De week voorbij

Dit stuk is ook verkrijgbaar als samenvatting in de vorm van een podcast:

https://buff.ly/3mU2gGo           (Nederlands)

https://buff.ly/CtpAqwq            (English)

=====================

Scholen dienen kinderen voor te bereiden op hun latere leven. Zo krijgen zij kennis van talen, natuurkundige wetten, economische systemen, aardrijkskundige principes, en zo verder. Gek genoeg krijgen jongelui in veel landen nauwelijks tot geen seksuele voorlichting. Daarom lopen er, bijvoorbeeld op de Filipijnen, miljoenen volwassenen rond die hun grenzen niet kunnen aangeven en die van anderen niet respecteren. Met een hoop ellende tot gevolg. 

"Ja, maar als je jongelui leert over seks gaan ze het doen!", huilen conservatieven graag. Best vreemd want conservatieven willen ook dat mensen veel kindertjes krijgen. Liefst met dezelfde huidskleur als die van conservatieve leiders. En hoe krijg je veel kindertjes? Juist.

Bovendien: wanneer je als samenleving bang bent dat jongelui later seks gaan hebben als je hen daarover vertelt, waarom leer je hen dan over oorlogen?

=====================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Over links gesproken: ja, dat ben ik maar voor verdieping staat er ook een aantal in mijn stukjes. Heb daar wat moeite voor genomen dus stel het op prijs als u de moeite neemt er op te klikken om de betreffende artikelen, onderzoeken en filmpjes te bekijken.

Heeft u na het lezen van dit blogstuk iets geleerd, wat gelachen of heeft het u aan het denken gezet, overweegt u dan een donatie voor de tijd en moeite die ik er in steek.

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

======================

Maandag voelde ik mij wat verloren. Natuurlijk, elkaar een foto sturen van de ochtendkoffie 

is een manier om te verbinden maar is toch echt heel anders dan fysiek samen zijn met de buurvrouw met wie ik twee à drie keer per week samen koffie dronk. Nu zij al enige maanden bij haar ouders in Hellevoetsluis ligt te herstellen van behoorlijk ziek zijn missen wij beiden een stukje vastigheid in ons leven.

Nog niet zo lang geleden werden mijn levensdagen nagenoeg automatisch gevuld. Niet alleen met koffie drinken met voornoemde bevriende buurvrouw, maar ook met regelmatig koffie drinken met een onlangs verhuisde buurvrouw, het wekelijks samen eten met een inmiddels overleden vriend en het een à tweemaal per week 's avonds koffie of een borrel drinken met een andere vriend die vijf maanden geleden overleed.

Nog iets verder terug in de tijd had ik een betaalde baan voor een aantal dagen in de week, vrijwilligerswerk en een vriendin en een klein sprongetje verder terug in de tijd woonde mijn zoon nog in bij zijn vader, hadden wij regelmatig zijn zussen een weekend bij ons en leefde mijn moeder nog die ik dagelijks belde en een à twee keer per week opzocht.

Voor het eerst in mijn leven moet ik noodgedwongen zelf invulling geven aan mijn dagen. Heb gelukkig nog wat levende vrienden met wie ik af en toe kan afspreken maar die hebben natuurlijk ook hun eigen leven. Net als mijn inmiddels volwassen kinderen. 

Wat onverlet laat dat ik hen mis. Dingen die gedaan moesten worden (huishouden, administratie) deed ik ooit 'even tussendoor' of moest ik bewust inplannen. Nu denk ik vaak: "Ach, dat kan morgen ook wel." en blijf ik huishoudelijke taken (ramen lappen, badkamer schoonmaken, in de tuin werken, papieren opruimen) maar uitstellen en doe ik alleen het hoognodige. 

Voortdurend afgewezen worden voor banen waar ik op solliciteer helpt niet om mijn gevoel van 'niet nuttig zijn' weg te nemen dus ik ben blij dat ik binnenkort een betaalde baan heb. Voor zeven weken slechts, maar toch. Het zorgt er weer even voor dat ik mij nuttig - en zelfs gewenst - voel.

Voelt u zich nuttig en gewenst?

Misschien mis ik gewoon wat reuring in mijn leven. Prima hoor, elke maandag filsosoferen met de Broeders van mijn Vrijmetselaarsloge, een paar keer per week thee drinken met de enige buurvrouw die ik nog wekelijks zie en af en toe eten of drinken met iemand uit mijn vriendenkring, maar momenteel (volgens een vriendin ga ik er aan wennen) voelt mijn leven saai. Al is de (tijdelijke?) rust misschien goed voor mij - wat zowel een psycholoog, een toenmalige levenspartner, mijn moeder en vrienden beweerden - ik vind alleen-zijn momenteel gewoon erg moeilijk. Vermoedelijk omdat ik nog nooit in mijn leven echt alleen ben geweest. 

Het zou mij dus goed uitkomen als wij niet alleen in het universum blijken te zijn en buitenaardse wezens contact met ons opnemen. Misschien vervult object 31/Atlas die rol en blijkt het interstellaire stuk puin inderdaad een ruimteschip dat de mensheid eens flink opschudt. Wie weet vergeten de verschillende strijdende fracties hun geschillen dan wel! Al ben ik er van overtuigd van niet.

