Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Goed nieuws is dat Hong Kong (klik) uiteindelijk luisterde naar de burgers en een omstreden wet zegt in te trekken. De immigratiewet zou het mogelijk maken 'dissidenten' uit te leveren aan China. Burgers vrezen dat de Chinese overheid van deze mogelijkheid gebruik zal maken om politieke tegenstanders (volgens de maatstaven van dictators 'criminelen' dus) uit te schakelen. Bovendien heeft de politie in Hong Kong de laatste tijd buitensporig veel geweld gebruikt tegen mensen die vreedzaam protesteren. Men gaat nu kijken hoe men een einde aan aan het geweld kan maken. Toch best een beetje hoopgevend, vind ik.
Wat je ook vindt van de dood, voor mij staat vast - not nadere bepaling - dat de dood vooral bijzonder definitief is. Wie dood is kan niet van het leven genieten. Daarom is het aan de levenden om voor zichzelf én de doden te genieten van het leven. Door lekker te eten wat een overleden geliefde graag at, bijvoorbeeld.
Hoe gedenkt u overleden geliefden?
Maandag was ik nog even aan het bijkomen en nagenieten van het weekend ervoor. Dat gevoel werd mede opgeworpen door het zien van deze foto:
Op kantoor was ik vooral bezig met het binnenhalen van geld en het inwerken van een nieuwe collega. Vind ik leuk, kennisoverdracht.
Net als af en toe even buiten zitten om mijn ogen rust te gunnen van het staren naar een beeldscherm. Liever kijk ik dan even naar de molen van de buren:
Wij lieten nieuwe stagiaires bierproeven en deden zelf mee.
Onze werkgever voorop. Gezellig! Een collega bracht mij met de auto naar huis en dat was fijn. Net als lieve berichten van vrienden van diverse kunne.
Wat ik geregeld wilde hebben heb ik kunnen regelen dus ik ging tevreden slapen die avond. Ook omdat het zelfgemaakte sausje voor bij de gebraden kip prima was geslaagd. Misschien volgende keer iets minder scheutig zijn met de chili poeder...
Dinsdag begon met een babbeltje met een buurvrouw in de binnentuin.
Ik deed boodschappen en verwonderde mij aan het gebrek aan internationale verontwaardiging over de situatie in Hongkong. De overheid daar heeft inmiddels politie agenten ingeschakeld die vermomd als actievoerders molotov cocktails gooien en winkelruiten inslaan. 'Kijk, het is dus terecht dat wij ongewapende mensen kapot slaan met gummiknuppels en voorbijgangers arresteren!' Beangstigend vind ik dat. 'Zou dat ook in Nederland kunnen?' vraag ik mij dan af.
Onderweg naar de supermarkt sprak ik even een buurvrouw en terwijl ik voorbereidingen trof voor het koken die avond bereidden een buurvrouw zich voor om samen met mij mijn voortuintje aan te pakken.
Jammer dat velen een geveltuintje blijkbaar beschouwen als vuilnisbak. Tja, waarom zou je ook niet je lege drinkbeker in iemands tuin werpen? De officiële vuilnisbak staat immers vier hele meters verderop en je wil toch niet moe worden?
Als avondeten prepareerde ik reepjes kipfilet, gewenteld in eigeel en geplette cornflakes met diverse kruiden, gebakken in olijfolie. Daarbij maakte ik twee verschillende sausjes, de ene iets pittiger dan de andere. Dat was het voorafje.
Het hoofdgerecht was een spinazieovenschotel met ei, kruidenkaas, knoflook en nootmuskaat, afgedekt met bladerdeeg, bestreken met eigeel en kaneel.
Toetje was chocolade/vanille ijs met een melo-cakeje en een bolletje geitenkaas met honing en ananas in bladerdeeg.
De buren die kwamen eten
hadden een prima passend wijntje mee en halverwege de maaltijd stapten wij over op bier. Een vriend van mij was er ook bij en met zijn allen genoten wij van het elkaar nader leren kennen. Door te letten op overeenkomsten en niet op verschillen. Want iedereen is anders en als je dat eenmaal accepteert leef je een stuk prettiger en met minder angsten en vooroordelen en zo. Echt waar!
Ook leuk: als gasten gewoon uit zichzelf naar de keuken wandelen en een kurkentrekker uit de la pakken en later op de avond half onderuit gezakt met de voeten op tafel zitten te genieten van wat er gebeurt. Fijn als mensen zich thuis voelen!
Het plan was opgevat om een avondwandeling te maken en dan aan de waterkant nog even wat verschillende kaasjes re proeven. Maar het was al later dan verwacht dus dat verslag houdt u nog even tegoed.
