat ook allemaal veels te hard...
Ook kwamen we even langs m'n inmiddels favoriete kledingwinkel: Coco Loco. Kon de mensen achter de toonbank vertellen wat er op het bij hen aangeschafte bambi-shirt stond en hen mededelen dat de buurvrouw errug in haar nopjes was met haar stoere trainingsjack. Het ter plekke gekochte (en verlate) verjaarscadeau voor Daniëlle kwam goed van pas in het park! Terwijl het feestelijk werd verpakt luisterde ik naar een compilatie-cd van het label "Blue Note" met daarop ondermeer een prachtversie van het nummer "Fever". Hier in de uitvoering van Patti Drew.

Had nog twee bioscoopbonnen over en in nauw overleg besloten die op te maken aan "De Schippers van de Kameleon". En nu heb ik een nieuwe held: vader Klinkhamer (gespeeld door Steven de Jong die tevens de regie voor zijn rekening nam). Zo'n vader wil ik ook! Niet dat m'n moeder haar best nooit heeft gedaan (en nog steeds doet, laten we dat niet vergeten!) maar een echte vader heb ik nooit gekend. Wellicht dat ik daarom zo m'n best doe met Fer en het zo'n verrekte zeer doet als ik een ander (ik zag hem vanochtend nog even) met mijn dochter(s?) zie ravotten...:-(