Zijn wij voorbereid op contact met een buitenaardse beschaving? Ik denk van niet. Wij zijn nog niet eens voorbereid op klimaatverandering, terwijl al decennia duidelijk is dat dat bestaat en het negeren ervan door onze overheden catastrofale gevolgen zal hebben. 

Een hongersnood zoals momenteel in Nigeria bedreigt nu al de levens van ruim een half miljoen kinderen en in IJsland zijn voor het eerst sinds ooit muggen gesignaleerd. Dan weet je dat de opwarming van de planeet geen hoax is. 

Ook al nemen onze overheden gisteren maatregelen, het zal voor tientallen miljoenen mensen te laat zijn; Moeder Natuur zal zorgen voor een aardige uitdunning van de populatie. Meer nog dan de pogingen van fascisten om grote groepen mensen het leven onmogelijk te maken.

Dus ik lach maar om de grapjes die mensen maken over domrechts volk en hun demagogen. Zoals deze: "Na het betalen van miljoenen Antifa-leden om mee te doen aan anti-Trump demonstraties, is George Soros failliet verklaard."

De buurvrouw bij wie ik mijn onlangs uitgeleende keukentrap kwam ophalen kon ook erg lachen om die grap en was het met mij eens: als je aanhangers van het fascisme niet van mening kunt laten veranderen, lach ze dan maar uit.

Wij deden een kopje thee samen, spraken over het leven van alledag, hoopten samen dat Nederland bij de komende verkiezingen niet op een van de (rechtse dus) partijen stemt die de rechtsstaat willen afbreken 

maar natuurlijk ook over het grote verlies van haar echtgenoot die een goede vriend van mij was. Het biedt troost als je verlies kunt delen. 

Gesterkt door het wederzijds gevoel gehoord te worden, pakte ik een huishoudelijke klus aan die al een tijdje in de wachtrij stond; het verder uitruimen van de boekenkast. Nu ik de keukentrap weer terug had, miste ik het excuus om de bovenste twee planken en de bovenkant niet aan te pakken.

Een stuk of dertig boeken mochten de kast en mijn woning verlaten. Ook boeken en dichtbundels die ik ooit van vrienden kreeg. Soms met een krabbel erin als 'Voor je verjaardag. 2008' en in een aantal gevallen was de betreffende vriend of vriendin overleden. Dan kun je uit sentimentele overwegingen de boeken houden maar dan? Na het lezen dienen zij nog hooguit als fijne woning voor kleine insecten en als stofvangers tot zij ooit in een vuilcontainer verdwijnen. Dan geef ik ze liever weg aan nog levende vrienden of gun ik ze een volgend leven via een buurtweggeefkast.

Een boek dat nog even mag blijven is een boek over de geschiedenis van de Vrijmetselarij in Nederlands-Indië. 

In elk geval voor voorbereidend onderzoek naar de reis die mijn zoon en ik willen maken in 2027. Het zal interessant worden, dat reizen langs plaatsen in het land waar zijn oma was geboren. 

Die avond kon ik Broeders van mijn Loge vertellen over de vondst van het interessante boek. 

Wij spraken over ondermeer verdraagzaamheid en waren het eens dat je meer hebt aan compassie dan aan medelijden.

Dinsdag lukte het mijn weer eens om de dagelijkse Connection puzzel van de New York Times op te lossen zonder een enkele fout te maken. 

Met een gevoel van voldoening rondde ik mijn ochtendroutine verder af voor ik mij bezighield met het laatste nieuws.

Waarbij mijn oog viel op het nieuws dat bekend is wie verantwoordelijk zijn voor de dood van Hind Rajab, 

het Palestijnse meisje dat in een auto vol dode familieleden aan de telefoon was met hulpdiensten voordat ook zij werd vermoord. De auto - en de inzittenden - werd doorzeefd met ruim 300 kogels, afgevuurd vanuit een Israëlische tank. Ook toegesnelde hulpverleners werden geëxcecuteerd.

De Amerikaanse (voormalig) Navy Seal Sean Glass gaf de opdracht en de Argentijnse Israëliër Itay Sukirkov haalde de trekker over.

In eigen land worden racisten gestraft als zij mensen vermoorden vanwege hun afkomst. Doen zij dat namens Israël, dan worden zij daarvoor beloond.

Wat had de 6-jarige Hind Rajab voor iets verschrikkelijks gedaan dat zij het verdiende standrechtelijk geëxcecuteerd te worden?

Fascisten komen als excuus niet verder dan 'Ja, maar Hamas!' 

Intussen juichen zij bij elke actie van hun favoriete Grote Leider ('Führer' in het Duits). Zo schreeuwde domrechts moord en brand toen Michelle Obama een groentetuin aanlegde bij het Witte Huis 'want dat doet afbreuk aan het symbolische bouwwerk!' Maar vinden zij het prima dat een dementerende bejaarde die graag zijn gezicht oranje verft het Witte Huis letterlijk afbreekt omdat hij een gigantische koninklijke balzaal wil. Je verwacht het niet, maar toen Trump zowel als zijn officiële woordvoerder verklaarden dat de nieuwe balzaal het Witte Huis niet eens zou aanraken en er absoluut niets gesloopt zou worden, logen zij. 