Al met al lag ik keurig tegen een uur 's nachts in het bedje. Bijzonder tevreden.
Woensdagochtend had ik even een buurvrouw op visite. Ik stelde een doos spullen samen en maakte die gereed om naar het postagentschap te brengen opdat-ie eerdaags bij mensen aankomt die een paar tientjes via Marktplaats hebben betaald voor de inhoud. Met een karretje want ruim 20 kilo tillen vindt mijn ouwe lijf best lastig. De afwas van de avond er voor leek veel maar viel uiteindelijk hartstikke mee.
Het avondeten genoot ik bij een vriend. Onderweg zag ik dit plaatje:
Later thuis beantwoordde ik nog wat e-mails en deed wat aan het huishouden voor ik tijdig de rust van de nacht opzocht.
Donderdag amuseerde ik mij kostelijk met het wereldnieuws (Boris Johnson die nu de daad bij het woord moet voegen bij zijn geliefde 'Brexit' en de situatie absoluut niet blijkt aan te kunnen en Donald Trump die weigert toe te geven dat hij 'de Bahama's' bedoelde toen hij het volk vertelde dat de staat Alabama zwaar getroffen zou worden door orkaan Dorian en daarom maar een officiële weerkaart vervalste met een markeerstift) en zat ik in een spervuur tussen twee nieuwe (tijdelijke) collega's die uiteenlopende vragen voor mij hadden. Van: 'Hoe maak ik een nieuw mailaccount aan in Thunderbird?" tot 'Wat betekent 'valuta'?' Erg gezellig en best nuttig maar mijn eigenlijke werk leed er wel een beetje onder. Tussendoor ontving ik een aanvraag voor een entertainment-opdracht. Al met al een prettige werkdag en wat gedaan moest worden werd gedaan.
Na het werk langs dit stukje hoofdstedelijk water
direct door naar een vriend die mij trakteerde op een avondmaal. Vermoedelijk niet mijn laatste. Onderweg naar hem sprak ik een toevallig passerende buurman van mij. Het was erg prettig en gezellig en zo. Nauwelijks tijd voor een toetje helaas want ik mocht mijn opwachting maken bij een vergadering van de bewonerscommissie. Op weg erheen even op straat staan kletsen met een andere buurman en al lopend gebeld met een buurvrouw en een oud-collega. Praktisch gebruik van een wandeling van een kwartier.
Op de agenda onder meer de kennismaking met de nieuwe consulent gebiedsbeheer, de liaison tussen huurders en woningcorporatie. Geschikte vent!
Thuis even zitten appen met een buurvrouw en een paar mailtjes verstuurd en zo. En de kookplaat schoongemaakt. Dat soort dingen. Voor je het weet is het bedtijd.
Vrijdag schreef en publiceerde ik - uiteraard, want het was vrijdag - een nieuw verhaaltje en kan u nu vertellen wat in het vorige verhaaltje (klik) bedoeld werd met 'een lbd'tje'. Typisch dat vooral de vrouwelijke vragenstellers die zich dat afvroegen het niet wisten want het verschijnsel werd uitgebreid besproken in onder meer de Linda, de Viva, tijdens high tea-evenementen en wat dies meer zij. Het is namelijk gewoon iets 'wat bijna elke dame wel in de kast heeft hangen', een 'Little Black Dress'. Een kort zwart jurkje dus. Vandaar ook zo goed passend in het betreffende verhaaltje.
Opvallend in het nieuws: de Britse regeringsleden gaan erover stemmen of zij zichzelf al dan niet incompetent vinden in verband met de Brexit. Als de meerderheid een verklaring van wantrouwen over zichzelf (...) uitspreekt kan dat goed nieuws zijn voor premier Boris Johnson want hij kan dan per direct aftreden 'want men vertrouwt mij niet' en de door hem gecreëerde puinhoop in handen van een ander geven.
Een collega vertelde dat zijn broer mede-eigenaar is van een bedrijf dat opkomt voor de belangen van Nederlandse brouwers van speciaalbier. 'O, dus bijvoorbeeld het gezamenlijk inschakelen van een incassobureau wanneer een café meerdere brouwers niet betaalt voor geleverd bier?' Het bleef even stil...'Eh, nee, nog niet...maar wát een goed idee! Ik ga dat doorgeven aan mijn broer!' Mij leek het een logische gedachte maar dat was het blijkbaar niet.
Veel gebaren in gebarentaal zijn ook logisch. Het gebaar voor 'koffie' is bijvoorbeeld 'doen alsof je een ouderwetse koffiemolen draait' en zo verder. De basis van gebarentaal werd eind Middeleeuwen gelegd in Frankrijk. Vandaar dat sommige gebaren tegenwoordig niet meer logisch lijken. Dat is logisch.