Om de sloop van de East Wing sneller te laten verlopen, had Trump zijn maat Bibi kunnen vertellen dat er een lid van Hamas in de kelder zat. Maar - volgens sommige grappenmakers - koos hij ervoor illegale arbeidsmigranten in te huren omdat die goedkoper zijn.

De kosten, zo'n kwart miljard dollar, worden gedeeld door Trump's zakenvrienden van ondermeer Lockheed-Martin, Palantir, Google en Amazon. De benodigde pecunia storten zij in een fonds dat bedoeld is voor het onderhoud van historische gebouwen. Voor Zorg en Onderwijs is er in de VS geen geld, wel voor wapens en megalomane bouwprojecten.

Het aangezicht van de Amerikaanse hoofdstad zal verder worden vervuild met een triomfboog die Trump laat bouwen. In navolging van Romeinse dictators en Napoleon; een 'Arc de Trump'. 

In Nederland zal het hopelijk niet zo ver komen dat een enkele megalomane idioot het land vormgeeft. Als men op 29 oktober tenminste verstandig stemt. Mijn stem gaat niet naar het CDA. En niet alleen omdat partijleider Bontenbal wil dat Vrijheid van Religie boven Gelijke Rechten wordt geplaatst. 

Stemt u op een partij die de scheiding van Kerk en Staat wil terugdraaien of kunt u nadenken?

"Ja, maar Nederland is een joods-christelijk land!" Onzin. Ruim de helft van de Nederlanders is niet religieus, 17% is katholiek, 14% protestant en 6% islamitisch. Verder hangt 7% een ander geloof aan. Waaronder hindoeïsme, boeddhisme en jodendom. Momenteel telt Nederland 30.000 joden. Dat waren er meer maar de nazi's wijzigden dat aantal. Geholpen door de 'echt christelijke!' Geallieerden die de joodse overlevenden van de Holocaust op transport zetten naar het Midden-Oosten, zoals in 1938 op de Conferentie van Évian besproken en in 1933 afgesproken tussen de nazi's en de zionisten. Die zelfs trots een herinneringsmedaille lieten drukken om het Haavara-akkoord te vieren. Met op de ene kant een swastika en op de andere een davidsster.

De medaille was een initiatief van het nazi-blad 'Angriff' en werd uitgegeven na publicatie van een serie artikelen over 'Een nazi reist naar Palestina'. Best vreemd want volgens hedendaagse zionisten heeft Palestina nooit bestaan.

Omdat ik bij voorkeur pas mijn mening vorm na het aanhoren van verschillende kanten, ging ik op zoek naar informatie die weerlegde dat de eerste zionisten en de nazi's samenwerkten. Die vond ik in een artikel van The Jewish Chronicle, een krant die zelfs door een aantal van de eigen journalisten de rug werd toegekeerd toen bleek dat de redactie wel erg veel 'feiten' gewoon verzon. 

Wie geschiedenisboeken leest in plaats van oneliners van fascisten begrijpt waarom echte joden niets moet hebben van het pas rond 1890 verzonnen zionisme. Zo kwamen onlangs in Manhattan 55.000 joods orthodoxen bijeen om te protesteren tegen Netanyahu en zijn 'morele' leger van stormtroepen.

Wie zeer belezen is, is de lieve tante met wie ik deze middag in een 400 jaar oud café had afgesproken.

Gelukkig was de koffie niet zo oud maar vers gezet.

Niet alleen vanwege haar algemene kennis was het fijn praten maar ook omdat wij familie zijn. Al weten wij dat nog geen twintig jaar en ontdekte mijn moeder zaliger dankzij stamboomonderzoek dat wij nog meer familie hadden aan de kant van de moeder van mijn moeder. Opeens had ik er twee tantes bij! Deze tante en haar tweelingzus. 

Zij had geholpen met het redigeren van mijn kinderboek en dus had ik voor haar een gesigneerd exemplaar meegenomen. Attent als altijd had zij ook voor mij een cadeautje: een kleine knuffelpop als vriendinnetje voor mijn knuffelpop die de hoofdfiguur is van het kinderboek. 

Al met al was ik iets na zeven uur 's avonds thuis en at ik maar een klein hapje voor het avondeten; het stuk appeltaart van die middag was behoorlijk vullend. 

Wat huishoudelijke karweitjes, vrienden die het moeilijk hebben proberen morele steun te bieden via tekstberichten, een aflevering van See en bijtijds naar bed. Veel te verwerken.
 

Woensdag bereikte ik tijdens mijn ochtendritueel een mijlpaal op DuoLingo; klaarblijkelijk leerde ik inmiddels 1750 dagen ononderbroken nieuwe woorden in andere talen. 

Niet dat ik al die talen nu vloeiend beheers maar ik kan nu in drie talen naast Nederlands en Engels krantenkoppen lezen en eenvoudige gesprekken voeren waarbij ik in elk geval gesprekspartners kan laten glimlachen vanwege de fouten die ik ongetwijfeld maak. 

Mijn drie uren per week vreemde woorden leren zal niet de reden zijn voor mijn constante vermoeidheid. Ik ben ook niet de enige die zich vaak overweldigd voelt. Misschien dus maar goed dat ik sinds kort wat meer afstand neem van het wereldgebeuren, wat minder vaak aanwezig ben op sociale media en niet meer dagelijks spreek met buren en vrienden. Daardoor heeft mijn brein meer tijd en ruimte om te verwerken wat er in mijn omgeving gebeurt. En om keuzes te maken: "Welk stukje informatie is belangrijk en wat mag ik direct vergeten?"

De mens van 300.000 jaar geleden werd waarschijnlijk niet wakker met onmiddelijk werkkeuzes in het hoofd als: "Moet ik straks op kantoor eerst dat ene dossier opzoeken en doorsturen aan mijn collega, de afdelingsvergadering van 10 uur voorbereiden of dat mailtje beantwoorden van die grote klant?" Ook hoefde onze voorouder geen sokken of shirt voor die dag uit de kast te kiezen of te bepalen wat-ie als ontbijt zou eten.

Kortom: keuzestress is waarschijnlijk wat de moderne mens de constante druk bezorgt waardoor velen zich vaak moe voelen. 

Wat mij een beetje energie geeft is even lachen. Bijvoorbeeld om het A.I. filmpje dat Trump deelde. Waarin hij als piloot van een jachtbommenwerper de inhoud van zijn darmen niet laat opvangen door zijn luier maar uitstort over de 7 miljoen weldenkende Amerikanen die meededen aan de No Kings demonstraties. Je ziet ook direct dat het fimpje nep is; de echte Trump past nooit in de cockpit van een jachtbommenwerper.

Ook hilarisch: een filmpje dat meneer John David Bowman (de echte naam van JD Vance. Wie zijn later gekozen naam gebruikt is woke) werd gedeeld. Hij is door Peter Thiel (van het spionagebedrijf Palantir. Dat alle informatie doorstuurt naar Israëlische informatiediensten) als vice president van de VS naar voren geschoven. In dat A.I.-filmpje zie je Trump zichzelf tot koning kronen en mensen als Kamala Harris voor hem knielen.

Fascisten maken er geen geheim meer van dat zij The Handmaid's Tale als blauwdruk voor een nieuw Amerika gebruiken en zijn vrouwen al 'gastlichamen' gaan noemen: uitsluitend geschikt om kinderen te baren en het huishouden te doen. 

Terwijl een echte man natuurlijk zelf zijn huishouden doet. Niet dat ik als alleenstaande veel keus heb, maar toch. Ook al de jaren dat ik een levenspartner had, droeg ik mijn steentje bij aan het huishouden. Alleen watjes roepen dat het huishouden een taak van de vrouw is. 

Dus ik maakte het toilet schoon en ruimde een kist vol diverse prullaria (een oud fototoestel, een wierrookhouder, een honkbalbal, een stukje stof...) uit: wat heeft er nog nut voor mij en wat kan er weg? 

Bij die klus kwam ik een speeltje tegen dat ik ooit van een dierbare kreeg. Ik heb er al jaren niet mee gespeeld maar kan er toch maar geen afscheid van nemen.

Wat doet u met objecten waar u niets meer mee doet maar ooit van een dierbare hebt gekregen?

Dan heb ik het niet over objecten zoals de kostbare juwelen die onlangs uit het Louvre werden gestolen.

Zou niet weten wat ik moest doen met de 88 miljoen euro die de schat kan opbrengen. In elk geval zou er een leuk bedrag achterblijven voor geliefde nabestaanden: mijn kinderen. Zou ook zeker een deel uitgeven en weggeven. Zeer spaarzaam leven kan misschien een leuk bedrag opleveren maar wat heb je aan drie ton als je eenmaal bejaard en weinig mobiel bent en er bijna geen dierbaren zijn om je welvaart mee te delen?

Dus ik probeer te genieten van wat ik heb en deel wat en wanneer ik kan. Gelukkig heb ik maar twee kamers tot mijn beschikking dus kan niet al te veel spullen hebben. Al heb ik vele malen meer dan mensen 'vroeger'. Conservatieven bedoelen met 'vroeger' doorgaans het Nederland van de jaren '50. Toen het vrij normaal was dat een compleet gezin (de Pil bestond nog niet dus de gezinnen waren groot) op 19 vierkante meter woonde. Een toilet deelde met de buren en eenmaal per maand naar het badhuis ging. Als daar tenminste geld voor was. Had je geen geld voor kolen, dan was er een kans dat oma stierf van de kou. 

Zou u terug willen naar de jaren '50 en begrijpt u waarom conservatieven zo graag roepen dat het leven van toen fijner was?

Is dat misschien omdat keuzestress minder vaak voorkwam omdat je gewoon stierf van de honger als je niet werkte? Volgens de VVD moeten mensen die te weinig geld hebben maar gewoon harder werken. Lekker simpel; de kinderen die voor onze electronica speciale metalen uit mijnen delven zouden dan allemaal miljonair zijn. Zelfs een groot deel van de traditionele achterban gelooft niet in dat VVD-sprookje en de VVD verloor veel (virtuele) zetels. Ook al kozen velen voor nóg rechtsere partijen dan de VVD, opgeruimd staat netjes.

Met een paar hoofdstukken lezen ruimde ik even wat glutamaat op in mijn hoofd voor het slapengaan.