Ook dat elk land andere gebaren kent en dat het per vriendengroep kan verschillen hoe iemand wordt genoemd. Zo heeft mijn zoon in Wales het naamgebaar 'Jongen + ballon' meegekregen omdat hij bij kennismaking met een dove jongen hem een ballon gaf. Kortom: een bijzondere en zeer instructieve starterscursus gebarentaal mochten wij vrijdag op het werk ontvangen van een doof geboren collega en diens moeder.
Wij leerden praktische zinnetjes als 'Kun je even helpen?', 'Ik vind dit bier een beetje te zoet' en 'Fijn weekend!'
Het lijkt er trouwens op dat gebarentaal eerdaags zal worden erkend als officiële derde taal (naast Nederlands en Fries) in Nederland!
Op het einde van de dag deden wij een kleine bierproeverij met een klein hapje erbij en al met al was ik acht uur thuis. Half uurtje voor de buis gehangen en diverse mensen diverse berichten gestuurd per e-mail, via WhatsApp en via Messenger. En zelfs een beetje lopen schoonmaken.
Zaterdag uitgeslapen genoeg om een lange reis te maken: ik mocht die dag zes uurtjes als entertainer werken in Sappemeer-Oost. Waarvan ik tot voor kort het bestaan niet vermoedde. Door dit werk kom ik nog eens ergens!
Ooit kwam ik in Amsterdam een stel mensen uit deze regio van Nederland tegen. Zij waren op zoek naar het station. Dat er bij hun woonplaats ongeveer zo uitziet:
'Begrijpelijk dus dat u het station niet kunt vinden terwijl u volgens de kaart al heel dichtbij bent. Ziet u, bij ons is dít een treinstation:
Fijn gewerkt met leuke collega's en aardige mensen van de organisatie en ook van het bedrijf dat het zoveel jarig bestaan vierde. Uiteraard - want zo ben ik - kwam ik er een paar bekenden tegen. De dame bij de friettent vroeg wat ik wilde (goh, wat zou iemand willen die in de rij staat bij een friettent waar men alleen friet kan krijgen?) en ik zei: 'Een kus.'. Want zo ben ik. En die kreeg ik. Want zo ben ik. En een bakje friet kreeg ik óók nog:
Een paar van de aanwezige gasten waren zo lief mij een lift naar het treinstation te geven waardoor ik nog op een billijke tijd (half twaalf. In elk geval toch op de dag dat het feestje begon) bij een feestje in de hoofdstad was: Burlesque Freakout!
Ook hier met diverse bekenden gedanst, gepraat, gelachen, geknuffeld en zelfs wat gezoend. Dat alles op muziek die beter bij mij past dan de muziek die ik eerder die dag op het bedrijfsfeest hoorde. Ben nu eenmaal geen groot liefhebber van het Nederlands Levenslied, noch van de muziek die doorgaans met carnaval in Limburg wordt gedraaid. Voor wie wil weten wat dat nou eigenlijk inhoudt, dat 'Burlesque Freakout': hier een paar foto's.
U begrijpt wellicht dat ik het niet heel erg vond dat ik te horen kreeg dat een optie om later die nacht een paar uurtjes te werken in een nachtclub werd geschrapt. Na de optredens kon er nog lekker worden gedanst. Thuis stond ik - slechts gehuld in een grote grijns - onder de douche en met natte haren ging ik naar bed. Om een uurtje of drie.
Zondagochtend begon met een pot koffie die ik deelde met mijzelf. Na het instrueren van de wasmachine door wat knoppen in te drukken, het bewateren van de planten in huis en het schoonmaken van het aquarium en zo vertrok ik naar een buurtfestival. Vrienden van mij stonden daar bij de kraam van Kantlijn,
een organisatie die ooit was opgericht om daklozen en anderen die vertoeven aan de onderkant van de samenleving ('in de kantlijn' dus) te helpen hun ervaringen op papier te zetten door het organiseren van schrijfworkshops en dergelijke en weer een gevoel te geven van 'ergens bij horen'.
Sprak er ook even met een buurvrouw van mij die toevallig ook een kraam bemande en ontmoette een oud-collega raadslid, uit de tijd dat ik mij nog fanatiek bezighield met de lokale politiek.
Was van plan nog even naar de kroeg te gaan maar mijn lijf gaf signalen af dat dat misschien niet zo'n goed idee was.
Dus thuis de was opgehangen, dit weekverslag geschreven en wat aan mijn administratie gedaan. En toen was de week op. Net als ik zelf trouwens.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