Donderdag werd ik met een glimlach wakker want ik had in mijn dromen mijn kinderen gezien. Ook werd ik weer eens wakker in een lichaamshouding die anderen als 'niet normaal' zouden beschouwen: in foetushouding. Op mijn rug. Met opgetrokken benen in de lucht en daar mijn armen omheen geslagen. Wat wellicht het vaak moe wakker worden verklaard; ook in de slaap staat er spanning op de spieren. Niet ongebruikelijk bij mensen met ADHD, ontdekte ik. Ook bij de mevrouw in het filmpje begint het wakker worden bij het bewegen van de voeten. Pas minuten later wordt ook de rest van het lichaam wakker.

Bij mijn eerste kop koffie van de dag las ik dat Het Volk reden heeft tot juichen: de door rechts beleid doorgevoerde bezuinigingen op de NPO werpen hun vruchten af; De TV-serie Flikken Rotterdam stopt ermee. Nu zijn de wappies blij, toch?

In elk geval zullen zij weer massaal radicaal rechts stemmen. Want zij zijn dol op de debattrucjes en de persoonlijke aanvallen op elkaar van de diverse politici die de komende vier jaren het land moeten leiden. Tijdens de debatten vertellen zij zelden over realistische plannen voor een toekomstig Nederland. Beetje jammer.

Niet jammer was dat ik tijdens het boodschappen doen met een buurvrouw een bekende tegenkwam: de dame die via een weggeef-site mijn oude crosstrainer had overgenomen. Dat was nadat een vriend op de koffie was geweest. En oliebollen voor ons had meegebracht.

Nadat ik wat huishoudelijke klussen had gedaan en een lokale weggeefkast had gevuld met een aantal boeken, 

ging ik 's avonds uit eten met diezelfde vriend.

Waarbij de gesprekken natuurlijk kwamen bij zijn zieke vriendin, een buurvrouw van mij. Een zieke in je vriendenkring wekt compassie maar doet je ook beseffen hoe gefortuneerd je zelf eigenlijk bent dat je nog redelijk gezond - en vooral mobiel - bent. Hele dagen op bed doorbrengen maakt eenzaam. Ondanks goede verzorging en berichten en telefoontjes van vrienden. Maar vrienden hebben is fijn. En iets dat volgens mij gemist wordt door mensen als Donald Trump. Hij heeft alleen 'vrienden' als zij een gunst van hem willen. En hij die verleent in ruil voor geld. Veel geld. 

Zo verleende de oranje president gratie aan Changpeng Zhao, de crypto-oplichter achter Binance. Met de betreffende transacties - en ik citeer - zaten ook transacties waarbij terroristische organisaties als Al Qaida, IS en Hamas waren betrokken. Ook werd Binance gebruikt voor betalingen rondom kindermisbruik en illegale drugshandel.

Bovendien gebruikte Changpeng Zhao zijn geld en invloed om $Trump, de eigen cryptomunt van de familie Trump, waardevoller te maken. De meest corrupte president van de VS ooit werd mede daardoor een miljard dollar rijker. Geen wonder dat hij de Chinees amnestie verleende.

Ook zal hij waarschijnlijk Ghislaine Maxwell, de zakenpartner van Epstein, uit de gevangenis laten halen. Want met voldoende geld kan elke misdadiger zich door Trump laten vrijpleiten.

Persoonlijk zou ik graag vrij zijn van de mentale staat waar ik inmiddels een tijdlang in verkeerde. De symptomen ervan lijken verdacht veel op een depressie. In elk geval zorgt het voor ontzettend weinig wil en energie. Vroeg naar bed maar dus weer.

Vrijdag voelde ik mij nog steeds niet beter, helaas. Symptomen van een verkoudheid erbij waren ook niet gunstig voor mijn gemoedstoestand. Waardoor het een uur duurde voor ik na het wakker worden uit bed kwam en mijzelf verzorgde. Waarbij ik niet naliet wat Indonesisch te leren via DuoLingo. En duidelijk was dat ik mij niet goed kon concentreren; ik maakte meer fouten dan gebruikelijk.

Wilde graag weer zin krijgen in dingen doen en beleven. Het voelt niet fijn om rond te lopen met een onbrekende wil. Het was dus goed om even naar buiten te gaan. Al was het dan alleen maar om bij Guerilla Kitchen, Warriors against Foodwaste, een tas vol bijna-overdatum voedsel te halen. Dat ik deelde met een buurvrouw bij wie ik op de thee kwam. Vandaar dat er weinig van het pakket op de foto staat.

Omdat zij zich zorgen maakte over mijn staat van zijn, pakte zij er een medisch handboek bij en vermoedde dat het gegeven dat ik mij mentaal niet goed voelde wellicht een fysieke, medische oorzaak kon hebben. Iets om te delen met de huisarts eerdaags. Misschien dat een bloedtest uitkomst kan bieden.

Op zich heb ik voldoende fijne dingen om naar vooruit te kijken maar ik zag er al tegenop om mijn arm te moeten optillen om een hap eten naar mijn mond te krijgen. Geen fijn gevoel.

Voelt u zich wel eens mentaal uitgeput?
 

Met enige tegenzin maar omdat ik toch weer iets gedaan wilde hebben, schreef en publiceerde ik een vers stukje Skywatch and some Prose.

Zat nog wat vol van de pizza van de avond ervoor dus koos voor een broodje ei als avondmaal. Na het afzeggen van mijn afspraken voor het weekend, deed ik weinig meer dan kijken naar de seizoensfinale van The Walking Dead: Daryl Dixon. Waarin helaas verdriet en verlies de grote thema's waren.

Dat was dus misschien niet de beste keuze om mij even wat minder gedeprimeerd te voelen. Anderzijds, ook vrolijke filmpjes en muziekjes hielpen mij deze dagen niet vooruit. Kon mij niet eens meer druk maken over een zekere dictator die zijn held Hitler wil nadoen door een balzaal op zijn extra verstevigde bunker te laten bouwen. Volgens bouwkundig specialisten zijn de geraamde kosten voor Trump's 'fantastic!' balzaal voor meer dan alleen een dans- en eetruimte. Het kan niet anders dan dat ook de bunker onder de plek waar ooit de Oostelijke Vleugel van het Witte Huis was voordat die illegaal werd gesloopt als symbool voor de manier waarop Trump de VS sloopt wordt verbouwd.

Terwijl het voelde alsof mijn mentale ik was verbouwd door de mentale ik van Mohammed Ali, stelde ik het naar bed-gaan uit tot iets na elven. Teveel slapen is ook niet goed, had ik mijzelf laten vertellen. Zo kan hypersomnie leiden tot gevoelens van depressie. 

Dus voor ik naar bed ging, lachte ik nog even om het gezicht van Jared Kushner 

toen Steve Witkoff bij hun persconferentie per ongeluk verklapte dat Kushner en diens zakenpartners ruim twee jaar geleden al de plannen maakten om van Gaza een luxe woonoord voor de allerrijksten te scheppen. De uitspraak van Witkoff bewijst maar weer dat de zionisten een tijdmachine hebben; jaren vooraf wisten zij dat het IOF ooit Gaza zou platbombarderen. Of zou het toch gepland zijn geweest?

Niet gepland was het telefoontje van een vriend vlak voor ik mij wilde prepareren voor de nacht; wij gaan proberen elkaar nog te zien voordat ik eerdaags voor een aantal weken naar Engeland vertrek.

Zaterdag werd ik tegen de ochtend even wakker toen een buurman met wat vrienden samen terugkwam van het Amsterdam Drugs Event. Ook wel bekend als ADE: Amsterdam Dance Event. Behalve dat moment en de afgelopen nacht wat meer sirenes van ambulances gehoord te hebben, merkte ik weinig van het jaarlijks dansfestijn, bekend om de vele optredens van diverse artiesten een week lang en om de vele drugsdealers die glimlachend een flinke omzet halen die dagen. Terwijl ziekenhuizen en hulpposten extra personeel hadden aangetrokken vanwege het traditionele hoge aantal overdoses van diverse genotmiddelen.

Of misschien waren de buurman en diens vrienden op één van de vele evenementen geweest in het laatste weekend van de jaar lange viering van het gegeven dat Amsterdammers 750 jaar geleden voor het eerst belasting mochten afdragen. Toen nog aan Graaf Floris de Vijfde.

Ook voelde ik mij iets beter. Vooral mentaal. Had keurig iets meer dan acht uren geslapen en besloot dat proberen vol te houden. Dus niet de ene dag zes en de volgende tien, bijvoorbeeld. Dat blijkt niet goed voor mijn gestel. 

Mij druk maken is dat ook niet. Mogelijk omdat ik zowel fysiek alsook mentaal lang niet meer zo fit ben als dertig jaar geleden. Wie al heel lang niet meer fit is (noch fysiek, noch mentaal) is de voormalig eigenaar van een modellenbureau en vastgoedmagnaat in New York die nog nooit zelf boodschappen deed: Donald Trump. Je kunt veel over hem zeggen maar komieken zijn dolblij met het gratis materiaal dat hij dagelijks levert. Zijn bewindslieden doen qua domheid nauwelijks voor hem onder. Zo beweerde de Minister van Gezondheid dat de Covid-vaccins 'het dodelijkste vaccin ooit!' zijn. Op de dag dat zijn Grote Leider een herhaalprik met datzelfde vaccin had ontvangen.

Het is geen geheim meer waarom 'domrechts' dom wordt genoemd. Zo blijven de wappies beweren dat 'links' gewelddadiger is dan 'rechts'. Terwijl al lang vaststaat dat het omgekeerde het geval is. 

Volgens domrechts roepen Palestijnen dat zij 'het hele gebied willen, 'from the River to the Sea!'. Terwijl dat de leus was van de Likud-partij van Netanyahu en zijn mede-zionisten hard op weg zijn die natte droom waar te maken. Zo beheerst Israël momenteel 58% van de Gaza-strook. 

Typerend voor zionisten en andere varianten op fascisten: elke beschuldiging is een bekentenis.

Zo schreeuwen zij dat zij bang zijn dat 'hun' volk plaats moet maken voor andere volken. Terwijl het door wappies toegejuichte kolonialisme onomstotelijk bewijst dat juist zij die zichzelf als 'het gekozen volk' superieur achten aan anderen die anderen hun taal en cultuur opdringen. Voor racisten zijn vreemdelingen uitsluitend welkom als goedkope arbeidskrachten en dienen zij niet te integreren maar te worden geassimileerd. 

Zo kon het gebeuren dat 'echte Nederlanders!' graag shoarma eten en naar de Turkse slager gaan 'want die is lekker goedkoop' maar toch PVV stemmen omdat zij tegen buitenlandse invloeden zijn. En zeggen naar Hongarije te emigreren als er nog meer immigranten Nederland binnenkomen 'want Hongarije is tenminste anti-immigranten, net als ik!' Zonder te beseffen dat zij dan zèf immigranten zouden zijn. En dan verbaasd zijn dat domrechts 'dom' wordt genoemd.

Dom genoemd worden gebeurt nu eenmaal als je beweert tegen de elite en dictators te zijn maar hèt grote voorbeeld daarvan, Donald Trump, adoreert. 

Met leden van het volk die zich op sociale media trots 'Strijder!' noemen, gaan we geen oorlogen winnen. Met hun gehuil dat links tegen wappies is: "Kijk, Frans Timmermans is tegen fascisme. Weg met hem!"

Met wappies komt het niet meer goed. Omdat het onmogelijk is hen verstand bij te brengen, is het beter hen te negeren of uit te lachen. Zoals met deze grap: "Volgens Trump is hij verantwoordelijk voor de vrede tussen de Klingons en de Federatie. Het Khitomer Akkoord was volgens hem zijn idee. Prachtige akkoorden. Niemand maakt ze beter dan Trump. Hij weigert nog steeds de Kanselier Gorkon bestanden vrij te geven." Als Star Trek fan kan ik hartelijk lachen om deze analogie.

Het weer deze dag in Amsterdam was niet zo om te lachen 

- het was een kenmerkende, regenachtige herfstdag -

maar toch ging ik er even uit. Goudvissenvoer koopt zichzelf nu eenmaal niet. Natuurlijk is dat online te bestellen maar liever steun ik één van de weinige zelfstandige dierenwinkels die er nog in de regio zijn.

Koopt u liever online, of steunt u eigenaren van lokale winkels?

Voordeel van dingen kopen in fysieke winkels vind ik dat je dan nog eens een praatje kunt maken met een oude of nieuwe bekende. Zo kwam ik op de weg terug naar huis een mede-clubgenoot tegen uit de tijd - ruim 20 jaar geleden - dat ik wekelijks te vinden was in een buurthuis voor onderricht in de oude verdedigingssport pencak silat.

Met een kopje thee bij een buurvrouw warmde ik mijn koude botten. Wij deelden anecdotes, grapjes en het prettige gevoel dat het emotioneel weer iets beter met mij leek te gaan. Omdat zij een stukje ouder is dan ik, kijkt zij minder ver de toekomst in. Terwijl ik nog plannen maak 'voor over twee jaar', maakt zij liever geen plannen verder dan voor 'over twee weken'. Leven doe je nu, niet in het verleden en misschien ook niet in een niet te voorziene toekomst.

Zo kun je je het ene moment druk maken over een groot gokschandaal in de VS en het volgende moment dodelijk getroffen worden door een raket. Toch denk ik dat het belangrijk is om toekomstplannen te blijven maken, al is het - als het aan de overheden ligt - snel gedaan met de mensheid: door vrijwel niets te doen aan de gevolgen van de veel te snelle klimaatverandering worden nu al diverse kantelpunten bereikt en is het voor het milieu te laat: het is vijf over twaalf. Met het verdwijnen van diverse koraalsoorten storten complete ecologische systemen in. Leuk hoor, meer belastinggeld uitgeven voor nog meer wapens om nog meer mensen te vermoorden voor het bezit van nog meer grondstoffen, maar het is praktischer om de Aarde leefbaar te houden. 

Dan heb je als lid van 'de elite' decennialang mensen bedrogen, uitgebuit en opgelicht en daardoor 2 miljard aan crypto maar wie gaat jouw 7 jachten en 3 privéjets bemannen als er niemand meer is door de gevolgen van klimaatverandering?

Met dit soort vrolijke gedachten at ik mijn avondeten, publiceerde een vers stuk proza en keek ik voor het naar bed gaan met een boek een aflevering van See, de serie over onze planeet, 500 jaar nadat een enorme catastrofe de wereldbevolking uitdunde tot 2 miljoen bewoners. Die leven zonder electriciteit. Mogelijk omdat het een Amerikaanse serie is, worden martelscènes in beeld gebracht met elk bloederig detail maar qua sekscènes mag het publiek het doen met een stel dat elkaar verliefd aankijkt en het volgende moment aan het ontbijt zit. De fysieke acties tussen die twee momenten mag de kijker zelf invullen. Geen wonder dat de VS zo'n enorm hoog percentage tienerzwangerschappen kent: seksuele voorlichting is nagenoeg onbestaand in 'het Land der Vrijen'.  

Zondag was de Wintertijd ingegaan; de klok werd een uur verzet. Maar ik merkte er niets van want het gebeurde om drie uur 's nachts. Zelfs de meeste partijleiders die verwikkeld zijn in een strijd met als hoofdprijs 'Wie mag Nederland leiden?' sliepen. 

Dat leiden gebeurt vooral in naam want in de praktijk zijn het de groot-industriëlen die de daadwerkelijke macht in handen hebben. Zo zijn het deels Big Oil en Big Tech die de VS leiden. Niet voor niets breekt de Trump-regering de weinige infrastructuur voor openbaar vervoer en fiets- en voetgangerszones af. Zodat de auto- en olieindustrie nog meer macht en geld kunnen vergaren. 

Opvallend vaak hebben de leiders van een land sterke connecties met de top van het bedrijfsleven. Zo had minister president Colijn een hoge positie binnen fossiele grondstoffen-gigant Bataafse Petroleum Maatschappij, een olieconcern dat later zou opgaan in Shell. Zijn politieke partij, de ARP, zou later opgaan in wat wij nu kennen als CDA. Niet geheel toevallig een politieke partij met contacten in de top van het bedrijfsleven. Van oudsher zitten mensen uit de top van het bedrijfleven vaak in een regering. 

Wat vindt u ervan dat - in elk geval deels - de top van het bedrijfsleven de politieke koers van een land bepaalt?

In mijn woning en in mijn leven wordt de koers door mij bepaalt. Al denk ik soms dat vooral omstandigheden de baas zijn. Is het een illusie dat wij ons eigen leven bepalen? Worden wij niet gedreven door instincten en bijvoorbeeld maatschappelijke druk?

Geen druk voelde ik bij het koffiezetten voor mijn visite deze middag: 

een vriend van een vriend kwam kennismaken. Het geval wil dat ik iemand zocht die tijdelijk op mijn goudvissen en planten kan passen en hij tijdelijk op zoek was naar woonruimte omdat zijn badkamer wordt verbouwd en die verbouwing twee weken zou duren. Zo helpen wij elkaar. En dat is mooi.

Minder mooi is dat een zakenvriend van de regeringsleiders van Qatar, Donald Trump, een deel van het 'Huis van het Volk', Het Witte Huis, heeft laten slopen. Een van de ruimtes die plaats moest maken voor een megalomaan project (een kitcherige balzaal en de modernisering van de bunker waar hij zal schuilen wanneer een deel van het volk verhaal komt halen als hij na zijn tweede - en laatste - termijn als president - weigert op te stappen) is de in 1942 gebouwde bioscoopzaal waarin ondermeer Bill Clinton keek naar documentaires en sportwedstrijden. 

Soms hebben landelijke verkiezingen wat weg van sportwedstrijden. In Ierland werd de race om het presidentschap gewonnen door Catherine Connolly, een links critica van de VS en van de EU en in Madagascar werd de titel 'President' verloren door Andry Rajoelina.

Ander nieuws dat mij opviel, en ik citeer: In een open brief zeggen voormalige Israëlische functionarissen, kunstenaars en intellectuelen dat ‘gewetenloze’ acties in Gaza neerkomen op genocide.

Ik schaar mij liever achter onafhankelijke denkers dan achter propagandisten. U?

Propagandisten zullen vast hebben gebaald van een grote, wereldwijde internetstoring. Door een klein software-foutje bij een enkele server van Amazon waren Fortnite, Ring, Alexa, Canva en ondermeer SnapChat niet tot nauwelijks beschikbaar. Het internet bleek weer eens zeer kwetsbaar. Zo konden veel mensen in Nederland urenlang niet bankieren door een storing bij Interpay, dat het betaalverkeer binnen banken regelt. Daar sta je dan met je bank-app maar je kunt geen latte machiatto kopen bij de hippe koffietent.

Hoe financieel gezond zijn wij echt als het internet uitvalt en wij niet bij ons geld kunnen komen?

Intusssen maakte ik mij weer eens zorgen om mijn mentale gezondheid; na het vertrek van de nieuwe vriend wist ik niet waar ik het zoeken moest. Terwijl ik veel te doen had, wist ik niet wat te doen. Is dat hoe 'verveling' voelt? Een depressie? Geen idee want het is voor mij een nieuw gevoel. Of in elk geval onverklaarbaar want lang niet hetzelfde als toen ik jaren eerder een paar maanden flink in de put zat nadat mijn zoon het ouderlijk huis verliet, mijn vriendin mij verliet en kort daarna mijn moeder het aards tranendal verliet. Toen leek het mij logisch dat ik mij verlaten voelde. Zoals een psycholoog toen zei: "Als je verlaten bent, zou ik mij zorgen maken als je je niet verlaten zou voelen."

Geen idee waarom sinds kort alles ontzettend veel moeite kost maar toch trots dat ik de lakens had gewisseld, de was had weggevouwen en het aquarium schoongemaakt. 

Dat laatste mede om mijn tijdelijke huisoppasser daarin te onderrichten. 

Was blij die avond de stem te horen van een vriendin die mij belde opdat wij elkaar even tot morele steun konden zijn. Dat is het soort ware vriendschap dat mij zeer dierbaar is: als wij niet op de wereld zijn om elkaar te steunen, waarom dan wel? "Ja, puur objectief gezien heb ik het momenteel moeilijker dan jij. Maar dat betekent niet dat jij niet verdrietig mag zijn en jouw pijn niet bestaat.", zei de vriendin. 

Een live-versie van At Seventeen van Janis Ian is de muziek van deze week:

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Selma van de Perre, Dave Ball, June Lockhart en Sirikit Kitiyakara